Dark empty streets ...

Τα πάντα αλλάζουν αργά ή γρήγορα, με αδιαφορία ή σκληρότητα, μέσα σε σκοτεινούς άδειους δρόμους ...
Με νοσταλγία χορεύει η αναμονή, ώσπου να βαρεθεί ... κι η ζωή έχει ανάγκη από μια δεύτερη ευκαιρία !  Τι λες ... Πάμε ?

Niccolò Machiavelli Reloaded

Ένα αξιόλογο άρθρο που δανείστηκα από εδώ : https://lavyrinthos.wordpress.com/2023/01/17/niccolo-machiavelli-reloaded/

Niccolò Machiavelli reloaded

Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν καριέρα βασιζόμενοι στην παραμυθία του «κοινού νου». Στο «όνομα του λαού» εκδίδονται από έναν και μόνο επαγγελματία δικαστή αμέτρητες διαταγές πληρωμής. Για να φάει κανείς μια φέτα ψωμί, ακόμα και ο πένης, απαιτείται να πληρώσει φόρο, και μάλιστα φόρο που συνιστά προστιθέμενη αξία. Ακόμα και τα αδέσποτα ζώα καλούνται να πληρώσουν 24% φόρο επί της αξίας της τροφής τους.

Περισσεύουν οι λόγοι όχι απλά να κλωτσήσεις την καρδάρα με το γάλα, αλλά και για να αρμέγεις πλέον τις γίδες σου στο χώμα, αγνοώντας τις οιμωγές των παραμυθιασμένων. Τις εποχές που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα και η πλέμπα έψαχνε περίεργα πράγματα να διασκεδάσει την πλήξη της, οι άτιμοι εκδότες έβαλαν από το παράθυρο τον Μακιαβέλι στον κατάλογο με τα «λογοτεχνικά αναγνώσματα». Διαβάστηκε, αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Λογίστηκε σαν παραμύθι. Δεν αξίζει στα πλήθη «ο Ηγεμόνας» του Νικολό, διότι είναι σώφρων, λογικός, ειλικρινά κυνικός, και πραγματικός ως Ηγεμών.

Θα ήμασταν αφελείς να αναμέναμε από τον περιβόητο «λαό» της λεγόμενης αστικής δημοκρατίας να αξιώσει -όχι από τον ηγεμόνα αλλά από τον εαυτό του- έστω αφορολόγητο ψωμί για τα παιδιά του.

Παραμένουν λίγα τα χέρια που μπορούν να κρατήσουν έναν Νικολό Μακιαβέλι, και με οδηγό εκείνον να συντάξουν λόγο. Ανήκουμε σε αυτούς, και αποτολμούμε άλλοτε μια επέκταση, άλλοτε μια συμπλήρωση, κι άλλοτε μια προβοκατόρικη ανάσυρσή του.

Niccolò Machiavelli reloaded
Το παρόν πόνημα ανοίγει με αξιωματικά λόγια που ανήκουν στον φίλτατο Joker του αείμνηστου Heath Ledger.

1. «Όλα καίγονται» και «το Χάος είναι δίκαιο» («everything burns…», «Chaos is fair»). Και τα δύο έχουν επιβεβαιωθεί πολλάκις. Επικά θα παίξουν ξανά όταν το φτηνό, πληθωριστικό χρήμα που τυπώνουν οι τράπεζες θα χρησιμεύει μόνο ως προσάναμμα. Όποιος προτιμά την εκδοχή της νυχτερίδας, ας πάει στην κινέζικη αγορά.

2. By principle, trust no one. Ως αρχή, μην εμπιστεύεσαι κανέναν. Όλοι είναι ύποπτοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

3. Ολόκληρη την κοινωνία την διατρέχει μια άτυπη ιεραρχία. Σε έσχατη ανάλυση, για την κατώτατη βαθμίδα οι πάντες είναι εν δυνάμει εχθροί. Καίτοι η κυριαρχία υλοποιείται top-down, ο πόλεμος είναι μια bottom-up υπόθεση.

4. Οι κυρίαρχοι έχουν εγκαταστήσει βαθμίδες ιεραρχίας (ήτοι ενδιάμεσους κόμβους εξουσίας). Είναι αδύνατον να φτάσει κανείς στους κυρίαρχους χωρίς πρώτα να τις διαπεράσει. Και εδώ καταρρίπτεται ο μύθος του δήθεν 1% που δυναστεύει τον κόσμο.

