Κληματαριά

Η ζωή σου από παλιά,
     έχει πάρει τον λάθος δρόμο.
Το να προσπαθείς να ισιώσεις
το "στραβό το κλήμα" ...
     είναι ανώφελο.
Καλύτερο θα ήταν
να εντρυφήσεις στη ζωή
     της "κληματαριάς"
και στο γιατί η ζωή
     δεν σ' έκανε σταφύλι ...

Στο "μούστο" τώρα
     και καλά σου πρέπει ...

Αναμνήσεις και αισθήματα

Στρατής Ψαραδέλλης : λύρα / Λεωνίδας Σαραντόπουλος :φλάουτο / Μάρθα Μαυροειδή : σάζι  / Γιάννης Παπαδόπουλος : πιάνο / 
Βαγγέλης Καρύπης : κρουστά / Δημήτρης Κλώνης : τύμπανα  / Γιώργος Βεντουρής : κοντραμπάσο  

Αναμνήσεις και αισθήματα σ' ένα μουσικό κομμάτι που από μόνο του, αφήνει μια συνέχεια ... 
Παρελθόν, παρόν και μέλλον στου "Χοχλακά" την αμμουδιά, 
(όπου "Χοχλακάς" δεν είναι μόνο στην Αμοργό, στην Πάτμο και την Νάξο ... αλλά και στην Τέλενδο) ...
... και που είναι, η μουσική υπόκρουση μιας πτυχής της ζωής μου, με ότι "αέρινο" αυτό συνεπάγεται !

Ψευδαισθήσεις

Σοφία στον Χοχλακά-Τέλενδο (φώτο Μ.Φ.)

Μου αρκεί όταν ξυπνήσω
- ανοίγοντας τα μάτια -
να δώ πρώτα τα βότσαλα,
ύστερα τη θάλασσα, τον ήλιο,
     για να νιώσω ...
πως είμαι ακόμα ζωντανός !

Όλα τ' άλλα είναι ψευδαισθήσεις
     μιας ανύπαρκτης ζωής.

Καθόσον ζωή υπάρχει, 
εκεί που γεννιέται,
     εκεί που σκάει το κύμα
κι αν ξαναγεννηθώ, 
     εκεί θα μέ 'βρεις ...



Στην Σοφία ...

Bass & drums

Leonid Afremov (painting)

... μπάσο και ντράμς στην καρδιά του ρυθμού
εκεί που ποτά, τσιγάρα, φιλιά και βλέμματα
και χαμόγελα υπόγεια ή φανερά,
μια εικονολατρεία που ξεδιπλώνεται
     εμπρός μου, 
όπως ρετάλι σε "είδη προικός",
εκεί που αχός και άγχος και πόθοι και πάθη
και στρατηλάτες πριν την μάχη
     σε οργιακό δείπνο
και μια Ελένη την στιγμή της αρπαγής
εγχώρια και ευρωπαϊκά design
στα πρόθυρα εκφράσεων δανεικών
ο κόσμος, η Ιστορία, η μελαγχολία που ξεγελάμε
τα "έχειν" και τα "είναι" ενός σαββατόβραδου ... 
και εγώ που μια μανία παλιά, με κάνει,
να κάθομαι πάντα σε τραπέζι με πλάτη στον τοίχο,
σαν πιστολέρο από ταινία, σαν οπτασία,
με 45άρι το στυλό, να γράφω
αυτά που υπάρχουν, υπήρξαν
ή άλλα της φαντασίας μου μικρά ανύπαρκτα
σ' ένα παιχνίδι αόριστο να παραδέρνομαι
σα φύκη στη φυσική της θάλασσας την κίνηση
τ' ανέμου το τραγούδι σειρήνας ενοχλητικό,
τραμπάλα η ύπαρξη με διαφημίσεις
με μπάσο και ντράμς στην καρδιά του ρυθμού
και πλήκτρο και χορδή και στριγκλιά σαξοφώνου
και μαγικές φωνές στιγμές που παραδίδομαι,
υποτάσσομαι σε τούτη την "ανωτέρα δύναμη"
     της ουράνιας μουσικής
μονάχος ξέχωρη εικόνα γραφική
πίνακας αναγεννησιακός σε προμνησία (1) 
με έκθλιψη, πρόταξη και αποκοπή (2) στο λόγο,
έχω απλά αφεθεί κι ακούω,
     ακούω κι αισθάνομαι.

