Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένος ο Νέος Χρόνος !

(Σημ.) Βρήκα και φάρο χριστουγεννιάτικο ... δεν παίζομαι !!!

Roger Waters Takes on Syrian White Helmets, Thought-Control ...

“What we should do is go and persuade our governments not to go and drop bombs on people. And certainly not until we have done all the research that is necessary so that we would have a clear idea of what is really going on.” (Roger Waters) ... Μια είδηση (αν και παλιά) που εμένα προσωπικά δεν με εξέπληξε, χρόνια τώρα παρακολουθώ την πορεία του συγκεκριμένου μουσικού (και ανθρώπου γενικά) και πάντα το έβλεπα ότι η "ψυχή" του ήταν για περισσότερα ... 

Απλά να πω μόνο, ότι γι' αυτό ήταν και είναι ΜΕΓΑΣ !!!

Η είδηση εδώ: https://www.mintpressnews.com/pink-floyds-roger-waters-takes-on-syrias-white-helmets/240639/

(Σημ.) Η όλη πορεία του, (σαν μουσικός, ή ασχολούμενος με τα "κοινά") είναι για πολλές προεκτάσεις και πολλή συζήτηση, που δυστυχώς δεν χωράνε σε ένα blog σαν το δικό μου ... Θά' θελα, αλλά προς το παρόν, είμαι μόνο ένας ακόμα μικρός θαυμαστής του. Ίσως στην άλλη μου ζωή να γράψω, ένα βιβλίο γι' αυτό ...

Peter Hammill & Van Der Graaf Generator

  Αειθαλής και πρωτοπόρος, μοναδική φωνή και ηγετική προσωπικότητα των Van Der Graaf Generator, ο Peter Hammill, εθνικός θησαυρός κατά τον βρετανικό τύπο και μια φωνή αναγνωρίσιμη, ευέλικτη και εκφραστική, βγαίνει και πάλι στον δρόμο έχοντας στο ενεργητικό του παρακαταθήκη δισκογραφίας με τους Van Der Graaf Generator και σόλο δουλειές - τα οποία, μάλιστα, εκτυλίσσονταν σχεδόν παράλληλα μέσα στα χρόνια. 

  Συνοδοιπόρος των ομοίων του, εμβληματικών Robert Fripp (King Crimson), Tony Banks (Genesis) και Chris Squire (Yes), ο Hammill μέσα στη μεγάλη, θαυμαστή του πορεία κατάφερε να αλλάξει θεαματικά την έννοια της πρωτοτυπίας. 

  Η δημιουργικότητα και η καλλιτεχνική του έμπνευση είναι παροιμιώδεις, όπως και η ανήσυχη, πολυδιάστατη μουσική του δραστηριότητα των 50 ετών: η στιχουργία του (με ιδιαίτερο νοηματικό βάθος και ένταση) και η άνεση με την οποία πειραματίστηκε με διάφορα genres (φλέρταρε με την musique concrete, προέβλεπε το punk, αγκάλιαζε το new wave και επεκτείνονταν από το progressive rock μέχρι το proto-punk και την όπερα), στρατολόγησαν ακόμα και θρύλους του ροκ μεταξύ των θαυμαστών του. 

  Ο John Lydon πίστευε χαρακτηριστικά πως «πρόκειται για έναν μέγα πρωτοπόρο που δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει - είμαι βέβαιος πως ο Bowie, για παράδειγμα, του χρωστάει πολλά». Τόσο ως πυρήνας και ιδρυτής των Van Der Graaf Generator όσο και ως solo artist ο Hammill δεν κυνήγησε ποτέ την εμπορική επιτυχία, καθώς τον ενδιέφερε πρωτίστως η καλλιτεχνική αρτιότητα. 

  Η μπάντα ήταν γνωστή για τις περισσότερο σκοτεινές κατευθύνσεις της και τα λιγότερα κιθαριστικά σόλο σε σχέση με το prog rock όπως το γνωρίζαμε μέχρι τότε, ενώ τα θέματα των τραγουδιών που τον γοήτευαν πάντα ήταν η θνητότητα και η απομόνωση - η δε μοναδικότητα της φωνής του γέννησε τον χαρακτηρισμό «αρσενική Nico».