5. Φαιδρότητα ψυχής. Όταν το τραίνο με το οποίο ταξιδεύεις βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης, εσύ χαμογέλα.

6. Τίποτε δεν κρατά για πάντα. Καμία αυτοκρατορία δεν ζει παντοτινά.

7. Ο κόσμος και το παιχνίδι παραμένουν ανοιχτά. Κανείς δεν μπορεί να τα σφραγίσει.

8. Ο κυνισμός και ο συνεπής μηδενισμός είναι τα συστατικά που φτιάχνουν μερικές από τις καλύτερες συνταγές και διαγνώσεις αντίστοιχα.

9. Οι αδίστακτοι συνήθως παίρνουν τα περισσότερα. Είναι θέμα commitment.

10. «Ο μακιαβελισμός είναι ψυχοπάθεια»: αυτά λένε τα ειδικά μαντρόσκυλα που βρίσκονται στην υπηρεσία του λαϊκισμού, ώστε να εξουδετερώνουν τους τολμηρούς και να κρατάνε τους υπηκόους σε λειτουργική συνοχή, μακριά από την αλήθεια των ανθρωπίνων πραγμάτων.

11. Η ζωή είναι μικρή. Και «bitching won’t get you nowhere». Ελληνιστί, η φαρμακωμένη κλάψα δεν θα σε πάει πουθενά.

12. Η αλήθεια της ζωής είναι αμείλικτη. Μπορεί να υπάρχουν τυφλοί δικαστές, αλλά δεν υπάρχουν τυφλοί ζωγράφοι.

13. Για κάθε δημιουργία ισοδυναμεί ένας θάνατος. Για κάθε άσπρο ένα μαύρο, για κάθε θετικό ένα αρνητικό, για κάθε αστρικό γίγαντα μια μελανή οπή. Η ζωή και το Σύμπαν ισορροπούν ανάμεσα στις δυο δυνάμεις.

14. Να λες ευχαριστώ που έχεις εχθρούς. Σού φτιάχνουν χαρακτήρα και ταυτότητα. Εχθροί υπάρχουν. Πάντα. Φρόντισε να τους αναγνωρίσεις εγκαίρως. Γιατί αν τα βάλεις με αόρατους εχθρούς θα χάσεις.

15. Οι εχθροί μπορεί να βρίσκονται στη διπλανή πόρτα. Τα συμφέροντα μπορούν πάντα να σε βλάψουν δι’ αντιπροσώπων. In that case, you don’t spare the representative. (Σε αυτή την περίπτωση δεν χαρίζεσαι στον αντιπρόσωπο)

16. Να είσαι προσεκτικός και παρατηρητικός, πάντα σε επιφυλακή. Δεν δύνασαι να μπεις σε ανώτερες λειτουργίες σκέψης, ανάλυσης και σύνθεσης, αν δεν έχεις επίγνωση του περιβάλλοντος. Stay sharp.

17. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Το «όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι» είναι απλώς ένα νομικό κατασκεύασμα της τρέχουσας τάξης του κόσμου. Και καθώς οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι, αυτό στην πράξη μεταφράζεται σε ανισότητα.

18. Να αγαπάς την αλήθεια. Οικείο γίνεται ό,τι είναι αληθινό. Ενδέχεται η πατρίδα να περιέχεται λαθεμένα στα οικεία.

19. «Το Κράτος των Νεκρών δεν επιτρέπεται να υφίσταται στα ανθρώπινα πράγματα. Πρέπει να ταφεί.» (η κουφάλα ο νεκροθάφτης reloaded)

20. Ο Νόμος της Ανταπόδοσης ισχύει. Φρόντισε να καταστήσεις σαφείς τις προθέσεις σου. Το Σύμπαν δεν γουστάρει την κοροϊδία, ούτε τις υπεκφυγές.

21. Αν αγαπήσεις, φρόντισε να συγχωρήσεις την αγάπη σου για το όποιο κακό θεωρείς ότι σού έκανε. Αλλιώς ποτέ δεν αγάπησες. Κι εδώ ισχύει ο Νόμος της Ανταπόδοσης.

22. Και βέβαια, Love hurts. Η αγάπη πληγώνει. Αυτό, για τους εραστές. Κατάπιε το.