Κρύσταλλα οι νότες θορυβούν ... 


(1) Déjà Vu  
(2) Πάθη φωνηέντων στην γραμματική ...

Εξάσκηση στην νοηματική

Εν πλώ. Τραπεζαρία.
Επιστροφή και "τα κεφάλια μέσα" ...
Το εκνευριστικό βουητό της μηχανής.
Μάτια κουρασμένα, της σιωπής.
Μια τηλεόραση που "παίζει"
     χωρίς να βλέπει κανείς.
Δυό μελαμψοί με χειροπέδες
     απέναντί μου, λαγοκοιμούνται,
υπό το εξίσου κοιμισμένο βλέμμα
     των πέντε φυλάκων τους.
Ο καιρός αίθριος.
Βγάζω το πακέτο να κάνω τσιγάρο.
Θυμάμαι πως δεν καπνίζουμε μέσα ...
Τα μάτια του ενός "δεμένου", ανοίγουνε.
Μου κάνει νόημα με τα δάκτυλα
     πως θέλει κι εκείνος.
Βγάζω ένα ...
Ξυπνά κι ο ένας "μπάτσος".
Κουνάει το δάκτυλο πως "όχι" ...
Ανταπαντάω με το χέρι ένα "οκ".
Γυρνώ τα μάτια στον δέσμιο,
με παλάμες ανοιχτές ...
Μου ανταπαντά με τα μάτια 
"εντάξει, τι να κάνεις "...
Βγαίνω στην κουπαστή.
Τα φώτα της πρωτεύουσας φανήκαν.
Ένας εκνευρισμός κατεβαίνει απ' τα σύννεφα
τον βλέπω που με γυροφέρνει 
μαζί με τον καπνό, 
σε μια αγχωτική βιασύνη σκέψεων,
     μια οργή σιγοσβήνει ...
μα ... 
αν μη τι άλλο,
     έκανα εξάσκηση στην νοηματική.


Ταξίδι επιστροφής από Κύθηρα, Νοε. 2010 ...

Εγωιστικό ?

George Edmund Butler (painting)

... συγχώρεσέ με αγάπη μου
     που κράτησα,
δική μου, την ψυχή μου ...

Μονάχα αυτή μ' απόμεινε 

     στον έρωτά μας !

Βίκυ, Πέπη ή Λενιώ (*)

 
Όλα εκείνα τα κοινά
     που είχαμε να πούμε ...
ήταν μονάχα :
η σιωπή του αλκοόλ,
στις σκιές της ξύλινης επίπλωσης
και ο μουντός φωτισμός
     σε τούτο το τυχαίο μπαρ,
σε αυτό το νεκρό ...
     το ραντεβού.



(*) Όταν βάζω στον τίτλο τρία γυναικεία ονόματα, (το έχω κάνει ήδη σε 5-6 κείμενα) ... είναι που δεν θυμάμαι εξ αρχής, τ' όνομα της κάθε εποχιακής λογοτεχνικής μούσας  ...

Φωτογραφία

(φώτο Μ.Φ.)

Ξημέρωμα.
Η πόλη εν βροχή.
Ξεπλυμένοι λεωφόροι.
Ένα θρόϊσμα στις φυλλωσιές.
Του ουράνιου τόξου
     το βεληνεκές.
Ξημέρωμα με κρύο.
Ένας διαβάτης
     χωμένος στο παλτό του.

Έκτακτη επικαιρότητα

Περισσότερο σαλαμοποίηση (*) σε λίγο ....