  Οι ζωντανές του εμφανίσεις αποτελούν ξεχωριστό, συναρπαστικό κεφάλαιο, μια εμπειρία «για ακροατές που δεν ήρθαν εδώ για να μιλάνε μεταξύ τους» με συνδυασμό απροσδόκητων ενορχηστρώσεων και χορταστικών setlists από όλες τις περιόδους της καριέρας του, που γεννούν συγκρίσεις με άλλους σπουδαίους performers όπως ο Syd Barrett και ο Scott Walker. 

  Με τη φωνή του να δεσπόζει ως το βασικότερο όργανο έκφρασής του, πάνω και από τις συνθέσεις και τον στίχο, ο Hammill πολλές φορές περνά από όλες τις φάσεις της δημιουργίας του, τους πρώιμους αλλά και τους μεταγενέστερους Van Der Graaf Generator και το «μοναχικό» songwriting του που απογειώνεται με το ανακάτεμα μελωδικών ψιθύρων και εκρηκτικών ουρλιαχτών. (*)

(*) Τα σχόλια εκ του τότε Τύπου ...

(Σημ. 1) Το βίντεο είναι από μια παλιά συναυλία, του 2005. 

(Σημ. 2) Στις 8 Μαρτίου 2018, ήταν εδώ στο Gagarin (Αθήνα) και τον είδα, δυστυχώς μόνο του (χωρίς τους Van Der Graaf) αλλά ... δεν πειράζει !

Virtual Reality

Η "αριστερά" ήταν πάντοτε η μηχανή
που μετέτρεπε το τίποτα σε κάτι.
(σαν μια νέα θρησκεία, 
      σου υποσχέθηκε μια παγκόσμια ισότητα).
 
Η "δεξιά" ήταν πάντοτε η μηχανή 
που μετέτρεπε το κάτι σε τίποτα.
(σαν μια προ-υπάρχουσα θρησκεία, 
που υποσχόταν επίσης, 

     μια παγκόσμια ισότητα).

Κι όμως, κανένας δεν είδε την μηχανή !

Κι όμως, όλοι μονίμως βλέπουν το δάκτυλο ...
     αλλά ποτέ ΑΥΤΟ, που δείχνει το δάκτυλο !

Τελικά ποιός αγωνίζεται, για ποιόν ?
Όταν όλοι ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα ?


6 / 12 / 18

Επιτέλους και ολόκληρη η υπέροχη αυτή συναυλία !

Nick Cave & The Bad Seeds

Faliro Sports Arena (Tae Kwon Do), Athens 16/11/2017

Επιτέλους και ολόκληρη η υπέροχη αυτή συναυλία !!!

Εξαιρετική αφιέρωση στον Giorgos και στη Fay ... που το ζήσαμε εκεί !

Αναποφάσιστα ...

Τις νύχτες σχηματίζω αριθμούς
στο καντράν του τηλεφώνου,
με κατεβασμένο ακουστικό
     αναποφάσιστα ...

Μέρες, μήνες, χρόνια τώρα
     αναποφάσιστα ...

Αλλά ούτε χτυπάει.
Μάλλον αναποφάσιστοι
και οι άλλοι,
και οι άλλες
     και όλοι ...

Μέρες, μήνες, χρόνια τώρα
     αναποφάσιστα ...

21 / 2 / 83

Αξίωμα

Σε τι χέρια
     παραδίδεις τον ύπνο σου,
σημαίνει:
     εμπιστοσύνη.

25 / 11 / 82

Τρια φεγγάρια

Τρία φεγγάρια ολόγυρα
- έτσι το θέλησες -
     τρία φεγγάρια.
Τη νύχτα που ο ουρανός
τραπέζι σχεδιαστηρίου,
     να παίζεις με τ' αστέρια.

Καιρός, που η ματιά ένα ταξίδι
κι ο θόλος μαύρος σαν βυθός,
όταν το όνειρο το παιδικό
σου υπαγορεύει:
λεπίδι να τον σχίσεις ...
Δες! Δεν προβάλει φως.
Όχι, δεν σχίζεται το σκοτάδι.

