Αναμείνατε στο ακουστικό σας ...

 

Παρ' όλες τις αντίξοες συνθήκες (υγείας, φτώχειας, κοινωνικών συνθηκών κλπ.) ... είμαι ακόμη καλά !
Αν αργώ να γράψω κάτι, δεν είναι από έλλειψη έμπνευσης, αλλά προβλήματα με το κομπιούτερ πάλι ...
Το 12χρονο τελευταίο μου κομπιούτερ "τά φτυσε" πια και πάω για νέα αγορά (τη 15η απ' το 1990, λόγω επαγγέλματος) ...
Λοιπόν είμαι καλά, με το ίδιο φρόνημα και τις ίδιες αξίες που είχα από μικρός, να συνεχίζω επί νέας "τεχνικής" βάσης ...
"Αναμείνατε στο ακουστικό σας" ...

Όλα είναι photoshop

     Επειδή ετοιμάζονται και πάλι να σε ξανακοροϊδέψουν και τον φετινό χειμώνα, με τον ανύπαρκτο-19 ... κάτσε επιτέλους και σκέψου !
     Για μια φορά έστω, σκέψου, πάνω από την προβατίλα σου ...
     Το λέω από τον Ιανουάριο του 2020 ! Αν θέλεις να μάθεις κακομοίρη Έλληνα, (άνθρωπε), για την κάθε νέα ασθένεια, μη ρωτάς τους γιατρούς ... Ρώτα ένα γραφίστα !
     Όλα είναι photoshop ! (*) Εδώ και χρόνια, τα πάντα είναι εικόνα !
     Ακόμα κι ο νέος πόλεμος (όπως πάντα) "παίζεται" στην εικόνα, στις εντυπώσεις !!!

 

     (*) (Σημ. 1) ...και επειδή κάθε φορά είναι διαφορετικός ο γραφίστας ... προσέξτε (έτσι για πλάκα), πόσο διαφορετικός είναι κάθε φορά και ο ανύπαρκτος ...
     (Από μύκητας, χιονόμπαλα, λασπόμπαλα, με βεντούζες, με κεραίες, με λουλουδάκια, με ελατήρια, έως νάρκη για υποβρύχια και ζωάκια του υπερ-βυθού). Η φαντασία στους γραφίστες, πάντα περισσεύει ...
     Γιατί απλούστατα (τον ανύπαρκτο) δεν τον έχουν δει ποτέ τους !!!
     Ούτε αυτοί, ούτε ο πελάτης ! (βλέπε : Επικυρίαρχοι) ...
     Λες και η λογική, η όραση και τα μικροσκόπια δεν έχουν ακόμη εφευρεθεί !

     (Σημ. 2) Ανοίξτε την εικόνα σε νέα καρτέλα και μετά μεγέθυνση, για να καταλάβετε αυτό που λέω ... Από έναν πρώην γραφίστα !

Η ζωή μετά ...

Δεν είναι κατάθλιψη, αυτό που ζούμε (μερικοί από 'μας) ...  αλλά η διατήρηση της οντότητας, εκείνου που πάντα αγαπούσαμε.
Είναι η ακεραιότητα που κλονίζεται, σε ένα κόσμο ασάφειας. Σε μια παράλογη εποχή, η άμυνα-αντίδραση είναι εξ ίσου παράλογη !
Ζούμε απλά, αυτό που πάντοτε επιζητούσαμε (κατά βάθος) ... έναν μεγαλοπρεπέστατο κωμικοτραγικό σουρεαλισμό !
The After Life - Short Film (2017) του Χρήστου Σαγιά. Καλή θέαση ...

Shukuru

Αποχαιρετώντας έναν μεγάλο μουσικό ... με ένα από τα πλέον αγαπημένα μου μουσικά κομμάτια ...
Μια εποχή του υδροχόου, της οικογένειας (για μένα), που μετά από 20 χρόνια τέλειωσε και ξεθωριάζει στη λήθη ...