23. Η μεγάλη εικόνα του κόσμου βρίσκεται πάντα μέσα στον/στην μεγάλο/η εραστή/ερωμένη. Υπό αυτή την έννοια, αυτός ή αυτή είναι ο καθρέπτης που αντανακλά τον Σύμπαντα κόσμο, κι όχι ένας μίζερος μικρόκοσμος.

24. Να αποζητάς τη Συνέπεια. Είναι νόμος. Όταν παραβιάζεται ο Νόμος της Μη-Αντίφασης (Law of Non-Contradiction), ακολουθεί η Αρχή της Έκρηξης (Principle of Explosion), απαρέγκλιτα. Υπό αυτές τις συνθήκες, τα πάντα παίζουν, και τα πάντα έχουν το δικαίωμα να παίξουν.

25. Κι όταν όλα παίζουν, οι αντίπαλοι έχουν ήδη προειδοποιηθεί. Δεν υπάρχουν τύψεις, ούτε πισωγυρίσματα. Το κάρμα είναι καθαρό.

26. Είναι σχεδόν ύβρις να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους ως όντα που χρειάζονται «αφύπνιση». Αρχή είναι να τους αντιμετωπίζεις ως συνειδητά πλάσματα, με πλήρη ικανότητα. Οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι, τις περισσότερες φορές, για τις επιλογές τους. Ρόλο Σωτήρα μόνο μια ανώτερη διάνοια μπορεί να αναλάβει. Είσαι τέτοια ή μήπως έχεις Σύνδρομο του Σωτήρα ή/και ιδιοτέλεια;

27. Γιαυτό μην αναλαμβάνεις χρέος που δεν σού ανήκει. Δεν είσαι υπεύθυνος για τις συνέπειες που προκάλεσαν οι άνθρωποι στον εαυτό τους.

28. Κανείς δεν σώζει αυτόν που δεν θέλει από μόνος του να σωθεί.

29. Αν σου ζητηθεί κάτι και δύνασαι να δώσεις, μην αρνηθείς. Είναι καλό κάρμα. Μην δίνεις εκεί που δεν σού ζητάνε. Είναι κακό κάρμα.

30. Ο ανθρώπινος πολιτισμός εμπεριέχει βαρβαρότητα. Κάθε ιστορική ήττα ενός πολιτισμού οδηγεί σε νέο πολιτισμό με ακόμη μεγαλύτερη βαρβαρότητα.

31. Οι καθημερινοί άνθρωποι είναι ικανοί για πολύ μεγάλη βαρβαρότητα. Βαρβαρότητα τόση, που, μέχρι την επόμενη αποκάλυψη, δεν υπάρχουν καν οι λέξεις για να περιγραφεί.

32. Η συναίνεση διαμοιράζει την ευθύνη.

33. Η ψυχή εγκατοικεί στον Μύθο.

34. Ο Θεός/η Φύση βρίσκονται πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη περί καλού και κακού. Γιαυτό και η δικαιοσύνη τους είναι ανυπέρβλητη. Ο Θεός/η Φύση είναι ολότητα, είναι Ένα.

35. Η ενοχή γεννάει τη συνείδηση. Η συνείδηση είναι αυτό το βάρος που νοιώθει κανείς όταν τολμάει να κοιτάξει μέσα του. Είναι η αντίληψη της πτώσης στη δυαδικότητα, και της απομάκρυνσης από το Ένα. Εντεύθεν και Εκείθεν.

36. Όποιος λέει ότι έχει ελαφριά τη συνείδησή του, το πιο πιθανόν είναι ότι ούτε συνείδηση έχει, ούτε καν επίγνωση. Όμως, εδώ ισχύουν απαρέγκλιτα οι αρχές που θέτουν οι ρήσεις με αριθμό 26 και 29.

37. Οι άνθρωποι δεν χωρίζονται σε έθνη, ούτε σε τάξεις, ούτε σε ιδεολογίες. Οι άνθρωποι, στην έσχατη πραγματικότητα την σήμερον, χωρίζονται σε κυρίαρχους και κυριαρχούμενους.

38. Αν θες να απελευθερωθείς, να αναλάβεις, πρωτίστως, την ευθύνη της ζωής σου. Η απελευθέρωση έχει πόνο. Όποιος δεν τον αντέχει, υπάρχει η επιλογή της σκλαβιάς.