Κι όταν τα μάτια εγκαταλείπουν
την περιπλάνηση,
τα τρία φεγγάρια σου
     αγκαλιαστά,
στη νύχτα
     που δεν είχε φεγγάρι.

21 / 11 / 82

Αλληλογραφία στη βροχή

Γυρεύεις νερό ?
Να! η βροχή στα χέρια μου και πιες.
Άφησε πίσω εκείνες τις στιγμές
     που 'ναι καράβια που σφυρίζουν.
Κάλεσε το τοπίο πιο κοντά,
το βλέμμα ακολουθώντας τα βουνά.
Δες πως χαράζει μακρινά, μια άλλη ζωή.
Βλασταίνει η φαντασία,
     μεγαλώνει.

Γυρεύεις ελπίδα ?
Να! το ουράνιο τόξο δες.
Ο άλλος μισός του κύκλος, βρίσκεται μέσα σου.
Είναι μονόκερως που ξεπηδά, η κάθε λέξη.
Βλέμματα που ρωτούν, όταν ανοίγεις το παράθυρο.
Οράματα ντυμένα την διάσταση
     για τον δικό σου μύθο.

Γυρεύεις φωνή ?
Να κρίνεις ή να τραγουδήσεις ?
Ποια ελευθερία ακμάζουσα σου γνέφει,
     να σατυρίσεις τη ζωή ?
Άδειασε τη σκέψη, απ' τα ανθρώπινα σύνολα.
Αυτή η κιθάρα γυρεύει χέρια να την χαϊδέψουν.
Κι είν' η γραμμή που χάραξες στο χώμα, η αφορμή,
     όμως ή θέληση γεννάει την πορεία.

Κι όταν γυρεύοντας εμένα, δε μ' αντικρίζεις,
μια παλάμη όνειρα, κάκτοι στη γυάλα διατηρημένα,
είναι που έγινα διάφανος πολύ,
ξεχασμένη αλληλογραφία στη βροχή
     και δεν φαίνομαι.

20 / 11 / 82

I love these songs, "συν τοις άλλοις" ...

Πανσέληνος

Όσο γράφω,
ένα φεγγάρι προσφιλές, σαν κόσμημα στο χέρι,
χείλη σκασμένα πετρώματα, αλλόκοτα σχήματα
κι ύστερα να τα κοιτάς, σαν δάκρυα ζώου,
τα σύννεφα, 'μπρός στο φεγγάρι
κι ο θόλος κύκλοι, που "γιατί" δεν είχαν,
υπήρχαν
     σαν στήθος κοριτσιού
ανάλογα αισθήματα με τον οργασμό,
γρανάζι που κίνησε την φαντασία
όσο γράφω, όσο αγγίζω,
     τα όσα ζω.

Όσο γράφω,
η νύχτα να τρέχει πίσω μου,
άλογο, μαύρο σύννεφο,
πάνω από κορφές βουνών
     με μια βιασύνη,
που κάνει δράκους του "γελοίου" τις σκιές,
σαν πουλιά που στάθηκαν
πάνω στο χώμα το υγρό
     (απ την χθεσινή μπόρα),
έτσι που λέω να μην τραγουδήσω,
η μια σιωπή να βρεί την άλλη,
την νύχτα την αιώνια,
τώρα που είναι υπόγειες οι φωνές,
θεατρικά ανδρείκελα
     μέσα στα μάτια μου,
όσο γράφω,
     μελάνι που ... σύμβολα,
ορθώνονται να με κρίνουν.

30 / 9 / 82

Σουρεαλιστική προσ-γείωση

"Τέσσερα μάτια
είναι μια γνώμη παραπάνω
     απ' τη μία".
σου είπα ...

"Ρε, μπας κι είσαι ερωτευμένος" ?
μου  είπες ...

Πίκρα και γείωση ...

11 / 9 / 82

Καμάκι

Εσείς ξέρετε!
Εγώ μοιράζω παντού
τα ερωτικά μου χαμόγελα,
     τις πονηρές μου ματιές.
Εσείς ξέρετε!

Κοιτάτε ανήσυχα τριγύρω.
Αναρωτιέστε τι θέλω.
Ίσως και νά' χετε ενοχληθεί ...

Δεν υποχωρώ.
Εσείς ξέρετε!
Αν τελικά θα ενδώσετε,
     δεσποινίς μου.