Σάτιρες χωρίς ελεγείες (ΙΙΙ.)

Andrey Aranyshev (Paint-Art)

Ο Έρωτας θέλει
ένταση και μυστήριο φιλενάδα,
     αλλιώς είναι σκέτη γνωριμία ...

Ο Έρωτας θέλει
     λέξεις πολλές και σύμβολα,
για να παραμυθιάσει
     τη λογική με δράση,
διώχνοντας το συμφέρον,
     - το υπαρκτό πλαφόν της νόησης -
και νά 'χει τη μπέσα,
     να ταξιδέψει στο άγνωστο ...

θέλει μια μουσική υπόκρουση
κατάλληλη, για υπόγειους διαδρόμους,
     απ’ όπου πρέπει να βγει αλώβητος.

Ο Έρωτας θέλει μηνύματα πολλά,
     που δεν υπάρχουνε στο κινητό ...
θέλει μια άλλη πραγματικότητα
     για να υπάρξει,
αλλιώς είναι ... τυρόπιτα !

Ο δρόμος

Jimmy Lawlor (Paint-Art)

Χορταίνει η θλίψη ηδονές,
     μελώνει εφήμερα τις αισθήσεις,
σαν μύγα κολλάει στου ενστίκτου το βαζάκι,
στην γυάλα της πρόσκαιρης ευτυχίας,
     κολυμπάει το ποθούμενο ...

Όμως η χαρά,
     (αυτό που δεν γνώρισες πολύ) ...
θά' ναι αιώνια τ' απόλυτο,
     π' ανέκαθεν θ' αναζητάς,
στις όποιες υποσχόμενες ατραπούς
     κι ήτανε πάντοτε ο δρόμος ...

Never mind the bollocks ...

 Στο τικ-τακ του ρολογιού, στην χρονιά που θα τα δούμε όλα ...
Εεεε, τελικά, πεθαίνουνε και τα σκουλήκια ...

"Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους ? Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις".
(Κωστάκης Τα'βάφεις) ...

Της σχιζοφρένειας το ανάγνωσμα ...

Επειδής και δια ταύτα, η πλήρης πλανητική σχιζοφρένεια είναι πια γεγονός ...
μερικοί πίνακες του ρώσο-καναδού ζωγράφου Sergey Tyukanov (γεν. 1955) που πολύ μ' αρέσουν,
για την απεικόνιση του πολέμου των "ζωντανών" με τους "νεκροζώντανους" (βλ. ζόμπι και εικόνες αποκάλυψης),
δηλαδής ο πλήρης σουρεαλισμός ... για το πως περίπου θα είναι ο κόσμος μας σε λίγο, σε paint-art-image ...

 

Τι σου ζητάνε ...

Rafael Alvarez (artwork)

Τι σου ζητάνε ρε ?
Να νοήσεις το δικό τους αυτονόητο,
ν' αγαπήσεις το αναγάπητο,
να συγχωρέσεις τ' ασυγχώρητο,
να σεβαστείς την ασέβεια,
να πιστέψεις τ' απίστευτο,
να υποφέρεις τ' ανυπόφορο,
     ασφαλισμένος την ανασφάλεια,
να εγκλιματιστείς στο έγκλημα,
     σ' ένα θάνατο αθάνατο μιζέριας,
να πληρώσεις τ' ανεκπλήρωτο,
για την νέα τους αναλήθεια,
     μ' όλα τα στερητικά μαζί !

Τι σου ζητάνε ρε ...
     τι σου ζητάνε ?

Δύο κλασσικά βιβλία

Δυο κλασσικά βιβλία επιπλέον,
για κατέβασμα σε pdf ...

(Ενάντια στά πλαίσια της αντιρωσικής προπαγάνδας
και της νέας λογοκρισίας ιδεών της εποχής μας) ...