39. Ποτέ αυτός που θέλει να ζει ελεύθερος δεν δύναται να αισθανθεί πλήρως απελευθερωμένος. Αυτό τον κάνει να αγωνίζεται αδιάλειπτα για την ελευθερία, η οποία μεταφράζεται σε αξίωση ισχύος. Ποτέ ο κυριαρχούμενος δεν αισθάνεται κυριαρχούμενος. Αν αυτό συμβεί, το υπάρχον σύστημα είναι καταδικασμένο να καταπέσει.

40. Ελευθερία ο θάνατος σε όλους έχει δώσει.

41. Η σχέση άνδρα-γυναίκας είναι η πολυπλοκότερη και βαθύτερη όλων. Είναι η σχέση που ιδεατά εκκινεί όπως εκείνη του κατακτητή προς μιαν άγνωστη και απάτητη, άγρια ενδοχώρα. Στην πορεία, αν όλα πάνε καλά, ο κατακτητής γίνεται ταπεινός λόγω των κακουχιών, και η άγνωστη ενδοχώρα αφήνεται να χαρτογραφηθεί κάτω από τη δρασκελιά του. Έτσι, και οι δύο ανταλλάσσουν κάτι από τις ιδιότητές τους. Ο άνδρας παραδίδει στην γυναίκα τα σύνεργα και τής μαθαίνει την τέχνη της χαρτογράφησης, και η γυναίκα, αφού ευχαριστήσει τον άνδρα, τού μαθαίνει την τέχνη της αυτοσυντήρησης.

42. Ο Έρως είναι ισχυρότερος από την πιο εξαπλωμένη και δηλητηριώδη ιδεολογία, καθώς άνδρας και γυναίκα, στην πληρότητά τους, είναι δύο κόσμοι αντίθετοι που δεν χωράνε σε κανένα καλούπι, παρά μόνον συμφιλιώνονται και συνέρχονται για δικό τους λογαριασμό και υπό τους δικούς τους όρους. Γιαυτό και ο Έρως εκδηλώνεται σπανίως.

43. Όλη η ιστορία των ιδεολογιών είναι ένας πόλεμος ενάντια στον έρωτα. Κι αυτό διότι όταν οι άνθρωποι ερωτεύονται δεν έχουν διάθεση να πολεμήσουν για εκείνο που βρίσκεται στα κεφάλια άλλων.

44. Έρως και αναπαραγωγή δεν ταυτίζονται.

45. Δικαιώματα υπάρχουν, ανθρώπινα δικαιώματα, όμως, δεν υπάρχουν.

46. Θα έρθει η ώρα που πολλοί θα νοσταλγήσουν τη βασιλεία. Κι αυτό γιατί στη δημοκρατία, και όπου συμμετέχουν οι πολλοί, δεν υπάρχει αποδιοπομπαίος τράγος. Ο βασιλιάς μπορεί να κριθεί ένοχος, το πλήθος ποτέ.

47. Με τον εχθρό σου μπορεί να έχεις περισσότερα κοινά από ό,τι με κάποιον που θεωρείς φίλο σου.

48. Οι ασθενείς των ψυχιάτρων νομίζουν ότι οι δεύτεροι θεραπεύουν ψυχές. Οι ψυχίατροι θεωρούν ότι οι ασθενείς παίρνουν υπηρεσίες υγείας εάν απλά περιγραφούν και ταξινομηθούν τα συμπτώματά τους σε ένα σύστημα διαγνώσεων. Παράνοια!

49. Η ανταγωνιστικότητα είναι επίσημη ιδεολογία που διατρέχει τη σύγχρονη κοινωνία και οικονομία. Απορώ γιατί όλοι αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή κατηγορούνται ότι πατούν επί πτωμάτων, ενώ δεν είναι τίποτε άλλο παρά ικανότατοι και συνεπείς σε αυτή τη συγκεκριμένη αρχή.

50. Ο ανταγωνισμός και η ανταγωνιστικότητα φέρνουν πάντοτε απώλειες. Το εφεύρημα win-win είναι για τους ανόητους.

51. Ο τρόπος και τα κριτήρια επιλογής των δικαστών δείχνουν την ποιότητα της δικαιοσύνης. Στα καθ’ ημάς είναι ρηχή, ιδιοτελής και δημοσιοϋπαλληλική, κι όποτε απαιτείται, σε διατεταγμένη υπηρεσία.

52. Όσοι δεν έχουν ισχυρό εσωτερικό νόμο είναι υποχρεωμένοι να υπακούν στους νόμους των άλλων.