28 / 5 / 82

Νάρκισσος χρωματιστός

Caravaggio - Narcissus

 
Απλώνεσαι.
Κάτι καινούργιο ρέει μέσα σου,
του δίνεις πολλά ονόματα,
     τελικά δεν ξεκαθαρίζεις ...
Συμπάθεια είναι, εξάρτηση, ανάγκη ?
Μονάχα χρώματα.
Σήμερα ήσουν ωχρός.
Δεν τρως τίποτα τελευταία.
Αδιαφορείς.
Είναι το μαύρο της καρδιάς σου
     που τα επισκιάζει όλα.

Ύστερα σε φιλώ σταυρωτά
σαν επιστήθιος φίλος,

     στον καθρέφτη
και μου λες :
"Μόνο εσένα έχω ρε Μάρκο,
Κράτα λίγο ακόμη" μου λες ...
     Αλλά δεν ησυχάζω.

Απλώνεσαι μονάχος.
Εσύ κι ο ίσκιος σου.
Εγώ κι η θλίψη μου
     μέσα στα χρώματα.

Έτσι, την μοναξιά
     την αποφεύγω ...

28 / 4 / 82

Ευπειθώς αναφέρω ...

Το μόνο που με στεναχωρεί,
είναι :
ότι η ζωή κυλάει
     χωρίς να μετέχω.

10 / 10 / 81
Τρίπολη - φαντάρος

Αντίπαρος - Αυγ. 2018

Αντίπαρος - Αυγ. 2018 (φωτο Μ.Φ.)

Αντίπαρος - Αυγ. 2018 (φωτο Μ.Φ.)

Αντίπαρος - Αυγ. 2018 (φωτο Μ.Φ.)

Αντίπαρος - Αυγ. 2018 (φωτο Μ.Φ.)

Αντίπαρος - Αυγ. 2018 (φωτο Μ.Φ.)

Αντίπαρος - Αυγ. 2018 (φωτο Μ.Φ.)

Αντίπαρος - Αυγ. 2018 (φωτο Μ.Φ.)

Νήσοι Άνω & Κάτω Φηρά - Αντίπαρος

Νήσοι Πάνω Φηρά ή Κάβουρας και Κάτω Φηρά ή Διπλό - Αντίπαρος Αυγ. 2018 (Φώτο Μ.Φ.)

Νήσοι Πάνω Φηρά ή Κάβουρας και Κάτω Φηρά ή Διπλό - Αντίπαρος Αυγ. 2018 (Φώτο Μ.Φ.)

Ερώτημα

 
Πλασμένοι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση.
Κι όμως δεν γίναμε και εμείς θεοί.
Ζήτημα χαλασμένης μαγιάς ?

3 / 11 / 82

Φωνές της νύχτας

Ι.
Ένα παραδοσιακό μπλούζ
(θα' λεγε κανείς)
     στη φυσαρμόνικα,
μοιάζουν οι φωνές της νύχτας,
καθώς μια σαύρα χασμουριέται
κοιτώντας την αργή εκθρόνιση της μέρας
     μεσ' απ' τις φυλλωσιές,
εκεί που
οι κόγχες της πέτρας
εικόνα στατική
     κομμάτια ασβεστόλιθος
γραμμένα σημάδια και ημερομηνίες.

'Υστερα υγρασία.
Η κάφτρα του τσιγάρου στο σκοτάδι.
Σκέψεις πλεγμένες σταυρωτά.
Νησιώτικος καμβάς.
Ενετικά χαλάσματα.
     και βάλτοι και κουνούπια.

ΙΙ.
... και μια ορχηστική jazz
(θα' λεγε κανείς)
     στο σαξόφωνο,
μοιάζουν οι φωνές της νύχτας,
καθώς ένα αστέρι πέφτει
     στο πέρας του δρόμου,
π' ελίσσεται σα' φίδι μες' τις πλαγιές,
μ' άσπρες κουκκίδες
     τα φώτα των σπιτιών,
κι αντικρινά, μαύρα μοναχικά δέντρα
     σαν πίνακας που μυρίζει χλωροφύλλη.