"Το παλτό" και "Το ημερολόγιο ενός τρελού"
του Nikolai Gogol, μαζί σε ένα βιβλίο εδώ :

https://pdfcoffee.com/to-palto-amp-to-emerologio-enos-trelou-nikolai-gkogkol-pdf-free.html

Στην χρονομηχανή

"Με φέρνετε σε δίλημμα"
     είπε ο από μηχανής θεός ...
"Ανάμεσα σ' έναν πόλεμο πυρηνικό
ή μια τροποποιημένη γενετική,
(μια γονιδιακή θεραπεία),
     διαλέγω τη ζωή" ... ξανάπε.

Κι ήρθε τάχιστα
     το πλήρωμα του χρόνου ...

Έκτοτε πληρώνουμε τον χρόνο μας
     δυσβάσταχτα ακριβά !

Ένα υπέροχο έθιμο ...

Ένα κόκκινο παράθυρο στο πέλαγο

Κεφαλονιά - Πόρος 2022 (φωτο Μ.Φ.)

 

Πλακόστρωτα χορταριασμένα,
ήρεμες θάλασσες, κατεβαίνοντας
     τα σκαλάκια της παραλίας
κι η πετσέτα σε βότσαλα καυτά,
     πράσινη σαν γρασίδι ...

Κίτρινοι ρομαντικοί φανοστάτες,
λεύκες, πλατάνια, που λικνίζουνε στον άνεμο,
     σώματα υγρά που ψήνονται στ' αλάτι
κι ύστερα τρέχουν για ποτά παγωμένα
     σε όμορφα ντεκόρ, στους ίσκιους ...

Κεραμόσπιτα που κρέμονται
στις παρυφές του χρόνου,
     - μέντα και δυόσμος πάνω σε πάγο -
κι ένας έρωτας παλιός
     που χάθηκε στα κύμματα.

Ένα κόκκινο παράθυρο στο πέλαγο
τη θέα-Θεά αγναντεύοντας,
     σ' άπλετο φως η ζάλη, καταπραϋντική,
πέρασε από 'δώ κι ο Οδυσσέας
     πριν έβρει την Ιθάκη ...

Μέσ' σε χρωματισμένες λέξεις
εκπνέει η σιωπή,
     λαγοκοιμάται η χαρά
και βιάζεται να γίνει μνήμη :
     ένας περήφανος ήλιος στο ποτήρι.

Κεφαλληνίας δρώμενα

Κεφαλονιά - Πόρος 2022 (φωτο Μ.Φ.)

Κεφαλονιά - Πόρος 2022 (φωτο Μ.Φ.)

Κεφαλονιά - Πόρος 2022 (φωτο Μ.Φ.)

Η δυτικότροπη οπτική των διακοπών. Εφησυχασμός και ξεκούραση.
Η ομορφιά κοιμάται στον χρόνο και περιμένει ...

Περί του φωτός το γέννημα

Ότι πάλλεται δεν είναι
     απλά και μόνον, ενέργεια ...
Ότι πάλλεται εκ-σπερμ-ματώνει !

Ρίχνει το δικό του το "λευκό",
     πέριξ των γαλαξιών στο σύμπαν,
ματώνοντας,
     της "μάνας του το γάλα" !

Σημαντική εξέλιξη :

Η Ιταλική δικαιοσύνη ζήτησε την άμεση εργαστηριακή ανάλυση των εμβολίων mRNA !
Χάνουμε 22-0, αλλά, ΝΙΚΑΜΕ αδέλφια ... !!!

Σάτιρες χωρίς ελεγείες (VII.)

Τι φοβερή εποχή !
Ηλίθιοι να κυβερνούν τυφλούς ...
Φοβικοί, καχύποπτοι κι ωραίοι,
     απέμειναν να μοιρολογούν :
"όπου εχάθη το πλήρωμα της εκκλησίας" ...

Εις έτη πολλά ηναλώθη
     το φιλότιμον.
Εις οχετούς και δάση καιόμενα,
απέθανεν ηρωϊκώς πεσόμενη
     η ανθρωπότης,
σαν γίναν' όλοι φίλοι της τιμής ...
     του χρήματος επαίτες.

