Το καλύτερο παιχνίδι

... γεμάτος παιχνίδια ο κήπος,
πλήθος χαρούμενα χρώματα
     σκόρπια, επάνω στο γκαζόν
και μια γκουβερνάντα να επιβλέπει
     μιλώντας στο τηλέφωνο
εκεί, στα σπίτια των πλουσίων ...

το παιδί στέκει
μοναχικό,
ακίνητο,
σκεπτικό,
αναποφάσιστο,
απορημένο,
με μάτια έκθαμβα
     ξάφνου,
κοιτά προς κάπου
γονατίζει σιγά
και περιεργάζεται ...

ένα σκαθάρι στα πόδια του
ήταν όλο το απόγευμα,
     το καλύτερο του παιχνίδι ...

Γεύση από Ελλάδα

Δεν είναι λίμνη. Είναι από το λιμάνι των Κυθήρων - Διακόφτι  (φωτο Μ.Φ.)

Σκουπίζω την άμμο απ΄το βότσαλο,
το χώμα απ' το κομμάτι του αγγείου
     κι αποκαλύπτεται η χώρα μου.
Μια θάλασσα αφρίζουν τα αισθήματα
     και γίνονται στόχοι.
Μένει στα χέρια το αλάτι,
     η μυρωδιά στο σώμα από τα σκίνα.
Μεταφέρεται η προσμονή
στον αμφορέα, την πέτρα,
     στα γυάλινα τα βλέφαρα του ήλιου,
εκεί που λιάζονται οι ελιές,
     που υπογράφουν τα τζιτζίκια,
πάνω απ' τις λεπτές χαρούμενες
     φωνές των σπουργιτιών
κι ύστερα ρίγανη και λεμόνι,
μέσ' το βυθό των απολαύσεων
     ανακατεύονται,
σαν καφές στη χόβολη
     αργοφουσκώνει ο έρωτας
κι έτσι έχουμε την πασίγνωστη :
     "γεύση από Ελλάδα"!

Η μια από τις 3 συνεχόμενες υπέροχες παραλίες ...

Κύθηρα - Καλαδί  (φωτο Μ.Φ.)

Οι φωτογραφίες του μέλλοντος, θα πρέπει να αποτυπώνουν και συναισθήματα ... 

για να 'ναι μια πραγματικά μεγάλη Τέχνη !

Το μόνο δρώμενο

Μια γάτα διασχίζει,
     απ' αριστερά στα δεξιά, το σκηνικό.
Παύση !

Νύχτα, που ένα σακούλι μαγικό,
έριξε άρωμα καλοκαιρινό
     σ' αλαργινό στερέωμα,
σκορπά και τ' άστρα ανάκατα
που τρέχουν να προλάβουν,
     την θέση τους στον ουρανό.

Φεγγάρι, λευκό κοχύλι ολόγιομο,
που δισκοβόλος πέταξε ψηλά
και μπήκε στη θέση
     που τ' αρμόζει.

Σπιτάκια, που χέρι παιδικό σκορπά,
     ασύνταχτα με πινελιές,
γαλακτερές παραλλαγές
     και σχήματα στο φόντο.

Τριζόνια, π' έχουν υπογράψει
συμβόλαιο με τον Μορφέα,
φέρνουν την νύστα, την γλυκόπιοτη
     και γαληνεύει ο χώρος.

Μια γάτα διασχίζει,
     από δεξιά, στ' αριστερά το σκηνικό.
Παύση !

Το μόνο δρώμενο ...

Αίγινα 2004   

Εκ της δημιουργίας απόσπασμα

Παρεπονέθει κάποτε ο Αδάμ
     εις τον Θεόν, δια την Εύαν ...
και απεκρίθη ο Θεός εις τον Αδάμ
     με (τρίπλαν) ερώτηση :
"Ξέρεις υιέ μου,
     ποιό είναι το πρόβλημα με τις γυναίκες" ? 
κι ο Αδάμ άνοιξε διάπλατα τα μάτια,
     φοβούμενος και άφωνος.
Συνέχισε ο Θεός :
" Είναι απλό, φίλτατε !
Σε ερωτεύονται για τις αξίες
που σε κάνουν "αυτό" που είσαι
κι ύστερα κάνουν τα πάντα
     για να σε αλλάξουν" !

Προβληματίστηκε λοιπόν ο Αδάμ ...
και μαζί του, ολάκερη η ανθρωπότητα
     ως τα σήμερα !


(Υσ.) Ο πρωτόπλαστος τα παράπονά του έλεγε, πίνοντας μπύρα κι έμαθε το μυστικό ... 
κι ήρθανε οι κατοπινοί και το' παν : "Προπατορικό Αμάρτημα".
Ποιό ? Αυτό της ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ! ... Όλα τ' άλλα τ' ακούω "βερεσέ" !