(*) Η σαλαμοποίηση ή τακτική του σαλαμιού είναι μια διαίρει και βασίλευε διαδικασία με απειλές και συμμαχίες που χρησιμοποιούνται για να υπερνικήθει ή ακόμα και να εξαλειφθεί η αντιπολίτευση. Με αυτή, ο επιτιθέμενος μπορεί να επηρεάσει και τελικά να κυριαρχήσει σε ένα περιβάλλον, συνήθως πολιτικό, κομμάτι προς κομμάτι. Με αυτό τον τρόπο, η αντιπολίτευση εξαλείφεται "φέτα-φέτα", μέχρι που αντιλαμβάνεται κανείς (πλέον πολύ αργά) ότι χάθηκε στο σύνολό της. Σε ορισμένες περιπτώσεις περιλαμβάνει τη δημιουργία διάφορων φατριών μέσα στο αντίπαλο στρατόπεδο (π.χ. πολιτικό κόμμα) και μετά τη διάλυση αυτού εκ των έσω, χωρίς να προκαλεί τις άλλες "φέτες" ή την κοινή γνώμη να διαμαρτυρηθούν. Η τακτική του σαλαμιού είναι πιο πιθανό να πετύχει, όταν οι δράστες κρατούν το αληθινό μακροπρόθεσμο κίνητρο κρυφό και διατηρούν μια στάση συνεργατικότητας και βοήθειας, ενώ ασχολούνται με την επιθυμούμενη σταδιακή ανατροπή.  (Απ' την Βικιπαίδεια)

Καλλιτέχνης :

Συνήθως στέκομαι και το παρατηρώ,
     για το φεγγάρι ο λόγος.
Συνήθως μου μιλάει ...
Αν δεν το κάνει, πάει να πει,
πως ίσως αύριο
     να βρέχει.

Παράλογα πράγματα δηλαδή,
     η σχέση μου, μαζί του.

Φραγμοί

Ηθελημένα ή όχι,
     πάντα μας "φρενάρει" ένας τοίχος.

Πέρα απ' το ονειρεμένο τοπίο
παραμονεύει μια αλήθεια
     που σε κάνει και φοβάσαι.

Ο τοίχος χτίζεται εδώ ή εκεί ...
     δεν ξέρει άλλη γλώσσα.
Λες : δεν υπάρχει, μα είναι εδώ.
Λες : τον γκρεμίζω και δεν γκρεμίζεται.
Λες : καταραμένο τοπίο κι ονειρεμένο τοπίο.
Χωρίζεις μέσα - έξω ...
Τώρα εδώ, μετά εκεί, ύστερα θέλω πιο 'κει ...
     κι ύστερα θέλω, μα δεν θέλω.
Τοίχους δεν ήξερα, μα τους γνώρισα.
Σκοτάδι δεν θέλω, μα το έχω.

Ηθελημένα ή όχι,
     η αλήθεια σε κάνει και φοβάσαι.
Ηθελημένα ή όχι,
     ο τοίχος κρύβει μιαν αλήθεια.

 

Η εικόνα είναι "δανική" από στο site του μεγάλου μας αστροφυσικού Μάνου Δανέζη ! 

Παράλληλα με τον βηματισμό

Lucy Campbell Painting

Ας μιλούσαν τα πουλιά.
Ας λέγανε την λύση.
Είναι τα χέρια μακριά για ν' αγγιχτούν.
Είναι τα προνόμια που πάψαν να 'ν' δικά μας.

Κι ένα στερέωμα με χρώμα θλιβερό,
μας επισκίασε
     σαν σύννεφο σιωπής.

Και ένα ανέκδοτο ...

... ένα ανέκδοτο "κοινωνικής μηχανικής" των ημερών μας !