53. Ο Καταστατικός Νόμος κάθε δυτικής χώρας έχει γίνει κάτι σαν το Ευαγγέλιο, όπου οι νομικοί εκτελούν χρέη κλήρου. Κάθε θρησκεία έρχεται δεύτερη. Έτσι, όποτε τα πράγματα πάνε στραβά, μπορεί ο λαός να απαιτεί να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, όμως δεν διανοείται να αμφισβητήσει τον «Λόγο του Θεού». Το ότι ο Καταστατικός Νόμος έχει υποκαταστήσει το Ευαγγέλιο αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η Εκκλησία, ευκαιρίας δοθείσης, θα αποτανθεί (και το έχει ήδη πράξει) στα Δικαστήρια για την επίλυση ζητημάτων της. Η δικαστική εξουσία δεν θα αποτανθεί στην Εκκλησία για την επίλυση ζητημάτων της.

54. Ο Θεός είναι ατομική υπόθεσις. Ο Θεός δεν λειτουργείται την σήμερον. Η λειτουργία είναι μια κοινωνική συναναστροφή που ενισχύει την κοινωνική συνοχή. Ο Θεός δεν λειτουργείται διότι ο κόσμος δεν πιστεύει πια στα θαύματα.

55. Εάν κανείς πιστεύει ότι η Γαία μπορεί να συντηρήσει (με το τρέχον lifestyle) τον υφιστάμενο πληθυσμό, ή ακόμα και περισσότερους από δέκα δισεκατομμύρια ανθρώπους, περιμένω αυτός να είναι υπέρ πολιτικών όπως η βρώση εντόμων, το οικουμενικό βασικό εισόδημα, οι περιορισμοί μετακίνησης, οι 15-minute-cities όπως και η ελεγχόμενη κατανάλωση της ενέργειας.

56. Ο πλανήτης και οι πόροι του είναι ανελαστική παράμετρος, γεγονός το οποίο δεν λογαριάζει η ανθρώπινη ματαιοδοξία.

57. Η κλιματική αλλαγή είναι ένας τρόπος να στρέψει κανείς μακριά το βλέμμα από την οικολογική επιβάρυνση, την υπερεκμετάλλευση των πόρων και την περιβαλλοντική καταστροφή.

58. Οι άνθρωποι έχουν αξία και αξιοπρέπεια τόση, όση δίνουν οι ίδιοι στον εαυτόν τους. Οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι δεν έχουν ίδια αξία και αξιοπρέπεια.

59. Ο φόρος προστιθέμενης αξίας στην κατανάλωση κρέατος ζώων είναι στην πραγματικότητα φόρος τιμής στη γαστέρα των ανθρώπων, ενώ θα έπρεπε να είναι φόρος τιμής στις ζωές των ζώων που σφαγιάζονται. Αλλά ποιος θα άντεχε να μαζεύει αποδείξεις που αναγράφουν «φόρος καταναλισκόμενης ψυχής ζώου»;

60. Η Ανθρωπότητα είναι ο εχθρός. «Ο Άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο λύκος».

61. Η Ανθρωπότητα έχει μόνο σώμα, ο άνθρωπος έχει σώμα και ενδεχομένως καρδιά.

62. Από τον Άνθρωπο προτιμώ τον άνθρωπο.

63. Το να είναι κανείς εναντίον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν τον κάνει λιγότερο άνθρωπο. Απλώς, πρόσκειται στο αντίθετο ιδεολογικό αφήγημα από εκείνο των ανθρωπιστών.

64. Δεν μπορείς να διώξεις την εχθρότητα από τον κόσμο χωρίς να διώξεις και την φιλία μαζί.

65. Θα φτάσει η ώρα που θα προτιμάει κανείς την φυσική επιλογή από την ανθρώπινη επιλογή. Η πρώτη δεν κατανοείται, δεν εξαγοράζεται, ούτε σχετικοποιείται, σε αντίθεση με τη δεύτερη. Έτι περαιτέρω, ο άνθρωπος δεν επιτρέπεται να το παίξει Θεός. Όσο για τη φύση, πάντα κάνει τις επιλογές της.

66. Για κάθε Homo Deus ένας Homo Lucifer θα γεννηθεί. Λέτε η Τεχνητή Νοημοσύνη στην επόμενη πίστα εξέλιξης να βιώσει το προπατορικό αμάρτημα και την Πτώση;

67. Κανείς δεν δύναται να απαγορέψει σε έναν κυρίαρχο να θεωρεί ότι μπορεί να διαφεντεύει τον κόσμο. Μπορεί μόνο να τον εμποδίσει.