Τι φοβερή εποχή !

Σινέ παράδεισος

Ποιός σκότωσε τον ζωγράφο Καρνέζη (1) ?
Τι φοβήθηκε η Άναμπελ
     από τον "Στάσου ! Μύγδαλα !" (2) ?
Γιατί πάτησε τον κάλλο του Αντωνάκη της,
     η κυρία Κοκοβίκου (3) ?
Ποιός επιτέλους κυνηγούσε τον Θου-Βου
     κι έτρεχε διαρκώς (4) ?

Στις ίδιες "γειτονιές ονείρων"
     μεγαλώσαμε όλοι ...
τότε που μιμούμασταν πως χόρευε
     το "συρτάκι" του, ο Ζορμπάς ...

Γιατί φώναζε διαρκώς την Αθηνά
     η δεσποινίδα Βασιλείου (5) ?
Τι έλεγε η Γιαδικιάρογλου,
που μίλαγε με την Πετροβασίλη,
που πρόσεχε την Ξανθοπούλου,
     που χάζευε την Λαζάρου (6) ?

Ήταν γεμάτα τα καλοκαίρια
     με χαμόγελα κατ' απ' τ' αστέρια ...
τότε που μ' ένα σουβλάκι στο χέρι
- στο σχόλασμα του σινεμά -
     λέγαμε όλες τις "ατάκες", ξανά και ξανά ...

Πόσες φορές χτύπησε το κεφάλι της
     στην βάρκα, η Μανταλένα (7) ?
Γιατί επέλεξε να πάει στην Αγγλία
     ο Μίκης, να γίνει άντρας (8) ?
Τι γύρευε η Βασούλα σ' ένα σαχλό ιππότη (9) ?
Γιατί συκώσαν τα "κουμπούρια"
     οι Φουρτουνάκιδες στους Βροντάκιδες (10) ?
Πόσο πολλά (αριθμητικά) ήταν τελικά τα χρήματα,
     στο "είναι πολλά τα λεφτά Άρη" (11) ?

Γέλια, χοροί, τραγούδια, φουσκώνανε
     καρδιές παιδιών, μα κι ενηλίκων
κι είχανε ήθος οι ασπρόμαυρες αλάνες
     που γέμιζαν απίστευτα τις ψυχές μας ...
τότε που ζωντάνευε η μαγεία
     μέσ' τα ορθάνοιχτα μας μάτια,
τότε που στις κορφές των σπιτιών
     δεν υπήρχανε κεραίες ...

 

(Σημ.) 1. Απ' την ταινία : Έγκλημα στο Κολωνάκι (1960), 2. Απ' την ταινία : Κορίτσια στον ήλιο (1968), 3. Απ' την ταινία : Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965), 4. Θου-Βου : ήρωας σε πολλές ταινίες του Θανάση Βέγγου, 5. Απ' την ταινία : Δις διευθυντής (1964), 6. Απ' την ταινία : Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο (1959), 7. Απ' την ταινία : Μανταλένα (1960), 8. Απ' την ταινία : Μια τρελλή τρελλή οικογένεια (1965). 9. Απ' την ταινία : Ένας ιππότης για τη Βασούλα (1968), 10. Απ' την ταινία : Η νεράιδα και το παληκάρι (1969), 11. Απ' την ταινία :  Λόλα (1964).

Θερινό διάλειμμα ... ημερών

Taj Mahal & Keb' Mo' Band - Live at Jazz San Javier (2017).
Από τους "ρεμπέτες" του Rhythm & blues ... κι εμένα,
καλοκαιρινό διάλειμμα με ευχές σε όλους, για καλή ξεκούραση !