Ένας άνεργος μηχανικός σκέφτηκε να ανοίξει μία κλινική για να βγάζει λεφτά.
Μία ταμπέλα απ’ έξω έγραφε: Θεραπευτείτε για τα πάντα, με 50 ευρώ.
Αν δεν θεραπευτείτε σας επιστρέφουμε εμείς, 100 ευρώ.

Ένας γιατρός νομίζοντας ότι είναι μία καλή ευκαιρία να βγάλει ένα 100αρικο πάει επίσκεψη. 
Ασθενής: Γιατρέ, έχω χάσει την αίσθηση της γεύσης. 
Γιατρός: Αδελφή, φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο 22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς. 
Ασθενής: Φτύνει το φάρμακο και λέει: Μα αυτό δεν είναι φάρμακο ! Είναι πετρέλαιο ! 
Γιατρός: Συγχαρητήρια. Η γεύση σας επέστρεψε ! 50 ευρώ παρακαλώ.

Ο δήθεν ασθενής γιατρός φεύγει τσατισμένος αλλά δε το βάζει κάτω
και επιστρέφει σε μερικές μέρες αποφασισμένος να πάρει πίσω τα χρήματά του. 
Ασθενής: Γιατρέ έχασα τη μνήμη μου και δεν θυμάμαι πια τίποτα. 
Γιατρός: Αδελφή φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο 22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς. 
Ασθενής: πανικόβλητος: Μα αυτό το φάρμακο είναι για τη θεραπεία της γεύσης! 
Γιατρός: Συγχαρητήρια! Η μνήμη σας επανήλθε. 50 ευρώ παρακαλώ.

Ο γιατρός φεύγει εξαγριωμένος με τον εαυτό του και αμετανόητος, μετά από μερικές ημέρες επιστρέφει. 
Ασθενής: Γιατρέ η όρασή μου έχει αδυνατίσει πολύ. Μπορείτε να κάνετε κάτι ? 
Γιατρός: Δυστυχώς κύριε δεν έχουμε φάρμακο για αυτό. Παρακαλώ πάρτε αυτό το 100ρικο. 
Ασθενής: Μα αυτό είναι 20αρικο! 
Γιατρός: Συγχαρητήρια. Η όρασή σας επανήλθε. 50 ευρώ παρακαλώ.

 

Σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου

Θυμάμαι

     Το 'λεγα από παλιά (θυμάμαι) ... πως ένας μεσαίωνας ξανάρχεται, με ξέφρενους ρυθμούς. Ακόμη και σήμερα, λίγοι το συνειδητοποιούν. Κάποιοι που τρώνε σήμερα, απ' τα σκουπίδια, είναι κι αυτό ένα σημάδι, "εκείνου" που έρχεται ... Σήμερα γλυκαίνουμε το χάπι με άλλα σκουπίδια που λέγονται : επιδόματα.
     Σε όλες τις εποχές, οι περισσότεροι, (σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις) πάνε με τον νικητή. Ακόμη και στον πόλεμο της γνώσης με την άγνοια, όλοι καμώνονται πως δεν θέλουν να ξέρουνε ... Γιατί όσο πιο πολλά γνωρίζουμε, τόσο πιο βαριά γίνεται μέσα μας, η δειλία. Κι αυτό σήμερα το λένε ... ωριμότητα ! 
 (Ω, ναι, μα τον Τουτάτη) !
     Ο Χάξλεϋ και ο Όργουελ γίνονται επίκαιροι όσο ποτέ.  Όμως η γνώση, ακόμη και η απαγορευμένη, ποτέ δεν πεθαίνει, γιατί είναι σπόρος. Και το τέλος της πανούκλας, του καρκίνου του Μεσαίωνα, ήρθε με την Αναγέννηση, τον Διαφωτισμό ... Ο σπόρος που λέγαμε ... (Τα λέω συνεχώς στα κείμενά μου - εν γνώση η επανάληψη).
     Τά 'πε και ο Καμύ, τα ξαναλέω και εγώ και τι μ 'αυτό ?  Τίποτα δεν αλλάζει ! Μερικοί φτάνουν να αγαπάνε, αυτά που 'χθές μισούσαν. Βλέπε: τούρκικα σήριαλ. Το παν (κατά Όργουελ πλευρά) είναι να φτάσεις να ομολογήσεις την ενοχή σου κι ας μην είσαι ένοχος. Το κλειδί είναι να πας από μόνος σου, στην αγχόνη, πιστεύοντας ότι επιτελείς "υπέρτατο έργο" ! Στο φινάλε δεν ζεις, έτσι κι αλλιώς. Άντε λοιπόν, σκοτώσου ! Αυτοκτόνα ρε ! Εκεί έχουμε φτάσει. Και εκεί θα φτάναμε, (έτσι όπως ξεκινήσαμε), όταν τα ποτάμια των ανθρώπων επιζητούν, τη ζωή των μυρμηγκιών ... Είναι σαν τα παραμύθια-θρίλερ, που είναι πολύ της μόδας τελευταία. ("Η ανώμαλη κοκκινοσκουφίτσα και ο γκέϊ λύκος", "Η Αλίκη στη χώρα με τα κωλοδάχτυλα", "Ο χασάπης Τζακ που κατακρεουργεί την φασολιά" και πάει λέγοντας ...)
     Είναι γλυκός ο πόνος ! Το πως φτάσαμε να γίνουμε όλοι μαζοχιστές, είναι εύκολο να το βρεις ανατρέχοντας την "Ιστορία", αλλά ποιός ασχολείται τώρα μ' αυτήν ... Ύπνος ο άγιος ο θεός, με τα απαραίτητα διαλείμματα φαγητού, σκατού και από ολίγον από σεξ ...  
Να περνάμε καλά. Αυτό είναι η ουσία !
     Ηδονιστές όλου του κόσμου, ενωθείτε !
     Τώρα συντελείται η πιο καλή παρτούζα ! Ειδικά η ιδεολογική !
     Που είναι  ... μια "τσόντα" με υπόθεση !!!

Σαϊτάν Ασκέρ

Τ' αφήνω εδώ (έτσι απλά) ... για τα "ιχθυάλευρα των ιχθύων στη γυάλα" ! 

Δεν μένω εδώ ...

Νεο κίνημα ... νέο κούνημα ... νέο αντί ... νέες συνθήκες !
Είμαι κάτοικος ΓΗΣ ! Αοριστία στην αοριστία σας !!!

(Σημ.) τα κυπαρισσία και ο σταυρός είναι "ότι πρέπει" για νεκροταφείο. Αλλά εγώ δεν έχω πεθάνει ακόμα, κουφάλα νεκροθάφτη-κράτος ! Ένας ολόκληρος λαός περιμένει την "επιπέδωση της καμπύλης" ...
Περιμένει (υποτίθεται) το "τραίνο" που θά 'ρθει, το ανύπαρκτο !
Πόση αοριστία πια - γαμώ τον σουρεαλισμό σας ?

Στο λιμανάκι της αγάπης

Εκείνη άφησε πέσει η πετσέτα ...
εκείνος τρόμαξε στη θέα του γυμνού
πέρασαν φλας οι σκέψεις κι οι εικόνες
εκείνη γέλασε
εκείνος έσκυψε το κεφάλι ...
η χάρη και η ομορφιά ήταν εκείνη
το ήθος κι η δύναμη εκείνος
κι όταν ξαπλώσανε μαζί,
εκείνος έχανε
     κι αυτή νικούσε ...
 
... μα και στους δυο,
μια νοσταλγία συντρόφεψε
     την επιστροφή τους.

Τότε ...
που η φύση καθαγίασε 
ετούτη την τοποθεσία,
     με την ονομασία της.

Πόρος - Σαρωνικός 

Αναχωρούντα πλοία

Σφύριξε κάποιο καράβι
στην προκυμαία.
Έγειρα και μου ψιθύρισες:
     ώπαγασοκράμ ... (?)
Ένα δεύτερο σφύριγμα,
     μετά άλλο ένα.
Δεν σ' άκουσα, δεν κατάλαβα.