68. Αυτοί που πρώτοι διακίνησαν την ιδέα ότι το 1% των ανθρώπων δυναστεύει τον κόσμο, πιθανότατα ανήκουν σε αυτό το 1%, αλλά είναι δυσαρεστημένοι με την κατάταξη που έχουν μέσα στην ιεραρχία του.

69. Pareto Principle reloaded Ι: Το 20% της κοινωνίας γεννά το 80% της κοινωνικής καταπίεσης και ανισότητας. Τα κόμματα εξουσίας γνωρίζουν τη αξία του 20% και την συντηρούν με νύχια και με δόντια, καθώς αυτό κρατά ανοιχτή την προοπτική ανάληψης της διακυβέρνησης.

70. Pareto Principle reloaded ΙΙ: Το 20% της κοινωνίας μπορεί να επιφέρει το 80% της επιρροής όπως και των αλλαγών. Αυτά που γράφουν τα κιτάπια περί 51% είναι απλά εξωραϊσμοί.

71. Ο εμφύλιος πόλεμος είναι η πιο ανηλεής μορφή πολέμου, είναι ο απόλυτος πόλεμος. Γιαυτό όλοι τον τρέμουν. Στην ακραία μορφή του είναι bellum omnium contra omnes, πόλεμος όλων εναντίον όλων.

72. Πολλοί παραπονούνται ότι οι πολιτικοί είναι μαριονέτες σκιωδών υπερεθνικών λόμπι. Πόσο πιο ξεκάθαρο και ανοιχτό θα ήταν το παιχνίδι αν δεν είχαμε στη μέση τους εθνικούς μεσάζοντες, τους ενδιάμεσους κρίκους που λειτουργούν ως διαρθρώσεις απόσβεσης σε ένα πλανητικό παιχνίδι ανταγωνισμού συμφερόντων και προσεταιρισμού δυνάμεων; Συνεπώς, ένα οργανωμένο παγκόσμιο σύστημα-κράτος μοιάζει να συνιστά, μια καλύτερη, πιο ανοιχτή προοπτική πολεμικής.

73. Ο κορωνοϊός έθεσε τα προβλήματα των ανθρώπων σε πιο ουσιαστική βάση. Πέρα από τα διλήμματα «αριστερά-δεξιά», «πατριώτες-παγκοσμιοποιητές», τα αμείλικτα ερωτήματα που ανέκυψαν είναι: «Εμπιστεύεστε την κυβέρνησή σας;» «Είστε πρόθυμοι να δώσετε λευκή επιταγή υπακοής;» Να γιατί ο κορωνοϊός λειτούργησε ως μέγας καταλύτης και δάσκαλος. Παρεμπιπτόντως, πατριώτες έχουν πλέον ρεαλιστικό συμφέρον να είναι μόνον οι πλανητικά κυρίαρχες δυνάμεις. Διότι ως κυρίαρχα κράτη μπορούν να διαφεντεύουν τον κόσμο.

74. Bottom Line: Το 85%+ των πολιτών της Δύσης εμπιστεύονται ή/και υπακούν στην κυβέρνησή τους στη διαχείριση της ατομικής τους υγείας.

75. Δεν υπάρχει αναγνωρισμένο έθνος χωρίς κρατική οντότητα τη σήμερον ημέρα. Όσοι διατείνονται ότι είναι πατριώτες είναι κατά βάση κρατιστές.

76. Όταν η πατρίδα σου σε αδικήσει κατάφωρα, τότε έχεις το δικαίωμα να την αρνηθείς. Αυτό ισχύει για κάθε μορφή αναγκαστικής σχέσης.

77. Μια συνεπής παγκόσμια διακυβέρνηση πιθανότατα αίρει το βάρος που έχουν επισωρεύσει τα κυρίαρχα κράτη όπως και την κακοδαιμονία που μαστίζει τα κράτη-δορυφόρους των.

78. Η δικαιολογία «ακολουθώ εντολές» δεν απαλλάσσει κανέναν από την ευθύνη.

79. Εκείνοι που κάνουν λόγο για «ενσυναίσθηση» είναι συνήθως αυτοί που έχουν τη λιγότερη συμπόνια.