Σχόλιο ... στο ξεκάρφωτο

YASH (Linus Lundin) - Street ART

Όταν σε ένα μολυσμένο
απ' την ανθρώπινη “σκουριά” πλανήτη,
το μόνο αντισκωριακό είναι ο θάνατος ...
η μόλυνση είναι ακριβώς αυτή !

Ας μας απαλλάξουν πρώτοι,
απ' την παρουσία τους,
αυτοί που πιστεύουν στο θάνατο,
στην εξάλειψη, στον ευγονισμό,
μπας και περιορίσουμε την “σκουριά”.

(Αν υπάρχει πραγματικά,
αυτή η μόλυνση ...
     δική τους ή δική μας) !

Και επιτέλους ...
Ποιοί είναι αυτοί που νομίζουν,
ότι χαλάμε τον πλανήτη τους ?
Ποιοί είναι αυτοί,
οι "υποτιθέμενοι" ιδιοκτήτες ?

Wild Horses

Απλά αξεπέραστο (όταν μάλιστα είναι και βινύλιο) ...

Εποχές που χάθηκαν και εποχές που θά 'ρθουν ...
Wild horses we'll ride them some day ...

Στη φωλιά του ... κύκνου

Τέλενδος  (φωτο Μ.Φ.)

Μαύρος κύκνος, πεσμένος στο νερό
     η Τέλενδος,
στα χρώματα της δύσης
λεχώνα μυστηριακή που καμαρώνει,
στολίδι με τα φώτα της
να κυματίζουν λαμπερά
     σε θάλασσα καθρέφτη,
αυτή τη νύχτα του πανηγυριού της
πολύβουη, χαρούμενη, κυρά αρχόντισσα,
ρυθμικά με τα πλουμίδια της χορεύει
     μέσα στους θρύλους,
για να γεννήσει τους φετινούς,
πολλά υποσχόμενους
     νέους έρωτες,
εκεί στη φωλιά του ... κύκνου.

Κι είν' η φωνή που με καλεί,
     η Τέλενδος,
να πάω και εγώ εκεί
     ως να χαράξει το πρωί,
αυτήν την παραμονή της Παν-Αγίας
     και παντοτινής γυναίκας ...

Τέλενδος  (φωτο Μ.Φ.)

Ζηλεύω ...

Παρος  (φωτο Μ.Φ.)

Ζηλεύω μερικές φορές κάποιους, που όταν λένε : 

"πάω για καφέ" εννοούν κάτι τέτοιο, γιατί μένουν σε νησί ...

Γνώση - Απόγνωση

Goran Mitrovic (artwork)

Εγώ - Ο κόσμος - Εγώ - Καθρέπτης - Τα πάντα.
Παραισθήσεις και οράματα.
Ο μέσα κι έξω του τοπίου λωποδύτης.
Το ορίζω, το πλάθω, το περιγράφω.
Αιχμαλωσία των στιγμών σε άδεια τετράδια.
Πληρώνω τώρα για τ' αυθαίρετα,
     οικοδομήματα της φαντασίας μου φτηνά.
Γνώση - Απόγνωση ... αναντίρρητα.

Εγώ - Ο κόσμος - Εγώ - Καθρέπτης - Τα πάντα.
Ο μέσα κι έξω του τοπίου διαρρήκτης.
Ιδεολόγιο στο αίμα μου πειρατικό
     κι όμορφα - άσχημα για να διαλέξεις.
Καθώς μικρός, μικρός, ο "τοσοδούλης",
είπα πολλά λογάκια (παραμυθάκια),
     για να σας κερδίσω.
Όμως ποιός αγαπάει τη φωτιά ?
Γνώση - Απόγνωση ... αναντίρρητα.

Εγώ - Ο κόσμος - Εγώ - Καθρέπτης - Τα πάντα.
Παύλες - - - για να ξεχωρίζουμε
     κι όμως σημεία στο ίδιο σύμπαν.
Ξημερώνει - Νυχτώνει μια παρωδία.
Μια ερημιά μέσα κι έξω του τοπίου.
Πράξη για δύο ή εκατομμύρια χέρια
     κι απελπισία μαζί σας, μαζί μου.
Γνώση - Απόγνωση ... αναντίρρητα.

Αχ αυτή η μέθεξη ...

Alexander Lyamkin (artwork)

Αχ ! αυτή η ζωή, που όλο χρήμα θέλει
και εμείς που δεν ποθήσαμε ποτέ την εξάρτηση,
     τό χουμε στην τσέπη ή στα σκέλια ...

Αχ ! αυτός ο έρωτας, που όλο "άλλος", θέλει νά 'ναι
και εμείς που δεν αγαπήσαμε ποτέ την ανασφάλεια,
     τον έχουμε χαλί και τον πατάμε ...