Ύστερα Κυριακή.
Οι νότες δεν έβγαιναν σωστά.
Χτυπούσε το τηλέφωνο, ο άνεμος τα δέντρα,
τα φτερά των πουλιών μεταξύ τους
και μια εφημερίδα που κόλλησε στο τζάμι
μού 'κρυβε τη φεγγαράδα.

Μαζεύομαι απ΄την ψύχρα
με σκέψεις λευκές
     ν' ατενίζουν την θάλασσα.
Δύο  και τέταρτο, νυσταγμένος.

ΙΙΙ.
... κι ένα συμφωνικό ροκ
(θα' λεγε κανείς)
     στη κιθάρα,
μοιάζουν οι φωνές της νύχτας,
καθώς χτυπούν οι θαμώνες
τα χέρια, στο τραπέζι
     στο κοντινό καφενείο,
με ποδοσφαιρικούς διαλόγους
     που κολυμπούν στο τσίπουρο
όταν συγχρόνως θορυβούν σαν βήχας
μεταλλικά βαρέλια
     που συστέλλονται.

Ύστερα στο σκοτάδι
καταγράφοντας τούτες τις αισθήσεις
κάτω από ένα λουστραρισμένο ουρανό,
στην ιστορία αυτού του τόπου,
λαμπιρίζουσες πανοπλίες που σκορπάνε
- στ' αυτιά μου τα υποταγμένα -
χιλιάδες ήχοι, συν τα λόγια σας
- που τόσο κουράστηκα ν' ακούω -
μέσ' στο μυαλό μου ...

Κοίτα, που φέρνω δειλά
     τη φυσαρμόνικα στα χείλη νοερά,
δεν ξέρω να παίζω
(θα' λεγε κανείς) ...
μα είναι οι ήχοι της ζωής
     που με μπερδεύουν.

8 / 5 / 82 - Κως (φυλάκιο Πόρτες)

Camping

Κοιμόμασταν κάποτε αγκαλιά
     τα καλοκαίρια, στην παραλία
και χωρούσαμε κι οι δυό
σε ένα μόνο sleeping bag
     στον ήλιο,
που μύριζε πεύκο και αλμύρα,
     στην άμμο,
στη θάλασσα του έρωτα ...
Τώρα μια κάποια φωτογραφία
     δεν τα θυμίζει όλα.

7 / 5 / 82

Swimming in a fish bowl ...

Δεν ξέρω γιατί ...

Δεν ξέρω γιατί ... αλλά αμέσως μετά που έβγαλα αυτήν την φωτογραφία, 

ήρθε στο μυαλό μου το Wish you were here των Pink Floyd ...

Ερέτρια - Χαλκίδα 26/5/2018 (φώτο Μ.Φ.)

Χαλαρά ...

Χαλαρά ... στη Νέα Αρτάκη - Χαλκίδα 26/5/2018 (φώτο Μ.Φ.)

Μετά την συναυλία του Nick Cave ...

Παιραιάς (Μπουμπουλίνας) 2017 (φώτο Μ.Φ.)

... είσοδος σουβλατζίδικου στον Πειραιά (χωρίς σχόλια) ...

Πρωϊνό

... πρωϊνό χωρίς φωτοσκιάσεις
μπαίνει ένα φως κουρασμένο
πάνω σε σαγρέ επιφάνειες, γεμάτες σκόνη ...

στο γραφείο το "τριανταεξάρι φίλμ" του Γιώργου
παρατημένο ανοιχτό, στη 4η φωτογραφία ...

μια νοσταλγία χαϊδεύει τα έπιπλα
κι ύστερα χάνεται μέσα στους τοίχους ...

... πρωινό σε σκοτεινό δωμάτιο
και μια μνήμη παρούσα 
περιμένει
     να ακούσει το κλικ ...

27 / 8 / 91

Πειραιώς και street art ...

Πειραιώς 2017 (φώτο Μ.Φ.)

 ... τέσσερις το πρωί, Πειραιώς, "ποδαράτος" και ... street art ...

Ειρωνεία ...

... όμορφα, όμορφα,
     σαν γλάρος εν πτήση ...