80. Η κοινωνική αλληλεγγύη δεν κανονιστικοποιείται. Όταν γίνει αυτό (και έχει ήδη συμβεί), η κοινωνική συνοχή έχει ήδη διαρρηχθεί. Και η διάλυση της κοινωνικής συνοχής έχει ήδη ανοίξει τον δρόμο για την κοινωνική-κοινοτική κατάρρευση.

81. Ελάχιστοι θα ενδιαφερθούν ειλικρινά για τη συμφορά σου. Πολλοί θα την χρησιμοποιήσουν για να προωθήσουν τις δικές τους ατζέντες και αφηγήματα. Γιαυτό φρόντισε η συμφορά σου να μην αφορά στους πολλούς. Συφοριασμένος και πουτάνα μαζί δεν λέει.

82. Εξουσία που δεν μπορεί να εμπνεύσει φόβο είναι καταδικασμένη να καταπέσει.

83. Σε μια χώρα που η πρώτη ύλη είναι σκάρτη δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους πάτρωνές της.

84. Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα των μετριοπαθών, που εύκολα εκφυλίζεται σε τυραννία των μετρίων. Η σύγχρονη δημοκρατία είναι το πολίτευμα των αχρείων.

85. Η ιστορία, η κουλτούρα και τα ήθη/έθιμα που δεν ασκούνται είναι νεκρά. Για να απαντήσεις στο ερώτημα αν ανήκεις σε ένα συνεκτικό και αυθυπόστατο έθνος, πρέπει να απαντήσεις πρώτα στο ερώτημα τι κοινό έχεις με τους ανθρώπους γύρω σου. Η απάντηση μάλλον θα σε εκπλήξει.

86. Πατριωτισμός και ανθρώπινα δικαιώματα μαζί δεν γίνεται. Διότι, όταν κανείς θέτει όλους τους ανθρώπους σε ισότιμη βάση ακριβώς επειδή φέρουν την ανθρώπινη φύση, οι εθνικές ταυτότητες περνάνε σε δεύτερη μοίρα, και αντιστρόφως. Το γεγονός ότι οι δύο αυτές αντικρουόμενες αντιλήψεις κανονιστικοποιούνται σε Καταστατικούς Νόμους των κρατών αποτελεί σκόπιμη αντινομία της εποχής μας. Δίκαιο έχουν και οι πατριώτες όταν υπερασπίζονται την πατρίδα τους ως ανώτατη αξία, αλλά και οι οικουμενιστές όταν υπερασπίζονται τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, ακόμα και σε βάρος της πατρίδας. Έτσι το πράγμα καταλήγει σε μια εσωτερική διαμάχη και τριβή, το τέμπο της οποίας κρατάει πάντα η μπαγκέτα της εξουσίας, υπό την αιγίδα του Συντάγματος. Και εδώ πάμε στη ρήση με αριθμό 53.

87. Στην εποχή μας είναι πολύ ευκολότερο κανείς να κάψει συμβολικά μια σημαία παρά τον Καταστατικό Νόμο της χώρας. Πολλοί έχουν κάψει σημαίες. Συντάγματα όμως; Η σημαία είναι το σύμβολο του έθνους. Το Σύνταγμα είναι το σύμβολο του κράτους. Το έθνος δεν μπορεί να ασκήσει βία. Το κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας.

88. Είναι αξιοσημείωτο το πώς οι αυτοαποκαλούμενοι πατριώτες υπερασπίζονται το Σύνταγμα πάνω από όλα. Και εδώ πάμε στην ρήση με αριθμό 75.

89. Σχετικά με το άρθρο 120 του ελληνικού Συντάγματος και τα διαλαμβανόμενα σε αυτό, ένα σχετικό επικοινωνιακό-εκπαιδευτικό σήριαλ παίχτηκε προσφάτως στις οθόνες μας. Μάθημα: ΔΕΝ χρειάζεται οι Έλληνες πολίτες να αγρυπνούν και να ενεργούν πλέον ως θεματοφύλακες του Συντάγματος. Το έχει ήδη πράξει ο κ. Αρχεισαγγελέας για λογαριασμό τους, αλαφρώνοντάς τους. Ως εκ τούτου, απαλλάσσονται από την υποχρέωση, την οποία προθύμως -προς τιμήν της- έχει αναλάβει η εξουσία, καθώς έχει σαφώς πληρέστερη και βαθύτερη αντίληψη για τις περιστάσεις στις οποίες ενδέχεται να έχει εφαρμογή το άρθρο 120Σ, προσδίδοντας μάλιστα στην αντίληψη αυτή το -προβλεπόμενο από το ίδιο το Σύνταγμα- κύρος της «αυθεντικής ερμηνείας». Wow!