Φτερουγίσματα γλάρων
πάνω απ' τα μουτζουρωμένα πρόσωπα
     των ναυτεργατών.
Αναχωρούντα πλοία
     οι άνθρωποι φεύγουν.

Ανεβαίνοντας στη ράμπα,
     φώναξες ξανά : “Σ' αγαπώ” !
κούνησα το κεφάλι,
     γράφοντας στον αέρα ένα αντίο,
κούνησα το χέρι αμυδρά,
στην κάψα των τσιμέντων
     του άδειου μόλου.

Είπα :
"πως γίνεται να μ' αγαπάς
και να φεύγεις" ?
     αλλ' ούτε εγώ δεν τ' άκουσα.

Miss white smile

Έχει το φως τ' ονείρου στα μαλλιά
'κει που χορεύουν οι ματιές
     τα χέρια της σαν κύμα,
καθώς την παρασύρει ο ρυθμός
της μουσικής τα φώτα, τα ημίφωτα,
να ζωγραφίζει ξέφρενα
λευκές νιφάδες
     ο ρομαντισμός της.

Και τώρα που την κοιτώ
     έτσι όπως την κοιτώ,
σαν "εξ επί τούτου"
- χάρισμα σ' εμένα -
κεντά με τα χείλη
     ένα πουκάμισο λευκό,
από δροσοσταλίδες χαμόγελα
πάνω στου έρωτα
     ... τα φύλλα.

Καθίστε μέσα

Το "Καθήστε Μέσα" είναι μια ταινία μικρού μήκους από το 2005, του Στάθη Αθανασίου, 

που για κάποιους λόγους την καθιστά επίκαιρη ...

 απολαύστε την !

Το λάθος

Ι.
Το λάθος ανάμεσα στα σκέλια,
     μέσα στα μάτια ...
Καιρός τυφώνας σιωπηλός
     στις στέγες των αισθήσεων,
στις σκεπές, στα αγάλματα και τα κτίρια,
στο τρόλεϊ, στη στάση,
στις φωνές των προγόνων,
στη σκουριά των κιγκλιδωμάτων,
στην οξείδωση του νου,
στο ελάχιστο θρόισμα των φύλλων
     των δέντρων ...
μες σ' αυτήν την πολιτεία
μ' όλη την αρρώστια των ποντικών,
με το τσαντάκι και την γραβάτα,
έξω απ' την ασφαλιστική εταιρεία
να φωνάζεις:
     Ταξί ! Ταξί ...

ΙΙ.
Το λάθος είναι εκεί ...
στα σφιχταγκαλιάσματα των ερωτιδέων
στα καλώδια των κινήσεων,
όταν η φυγή στα βλέμματα,
γίνεται επιταχυνόμενη βροχή
     σε σπασμένα τζάμια
και λειχήνες στα πρόσωπα
     των ανησυχούντων.

Το λάθος εδώ, ανάμεσά μας
είναι τ' ανεξίτηλο μελάνι,
που γράφουνε τους νόμους τους
     οι αιώνιοι τύραννοι.

Το λάθος που ζούμε για το "πως"
     κι όχι το "γιατί"...

Το λάθος που κοιμόμαστε
καθημερινά μ' αυτό,
ανάμεσα στα δόντια,
- ξεχασμένη μπουκιά παιδιού -
που το βρήκε το το πρωί,
     με βρώμικη ανάσα ...

ΙΙΙ.
Το λάθος που μας καταποντίζει
και μας ανεβάζει,
όταν μας προβληματίζει
και μας κάνει να μαθαίνουμε
     αλλά και όχι ...

Το λάθος, χτύπος καρδιάς
που μεταφέρεται στα χέρια
     και δεν ξέρουν τι κάνουν ...