έτσι όπως πεθαίνουμε
σαν τελείες που μεγαλώνουν
στον ορίζοντα τ΄Αγγελόπουλου

όπου "τα όμορφα χωριά
όμορφα καίγονται" ...

κι άσχημα, άσχημα,
     κανείς δεν το πρόσεξε.

9 / 4 / 89

Μια νότα ύστερα, μια νότα πριν ...

Άγριο ένστικτο
θρυματισμένη τζαμαρία
     στο πέταγμα καρέκλας.
Πορνική αδιαφορία
     και γαμημένη επανάσταση.
Στα χέρια της λαγνείας
     η καθημερινή αγωνία.
Κατανάλωση κι αισθησιασμός.

Ω ... ποία αρωγή και ευδοκίμηση ...
Άγριο ένστικτο, φοβάμαι.
Οι νότες αργές
     μια ύστερα, μια πριν,
κι η νέμεση να καιροφυλακτεί ...

Χλωμά χρώματα σελήνης
     χαρακώνουν τα πάντα
σαν θρίλερ αφιερωμένο εξαιρετικά
     και που δεν με χορταίνει ...

Άγριο ένστικτο
     και διαφορά διατροφής ...

9 / 4 / 89

Μόνο γι'αυτό ...

... για να διηγηθώ μιαν ιστορία
όπως κάνω ένα τσιγάρο,
για όλους εσάς και για μένα,
για μια βόλτα στο πάρκο,
ένα τυχαίο συμβάν,
για μια θεωρία, ένα φιλί,
μια μισάνοιχτη πόρτα,
ένα στραβό κάδρο,
μια επιπόλαια κίνηση
που διαφεντεύεται απ' την θλίψη,
για τα χρώματα της δύσης,
ένα τραγούδι σε μπαράκι,
ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια,
ένα ποτό, μια καρέκλα, έναν καθρεύτη,
μια εποχή που χάθηκε
και μια εποχή που θα' ρθει,
για τον φίλο, την φίλη,
τα πουλιά του δάσους, της πόλης,
για να διηγηθώ μιαν ιστορία,
     μόνο γι' αυτό,
πόσο θα' θελα τώρα ...
να χορέψω μόνος,
σαν τον Ρεμπώ στην προκυμαία ...

9 / 4 / 89

Χωρίς αποδείξεις ...

Σ' ένα έγκλημα
     χωρίς πτώματα ...
η μόνη δολοφονία
     είναι της ψυχής.

23 / 3 / 18

Η φυλακή σου ...

(Σκίτσο του Στάθη Απρ. 2018 απ' το Ποντήκι)
Συμπληρώνω : 
Η φυλακή σου θα είναι πάντα όμορφη, σπαρμένη με λουλούδια ... γιατί μόνο αυτήν ποτίζεις !!!
Είναι σαν τον ινδιάνικο μύθο ... εξαρτάται ποιόν λύκο ταΐζεις ... !

Le Ballon Rouge (The Red Balloon) 1956

"Οι δυσκολίες της ζωής,
αντιμετωπίζονται συνήθως με τρείς τρόπους : την ελπίδα, το όνειρο και το χιούμορ."
Immanuel Kant

 

δείτε το και εδώ : https://www.dailymotion.com/video/x23dfvy

Procol Harum - A Whiter Shade Of Pale

Όσες γλώσσες κι αν υπάρχουν
όσες διαλέκτους κι αν εφεύρουμε
για να διαχωρίζουμε το "εγώ" μας
πάντα θα υπάρχουν δυό,
που θα τις καταλαβαίνουν όλοι οι άνθρωποι,
από καταβολής κόσμου.

Είναι η γλώσσα της μουσικής κι η γλώσσα της αγάπης.
Να το μήνυμα "της γενιάς των λουλουδιών".

Το αν άλλα, έγιναν μετά ...
είναι μια "άλλη" σκοτεινή ιστορία,
στην ανθρωποφάρμα !!!

(Μ.Φ.)

Ποιός είμαι αράγε;

Με το δάκτυλο
     σε δείχνω.
Σκιά στο πάτωμα,
     μ' ακολουθείς.
Αλλάζω θέση.
     Αλλάζεις θέση.
Και σε εχθρεύομαι
     ασπρόμαυρα,
σαν προαιώνιο θρίλερ.