90. Κατά κυριολεξία, στο όνομα του λαού μόνον ένα λαϊκό δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει. Στο όνομα του βασιλιά μόνον ο βασιλιάς μπορεί να εγκρίνει.

91. Η μορφή της διορισμένης και ισόβιας εξουσίας απαντά στο πρόσωπο των δικαστών. Είναι αξιοσημείωτο το πώς ο δημοκρατικός κόσμος το έχει κάνει γαργάρα.

92. Για όσους δεν το έχουν καταλάβει: ο δικαστής έχει εξουσία πάνω στη ζωή των πολιτών. Βρίσκεται πάνω από τον πολιτικό ηγέτη, καθώς νοείται ως το τελευταίο οχυρό ή καταφύγιο της δημοκρατίας. Τελευταίο οχυρό ή καταφύγιο, πάλι για όσους δεν το έχουν καταλάβει, σημαίνει κορυφαία αρχή και απώτατος θεματοφύλαξ. Κατά ένα περίεργο τρόπο όλοι παραπονούνται για το προτελευταίο οχυρό. Ελάχιστοι έχουν καταλάβει τον ρόλο των δικαστών. Εδώ υπάρχει ένα επαίσχυντο συμβόλαιο. Οι αχυράνθρωποι στους οποίους κατευθύνονται τα βέλη έρχονται και παρέρχονται, και ο σκληρός, διορισμένος γραφειοκρατικός πυρήνας από πίσω παραμένει και δουλεύει.

93. Όσοι παραπονούνται ότι οι κυβερνήσεις τους χειραγωγούνται από μη εκλεγμένα πρόσωπα και λόμπι, θα έπρεπε να θέσουν στον εαυτό τους πρώτα το ερώτημα «γιατί να ψηφίζω;».

94. Ο πατριωτισμός για τα κράτη-δορυφόρους είναι ανέκδοτο, και μόνον ως ψυχολογική αναπλήρωση μπορεί να νοηθεί.

95. Όταν ακούγεται από τα χείλη της θεσμισμένης πολιτείας ότι το Σύνταγμα έχει γίνει κουρέλι, τότε μόνον ρακοσυλλέκτες μπορούν να έχουν με αυτό μιαν φιλότιμη σχέση. Είσαι τέτοιος; Εγώ πάντως τα κουρέλια τα έχω για να καθαρίζω τις βρωμιές και τη μούργα. Κι όταν βρωμίζουν πολύ, τα καίω.

96. Όταν ακούγεται από τα χείλη βουλευτού μέσα στη ίδια τη Βουλή το «σας κάναμε την κωλάρα να!» και δεν υπάρχει καμία ουσιαστική και βαριά κύρωση, τότε γνωρίζεις ότι η Δημοκρατία σου είναι «Δημοκρατία της Ανοιχτής Κωλάρας», και μόνον ως ανοιχτό κώλο μπορείς να την αντιμετωπίζεις. Οι ανοιχτοί κώλοι δεν χρειάζονται θεματοφύλακες και δεν έχουν εχθρούς. Επιβήτορες αποζητούν.

97. Να αναθεωρείς όποτε αποδεικνύεσαι λάθος. Εξάλλου, ο άνθρωπος είναι ρευστός σαν το νερό.

(Σημ. 1 του "Πατημασιές") Το παρόν πόνημα, θα μπορούσε να εκληφθεί και σαν ποιητικο-πολιτικό μανιφέστο, του τελευταίου των ανθρώπων ... επί γης.  Άρθρο άριστης τροφής για σκέψη και διάλογο !
(Σημ. 2) Το γιατί οι ρήσεις είναι 97 κι όχι 100 ... μάλλον είναι σαν το ανέκδοτο με τα 99 σουβλάκια ... (να τα κάνω 100 ? Και ποιός θα φάει 100 σουβλάκια ?) ... ενώ 97 θα τις "φάμε", δηλαδή !

Στην μπλουζ-ο-θεραπεία ...

Πήγε 11 ... Ώρα για τις εισπνοές μου, τα οξυγόνα μου ... Τα φάρμακα είναι για τα φαρμάκια, σε φαρμακερούς καιρούς ...
Εδώ, στο δάσος των αγγέλων ... για την ψυχή είναι το μετερίζι !