Η πραγματική τρομοκρατία ξαναχτυπά

"Είμαστε στα πρόθυρα ίσως να δημιουργήσουμε τις πρώτες ανόργανες μορφές ζωής. Μετά από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης ! Αν σκεφτείτε τις προηγούμενες θρησκείες και τα προηγούμενα καθεστώτα στην ιστορία, είτε ο Στάλιν είτε οι ναζί ή οτιδήποτε άλλο, ότι κι αν έκαναν στο τέλος επέστρεφαν στο ανθρώπινο σώμα ! Τώρα για πρώτη φορά στην ιστορία, πολιτικά καθεστώτα, ανθρώπινες ιδεολογίες, ανθρώπινες μυθολογίες, έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν πραγματικά την εξέλιξη της ζωής και να την τοποθετήσουν σε ένα εντελώς νέο μονοπάτι. Και μπορείτε να φανταστείτε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, έναν Στάλιν του 21ου αιώνα, ο οποίος θα μπορούσε να έχει την ικανότητα, πρώτα να ανασχεδιάσει πραγματικά το σώμα σε επίπεδο του DNA και να δημιουργήσει νέα ανθρώπινα είδη ..."

Νόα Χαράρι 2022

Μπρρρρρ... Παγώσαμε ... ! Μετά τον Βασιλάκη τον ΔεΛαΠόρτα και έτερος "καππαδόκης" ... Αναρωτιέμαι, αν έχει ο Χαράρι καμιά σχέση με το χαρακίρι ? Γιατί τέτοιες μαλακίες μόνο οι γιαπωνέζοι τις λένε ... βλέπε και Φουκουγιάμα ! Μιας και μετά το τέλος της Ιστορίας, έχουμε το "εμείς (αυτοί δηλαδή), φτιάχνουμε την Ιστορία" ! Λες και βγαίνουν όλοι απ' το ίδιο "καρμπόν" σχολείο ... του μισανθρωπισμού !

Rock Ballads Program No 1 (15 tracks)

Έκλεισε ξανά ο κύκλος και φτάσαμε στο "εμείς" κι "αυτοί' ...

Αιώνες προόδου, ευημερίας και κατακτήσεων ...

Κεκτημένων και ημιμάθειας, δικαιωμάτων και ασάφειας ...

Όλα μαζί γεννήκανε, ένας εύπεπτος χυλός ...

  Μια μεταμεσονύχτια μουσική ύπνωση ...

Στο ξημέρωμα, μακρινά φαντάζουν όλα ...

Τα λόγια που δεν είπαμε, η κραυγή που δεν ακούστηκε ...

 

Η προτροπή που δεν ρίζωσε, το χάδι που ξεχάστηκε ...

 Η ζωή που συνεχίζει την αδιαφορία της ...

 Κι ο σαλτιμπάγκος ΕΣΥ, είσαι πάλι πάνω στο σχοινί της ισοροπίας.

 Έμειναν μοναχά οι αναμνήσεις ...

 

Η προσμονή και η ανέχεια ...

  Η χαλασμένη κασσέτα, τα μαραμέρα λουλούδια ...

Το πλοίο που δεν φάνηκε ακόμη στον ορίζοντα ...

 

Κι οι νότες που γλείφουν τους άσπρους τοίχους ... 

 Μια καταθλιπτική ζωγραφιά για τους κατοπινούς ...

(Ένα σύντομο ποίημα ανάμεσα σ' ένα μουσικό πρόγραμμα).

Έχω θέμα ...

Γιατί βάζουμε μια στρογγυλή πίτσα σε τετράγωνο κουτί και την τρώμε σε αξονικά τρίγωνα ?
Είναι γεωμετρικό το πρόβλημα της σίτισης ... της ανθρωπότητας ?

Επιλογές

Η ζωή έχει τις δικές της επιλογές, πολλές φορές χωρίς να λογαριάζει τι θέλουμε ...
Μια εκρηκτική συναυλία που έχασα για λόγους υγείας. Nick Cave 15/6/22 Πλατεία Νερού, Π. Φάληρο.