16 / 11 / 82

Σιωπές

Άκου τα φύλλα ... ο άνεμος ...
Μερικές φορές η φύση ...
Άκου τη σιωπή,
έχει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα.
Άγρια σκίτσα των κυμάτων,
χορός στην προβλήτα.
Σκοτεινό αίνιγμα το κάστρο.
Φάντασμα του παρελθόντος.
Αχτίδες φεγγαριού,
παραμορφώνουν τα πάντα.
Επιβλητικό μαύρο κι ασημί
και τόνοι ενός γελοίου κίτρινου.

Άκου ... Τίποτα.
Κραυγές και θροΐσματα.
Χαλασμένο γραμμόφωνο η συνείδηση.
Μερικές φορές η φύση σου ...
Ύπαρξη στη σιωπή. Ψυχρολουσία.
Άκου ...
Φύλλα που παρασύρονται.
Άκου τη σιωπή,
έχει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα.
Σσσσ ... Τίποτα.
..................................

Μια βάρκα βυθισμένη
     χωρίς όνομα.

4/ 11 / 82

Μποχαλία χώρα (*)

Δεν είναι που δεν βρίσκεις
έναν ίσκιο να καθίσεις
     όταν ή μέρα ...
ή ένα αμάξι να σε πάρει
     μ' auto-stop
          όταν η νύχτα ...

Σε ξεγελάνε τα ποδήλατα,
με χαμόγελα οι παραθεριστές
και δεν πολυ-δίνεις σημασία,
τις τρομαχτικές ώρες της νύχτας
για τα ποντίκια στη λεωφόρο
τους όγκους των σκουπιδιών
     που άφησε η μέρα ...

Είν' η ανάμνηση του έρωτα
     πριν λίγο,
που δεν σ' αφήνει να σκεφτείς,
την ιστορία
     ενός σπασμένου μπουκαλιού μπύρας,
κομμάτια στην άσφαλτο
     η χώρα
τούτες τις φορές
     που την μισείς.

10 / 8 / 82  Κως
(*) Διευκρίνηση: Στην Κω το μπουκάλι το λένε μποχάααλι. Εξ 'ου και το παρατσούκλι.

Δράμα - Θάσος Αυγ. 2016

Κεραμωτή - Καβάλα (φώτο Μ.Φ.)

Ο Τζίμης Πανούσης μας παρουσιάζει μια νέα πρωτοποριακή συσκευή.

Ο Τζίμης Πανούσης ήταν και είναι (στην μνήμη μας πια), ένα ξεχωριστό κεφάλαιο από μόνος του. Όσα σχόλια και να κάνω δεν πρόκειται να καλύψω την τεράστια προσφορά του στην σάτιρα και το Ελληνικό τραγούδι. Θα πω μόνο πως ήταν ένας μεγάλος αμφισβητίας (κι όχι ένας μεγάλος χίπις όπως είπανε τα κανάλια της χώρας μας), ένας ντροπαλός επαναστάτης, ένας που "έκαιγε" όλες τις ακρότητες της κοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα (μέχρι το τέλος) είχε τις αρχές και τα όρια του ΑΝΘΡΩΠΟΥ (με κεφαλαία). Δεν "κώλωσε",  δεν "μάσαγε", δεν μοιρολατρούσε. Ένας σύγχρονος Αριστοφάνης και όχι μόνο. Θα τολμήσω να πω, πως κάποιοι άλλοι το "παίζανε" επαναστάτες (βλ. Σαββόπουλο), μα άλλοι θα μείνουν στην Ιστορία, ακριβώς γιατί "πατήσανε επί των τύπων των ήλων". Και εδώ ανοίγω ένα μεγάλο θέμα, για την τέχνη ... Ο Τζιμάκος πατούσε πάνω σε ΞΕΝΑ κομμάτια για να κάνει την σάτιρά του (χωρίς να το κρύβει), ο Διονύσης (εξ αποδείξεως πια) κατάκλεψε τα πάντα. Αυτά για μας που μεγαλώσαμε, με την περίφημη γενιά του πολυτεχνείου (και βγήκανε διαμάντια και σκατά ταυτόχρονα) και που γράφουμε ακόμα την δική μας ιστορία ... Τζιμάκος για πάντα (Σύντοφοι καταναλωτές) ! Διαχρονική αξία !! Τέλος. !!!