Το λάθος
που συντηρεί την καθημερινότητα.
Το λάθος ανάμεσα στα σκέλια,
     μέσα στα μάτια ...

Το λάθος, 
το λάθος είναι ...
     Ο λάθος τρόπος ζωής μας !


1978 από "Τα χρόνια του χαρταετού".

Αυτό που θ' ακολουθήσει ...

 ... αποτυπώνεται γλαφυρά, στην σύντομη περιεκτικότητα μιας γελοιογραφίας !

(Απ' το "Ποντίκι")

5 ακόμη βιβλία

Kaι 5 ακόμη βιβλία, για μελέτη ή για να περνά η ώρα ... τώρα στην "άνετη" φυλακή μας :

Ευάγγελος Λεμπέσης ‐ Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω
http://radioparasita.org/sites/default/files/Gong/032014/__54211.pdf 

Gustave Le Bon - Ψυχολογία των Μαζών
https://pernoampariza.files.wordpress.com/2013/12/gustave-le-bon-cf88cf85cf87cebfcebbcebfceb3ceafceb1-cf84cf89cebd-cebcceb1ceb6cf8ecebd.pdf 

Etienne De La Boetie - Πραγματεία Περί Εθελοδουλείας
https://mpineiolibrary.espivblogs.net/files/2015/07/pragmateia_peri_ethelodoyleias.pdf 

Gilles Deleuze - Η κοινωνία του ελέγχου
https://mpineiolibrary.espivblogs.net/files/2016/04/deleuzekoinoniaelegxou.pdf 

Albert Camus - Ο Μύθος του Σίσυφου  
https://chilonas.files.wordpress.com/2018/11/camus-sisyfos-com_.pdf

Τζωρτζ Όργουελ - 1984

Κατεβάστε (αν θέλετε)  το βιβλίο του George Orwell - 1984 σε pdf  και ρίξτε έστω, μια ματιά ...

https://derkamerad.com/wp-content/uploads/2016/01/cf84ceb6cebfcf81cf84ceb6-cebfcf81ceb3cebfcf85ceb5cebb-1984.pdf 

Οι αριθμοί ...

Έχουμε εδώ και αιώνες στον πλανήτη, τους αριθμούς να κυριαρχούν στις ζωές μας. Από την οικονομία, κοινωνιολογία ως τα ιδεολογικά και πολιτικά μοντέλα, οι αριθμοί, έχουν τον πρώτο λόγο. Για κάποιον που δεν καταλαβαίνει καλά τους αριθμούς, οι αριθμοί είναι τα "τοτέμ" του. Λατρεύει χωρίς να πολυ-γνωρίζει. Όταν του λέν οι "ειδικοί" ότι "έτσι" έχουν τα πράγματα ... εκείνος το πιστεύει κατά το "πίστευε και μη ερεύνα". 
Όμως τι λένε οι αριθμοί ? Ας πάμε να δούμε δύο site πραγματικού χρόνου :

https://www.worldlifeexpectancy.com/live-world-death-totals?fbclid=IwAR0iqTBeyuuANcD-iidc9Cy_udPZJ272MoYiBr3e-ELbbJ8AUx80b62LGn4

και ...

https://gisanddata.maps.arcgis.com/apps/opsdashboard/index.html#/bda7594740fd40299423467b48e9ecf6 

Απλά δείτε τι σημαίνουν οι αριθμοί για κάθε δευτερόλεπτο που περνάει και βγάλτε τα συμπεράσματα σας ! Κατ' εμέ, πάνε να μας πείσουν πως συντρέχει μεγάλος κίνδυνος, για την υγεία της ανθρωπότητας, τεχνηέντως και με δόλο ...
Δεν είδα για άλλη αιτία (θανάτου) να γίνεται τόσος ντόρος ... 
Και μην ξεχνάμε, πως στην εποχή της τηλεοπτικής δικτατορίας που ζούμε, ο ΔεΛαΦράγκας δεν έχει κουνηθεί καν, από τον θρόνο του ...