Ακούω τον εαυτό μου ...

 

Θόρυβος από βήματα
     κάποιου που περπατά,
πάνω στα μικροβότσαλα
     μιας παραλίας ...
ακούω τον εαυτό μου.

Σκύβω, μαζεύω,
     αυτά τα σπάνια βότσαλα μικρά,
π' αστράφτουνε χορεύοντας
     στο φως του φεγγαριού ...
κι ακούω τον εαυτό μου.

Όταν η παλάμη έχει γεμίσει
     φεγγαρακτίδες - βότσαλα,
κάθομαι στην υγρή ακτή
     αναίτια θλιμμένος ...
κι ακούω τον εαυτό μου.

Είν' η στιγμή
     της απαρίθμησης των φόβων,
μια απολογία 'μπρός
     στο φεγγάρι - δικαστή ...
Ν' ακούω τον εαυτό μου !

Οπτικοακουστικό

Μια δημοκρατία την αντιλαμβάνεσαι
     από τον θόρυβο που κάνει.
Αν έχει ήχο πλάγιο, χαμηλό,
μάλλον περί ολοκληρωτισμού
     πρόκειται ...

Κοινωνικοπολιτικό

Didier Lourenco (Artwork)

Δεν είναι οι απόκληροι
     που πρέπει να επιστρέψουν
          στην κοινωνία,
είναι οι ενταγμένοι
     που πρέπει να απομακρυνθούν !

 

 

Στα βαθιά της νύχτας

Πλατεία Μέμου 2022 (φώτο Μ.Φ.)

 Ξημερώματα Πλατεία Μέμου (Παγκόσμιας Ειρήνης, Κορυδαλλός).
Κέντρο-αριστερά ίσα που διακρίνεται ο φίλος Χρήστος, να παίζει με το ιδιοκατασκευής μπαγλαμαδάκι του,
στην "Βαμβακάριο" γωνιά της πλατείας ...
(Σημ.) οι άδειες μπύρες ήταν δικές μου, οι άλλοι πίναν τσίπουρα στο πλαστικό ...

Εκεί έξω

Claude Verlinde (Artwork)

Νέες παλινωδίες
     στις συνταγές ευημερίας,
προτάσεις επί προτάσεων
     στις ήδη άνευ ουσίας στρατηγικές,
σχέδια σε ηλεκτρονική μορφή,
     κώδικες και κωδικοί,
στη θάλασσα του γνωστικού
     σβήνουν και χάνονται ...

μιας
κι αχτίδες ήλιου
- απ' το παράθυρο -
     γκρεμοτσακίζουν τις σκέψεις,
φέρνουν την ισοπέδωση

στο κέντρο του λαβυρίνθου,

     (στο κυβερνείο του παραλόγου),

καθώς η ζωή είναι ...
     εκεί ΕΞΩ !

Πίσσα και πούπουλα ...

Ο πρώτος που τόλμησε και μίλησε για την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα, ήταν ο αείμνηστος Τζιμάκος
εν έτη 1981 (σε live), 1983 (σε υχογράφηση).
Ύστερα "πίσσα και πούπουλα", με όλες τις κατοπινές, πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις.
Μια γενικώς κι αορίστως μουσική ανάμνηση, γιατί η τρέλλα που ζούμε, είναι από παλιά ... σε κασσέτα !

Welcome to the matrix

Σουρεαλιστκά χιουμοριστικόν (*) 

Πόσο σίγουρος είσαι, ότι αυτό που βλέπεις είναι η πραγματικότητα ?

(*) Μου είναι αδιάφορο αν είναι αληθινό  ή όχι ... Το ερώτημα παραμένει και είναι το ουσιώδες !

Στα βράχια της Πειραϊκής ...