Αχ ! αυτή η χώρα μου, που όλο πέτρα είναι
και εμείς που δεν συμπαθήσαμε ποτέ την "ξεραΐλα",
     επιτέλους την ξεπουλάμε ...

Αχ ! αυτό το σύμπαν, που ότι θέλει κάνει
και εμείς που δεν είμαστε καθόλου εγωϊστές,
     του κάνουμε την χάρη να υπάρχει ...

Διαφορά

Erik Johansson (artwork)

Δεν είναι η δική σας
     η σιωπή,
είναι του σύμπαντος
     που μου στιγματίζει τον Λόγο.

Υπάρχουν ακόμη παιδιά (No 2)

Αντίπαρος  (φωτο Μ.Φ.)

Υπάρχουν ακόμη παιδιά ... που παίζουν φυσιολογικά. Πέρα απ' το matrix της τεχνολογίας.

Κι αυτό είναι μια ελπίδα για μένα ...

Μπάρμπα-Νιώτης

Διάλεγε πάντα γωνιακό τραπέζι
     και καθόταν σιωπηλός.
Περνούσε την ώρα του
κοιτώντας τους θαμώνες
     και πίνοντας μονάχος.
Θλιμμένος, σοβαρός,
     με νυσταγμένα μάτια.
Μοναξιά, μια λέξη
     που σου 'ρχόταν στο μυαλό.
Γεράματα, μια άλλη ...

"Το τραπέζι είναι πάντα τετράγωνο,
     όπως και να το δεις"
κι "η χαρά δεν συμπεριλαμβάνεται
     στο μενού".
Αυτά ήταν τα μόνα που έλεγε
     συνεχώς τα βράδια ...

Κι ύστερα χανόταν η μορφή του,
μέσ' την λήθη,
     ως την άλλη μέρα.

Κυματολήγη (*)

Το κορίτσι είχε μια αγάπη με τα κύματα,
τόση, που βούτηξε και πνίγηκε στο όνειρο.

Όταν νύχτωσε,
από το μαύρο της θάλασσας
     γέννησε τα χρώματα.
Κι όταν ξημέρωσε
     χάραξε στην άμμο μια γραφή.

Τ' αγόρι που την διάβασε,
     δεν την κατάλαβε ...
Της χάρισε ένα κοχύλι.
Εκείνη τό 'βαλε στ' αυτί και άκουσε
     μια παραλλαγή του ονείρου.
Της άρεσε, μα δεν ήταν το ίδιο.
Χάραξε πάλι στην άμμο την γραφή.

Τ' αγόρι πάλεψε να βρει το νόημα,
     δεν τα κατάφερε ...
Της χάρισε μια βάρκα.

Εκείνη πήρε τη βάρκα,
     χώθηκε ξανά στα κύματα
κι εκείνα την γυρίσαν πίσω
     χωρίς νά' ναι εκεί.
Μια νύμφη ήτανε,
     μ' αυτός δεν τό' ξερε.

Τ' αγόρι την περιμένει ακόμα, στην ακτή,
     χαράζοντας στην άμμο μια γραφή.


(*) Μια Νύμφη, Νεράϊδα, Νηρηίδα, που είχε την ευχέρεια να σταματά τα κύματα.

Κάλυμνος 1

Τέλενδος από Κάλυμνο πλευρά, μετά την ομίχλη ... (φωτο Μ.Φ.)

Ένας ουρανός γεμάτος φως.
Ένας άλλος τρόπος να βλέπεις
     την πραγματικότητα.
Μελτέμι με μυρωδιές και βλέμματα.
Ο μόχθος παρέα με το γλέντι.
Μουσικές που φέρνει ο άνεμος
     μαζί με γέλια και κουβέντες.
Σπηλιές στα βράχια
     και παράτολμοι κάτοικοι,
ζωγραφίζουν τ' ασπρόμαυρα δρώμενα,
     σε τετράδιο φυσικής ιστορίας.
Απόγευμα κι ο ήλιος σβήνει στη ρακί.
Απλότητα και ομορφιά
     ντυμένη στ' άσπρα.
Λικνίσματα της βάρκας
     και γλάρων πτήσεις.
Μποτίλια στο πέλαγο το μυστικό,
     τ' έρωτα που ανεμίζει σα ρούχο
και πέφτει στα βότσαλα τα χαραγμένα
     με τα σημάδια της αγάπης.
Το δώρο των θεών
     στους σφουγγαράδες,
τότε που ανεδύθη ο Εγκέλαδος
     κι έφτιαξε την Τέλενδο.

Ζωοποιό νερό

Αχαΐα (φωτο Μ.Φ.)