Eις μνήμην Τζίμη Πανούση & Dolores O'Riordan ...

Ο νέος χρόνος, μας μπήκε με πολλές απώλειες ... (από τα χαμένα δικαιώματα ως τις χαμένες ελευθερίες και τα χαμένα οικονομικά ως το χαμένο τρόπο ζωής μας και τα χαμένα χρόνια μας) ... Εντάξει το παλεύουμε και θα ζήσουμε ... Κάποιοι όμως που έφυγαν θα μένουν (έτσι κι αλλιώς) στην μνήμη για πάντα ! Αν μη τι άλλο, είμαι πολύ νευριασμένος που ξανάρχεται στην επιφάνια το ΓΙΑΤΙ .... Γιατί όλοι οι μεγάλοι (και γνήσιοι) καλλιτέχνες φεύγουν νωρίς ? Γιατί δεν ψοφάνε πρώτα όλα τα καθίκια ... να καθαρίσει ο τόπος ? Ένα μικρό αφιέρωμα εις μνήμην ... Γιατί οι αξίες μένουν ... Τα υπόλοιπα είναι τα σκουπίδια του (από πάντα) συστήματος ... Κι αν ψάχνετε κάτι κοινό σ' αυτούς τους δύο ξεχωριστούς καλλιτέχνες (που δεν έχουν καμμία σχέση ο ένας με τον άλλον), να σας θυμήσω ότι και οι δύο μιλούσαν για τα ζόμπι. Τους ζόμπι ανθρώπους. Τίποτα άλλο ...

Χάρτης

Αριθμοί και αισθήματα.
Παρωπίδες και παραφροσύνη.
Δυο μορφές αφανείας.
Σε μια σύντομη ζωή.


Ιούνης '80
από τα "Χρόνια του χαρταετού"

Άγγελος & Ζωή

"Το βέλος του έρωτα
     τον βρήκε
          στην Αχίλλειο πτέρνα."

Το αξιοσημείωτο είναι
ότι δεν πέθανε
κι ας χάθηκε στην αγκαλιά της
     η ψυχή του.

15 / 4 / 80  Στον Άγγελο Χ.
από τα "Χρόνια του χαρταετού" 

Χρωματικά διαλείμματα

Van Gogh - Starry Night

Σε μια στιγμή
χορταίνω να φωνάξω
     στον αγέρα,
λούζομαι το τοπίο
     μέσ' απ' την ιστορία του
και σταματώ.

Σε μια στιγμή
προφταίνω στο βράχο
     μελωδίες,
γεύομαι τον ίλιγγο
     μέσ απ' τη ρίζα του
κι αποκοιμιέμαι.

Στιγμή που
άλλη μια παλέτα χρώματα
     χορεύει,
μέσ' στο ρυθμό της βάφοντας
     τη θάλασσα ζωή μου.

4 / 4 / 80
από τα "Χρόνια του χαρταετού"   

Αλφαβητάρι του φόβου

Marc Chagall

Αβέβαια
  Βήματα
    Για
      Δω
        Είναι
          Ζωή
            Ή
              Θηλιά;
                Ίχνη
                  Καταδικασμένου
                    Λόγου
                      Μήπως;
                        Να !
                          Ξύνει
                            Ο
                              Πόλεμος
                                Ρωγμές
                                  Στα
                                    Τείχη (της)
                                      Ύπαρξης.
                                        Φωνές
                                          Χιροσίμας
                                            Ψάλλουν
                                               Ωσαννά ...


Σεπτέμβρης 1978   
από τα "Χρόνια του χαρταετού"

Αθήνα, Γκάζι (Φεστιβάλ Jazz & Τζαζ)

Αθήνα, Γκάζι (Φεστιβάλ Jazz & Τζαζ) 2008 (φώτο Μ.Φ.)

Αθήνα, Γκάζι (Φεστιβάλ Jazz & Τζαζ) 2011 (φώτο Μ.Φ.)

Αθήνα, Γκάζι (Φεστιβάλ Jazz & Τζαζ) 2011 (φώτο Μ.Φ.)