Ξετυλίγω το χαλί και βρίσκεσαι μέσα.
Έκπληξη κι ολόγυμνη πεμπτουσία.

Σκορπά η ζωή τ' άνθη της,
επάνω στο κορμί σου
     κι ευωδιάζεις.
Ευδοκιμεί εκεί
η έκφραση, η γραφή, η αστρονομία.
Διαγράφοντ' οι κινήσεις σου φωτεινές, 
περπάτημα του φεγγαριού 
     μέσ' το σκοτάδι.

Ω, πόσο τα μάτια σου μιλάνε,
     ξέρουν να μιλάνε ...
σε κοιτώ και χάνομαι.
Έτσι που λέω καμμιά φορά,
     να σε γευόμουν,
πάνω σ' αρχαία μάρμαρα,
στην καυτή την άμμο του καλοκαιριού
ή σ' ένα τεράστιο λευκό σεντόνι,
     που κρέμεται από τον ουρανό
κι ύστερα καθώς χρωματίζεται η φωνή σου,
εγώ να βουτώ τα πινέλα μου
και να ζωγραφίζω στο στήθος σου
     ψεύτικες σταγόνες αίμα
- πληγές του έρωτα -
που κάποτε κυλάει ζεστός 
κι εξατμίζεται κρύος,
στεγνώνει κι απολιθώνεται 
     σαν διαμάντι.

Τώρα φίλησέ με,
     να τα ζήσω όλα τούτα.
Επισφράγιση πως
     είσαι ακόμα δίπλα μου.

Ύστερα σκέφτομαι,
     όλα τούτα τα χαμόγελα, 
και από που πηγάζει η χαρά,
πως είσαι διπλά ζωντανή
     όταν εγώ εξασθενώ,
και που πάνε οι οργασμοί όταν σβήνουν,
πως θα ξεπληρώσω ποτέ,
     ετούτη δω την προσφορά,
που γλυκά και μάχιμα με συνεπαίρνει
κι αφήνω απλά τον άνεμό μου,
     να φουντώνει την φωτιά σου
και να υστερολογείς μετά 
     το "έργον" ...

Μέσα στα κύμματα των χειλιών σου
- κινούμενη άμμος -
     πάλι ας χαθώ.
Μικρό καΐκι πλέοντας
     σε φλέβες που κοχλάζουν
ταξίδι ατέλειωτο,
σαν φτάσω στην καρδιά σου,
- ζωοποιό νερό -
     το ξέρω, θα μ' αναστήσεις,
ακουμπώντας με εκεί,
στην πηγή των ονείρων
     να ξαναγεννηθώ.

Κι εγώ δεν θα μιλώ.
Θα γράφω μετά, μονάχα αυτό,
     π΄ευγνωμοσύνη εκφράζει :
"Σ' ευχαριστώ ...
     ω πόσο σ' ευχαριστώ, αγαπημένη" !

Στην Ανθή Ξ.

Μέσ την θάλασσα μια στάμνα ...

Τέλενδος  (φωτο Μ.Φ.)

Τέλενδος  (φωτο Μ.Φ.)

Αυτό το "σουρεαλιστικό θαύμα" το συνάντησα στη Τέλενδο

και ήταν μέρος της τουριστικής ατραξιόν της ταβέρνας, που ήταν πίσω και επάνω στην προβλήτα.

Μια στάμνα που συντριβάνι δεν το λες ... ένα φενγκ σούι, αλλά που είναι ήδη μέσ' στη φύση ...
Κάτι που ανακυκλώνει τη θάλασσα ... σ' ένα σουρεαλιστικό γίγνεσθαι ? 

Του είπα απλά χαμογελώντας, να πάρει την αποκλειστικότητα !

Ελένη

Ήσουν μέσα στα χέρια μου
     και μου μιλούσες,
σαν άλτο σαξόφωνο
που κλαίει μέσ' την νύχτα.

Και φιληθήκαμε
     κι αγαπηθήκαμε.
Κι εγώ σου σκούπισα προσεκτικά,
τις νότες, απ' το σώμα σου,
     μ' ένα μαντήλι
πού 'χω τώρα για σημαία.

Mr. Hublot

Είμαι "φαν" των κινουμένων σχεδίων (Animation),

όταν αυτά έχουν να πουν κάτι παραπάνω, στην μίζερη ζωή μας. Απλά ... καλή θέαση !

Υπάρχουν ακόμη παιδιά (No 1)

Τέλενδος  (φωτο Μ.Φ.)

Υπάρχουν ακόμη παιδιά, που φτιάχνουν τα παιχνίδια τους, μόνα τους, 

έτσι απλά, από έναν τενεκέ λαδιού.

Φαντασία να υπάρχει και δημιουργικότητα ...