Πρωινή βόλτα στην Πειραϊκή (όρμος Αφροδίτης, Άγιος Νικόλας), με σκέψεις και συναισθήματα συγκριτικά,
ανάμεσα στο παρελθόν και σ' ένα παρόν που γερνάει και φθείρεται, ποτίζοντάς το με (δήθεν) δόσεις ευημερίας,  
σε μια πραγματικότητα π' έχει πάντα, κάτι το επίπλαστο.

Σαν το κρεμμύδι

 

Η  Eυτυχία,
δεν χορεύει σε ξενυχτάδικα,
δεν έχει το χρώμα του χρήματος,
δεν έχει την γεύση της ηδονής,
δεν είναι τ' άκουσμα
     που σου χάϊδεψε τ' αυτιά,
δεν την ορίζεις, δεν την κατέχεις,
     δεν την κερδίζεις και δεν την χάνεις ...

είναι η παρεξηγημένη
     διαδικασία παραγωγής "εαυτού",
είναι η μια ακόμη φλούδα απογύμνωσης,
που κάθε φορά φαντάζει
     των επιπέδων καθαρισμένο κρεμμύδι,
μέχρι να πάρεις το ωφέλιμο,
     που κάποτε τελειώνει και σαπίζει,
βγάζει φύλλα κι αναγεννάται φρέσκο
     με νέες προοπτικές ...

κι η ευτυχία είναι πια,
η περιδίνηση του αυτοσκοπού,
που έχει χάσει το νόημά της,
     στην αναζήτηση ...

Είναι ένα καρναβάλι εμείς και αυτοί ...

Η φράση "ο παλιός είναι αλλιώς" δεν βγήκε τσάμπα ... Άλλες γενιές, άλλη πνευματικότητα ...
"Όλα ξεκίνησαν από τις σπηλιές, πριν καν το καταλάβουμε" ... κι "είναι ένα καρναβάλι εμείς και αυτοί" ...
Αυτό το άλλο "μετερίζι" απ' αντιβαίνει στην ωμή, εμετική πραγματικότητα,
(οι απλοί εμείς, οι άλλοι, οι εκτός μηχανής), είναι που προτείνουν και διδάσκουν ακόμα ...

Widespread Panic - Cease Fire (Live).

 A little smoke in the alley
Lightning down the street
Ignited eyes of the strangers that we see
Fires turn to ashes
Dressed in tear drops over me
See the flames glowing higher
Cease fire

It all started in the caves
Before we even understood
On and on and on and on it goes all the hate and greed and good
Religion is better
We’ll let you join us if you would
Brothers and sisters inspire
Cease fire

Blame the pain on any other someone than ourselves
It’s a carnival of us and them
Targets on the shelf
We used to laugh and dance
Now we’re just angry little elves
Sing and preach it to the choir
Cease fire  

(Widespread Panic, από το "Street Dogs" του 2015)  -  Jimmy Herring (Guitar), John Bell (guitar, vocals) etc ,,,

Μια ήττα μισητή ...

Παλιά εφημερίδα
     που παρασύρει ο άνεμος,
έγινα τελικά,
     αυτό που μισούσα ...

ένας αλκοολικός καταγραφέας
     τύπου "Μπουκόφσκι",
ή χαμένο τομάρι
     σαν τον κάθε "Ρεμπώ",
που αρνείται τελικά,
     αυτό που είναι ...

ένας κυνικός, αδιάφορος
     και ευαίσθητος τίποτας,
που δεν ξέρει ποτέ,
     γιατί κάνει ότι κάνει ...

κι είν' η αποδοχή του γήρατος,
     παραδοχή της ήττας,
η προσμονή της βάρκας
που θα με περάσει απέναντι
     στον όποιο Άδη ...

ως να γίνω ξανά,
     κιτρινισμένη εφημερίδα,
που παρασύρει ο άνεμος
     και μαραμένο φύλλο,
στης Φιλαρέσκου κι Ασημάντου γωνία
     την αποσύνθεση ...

μ' όλη την παθητικότητα του τέλους
     στο μεγαλείο της,
με ρούχα της κατάθλιψης ενδεδυμένος,
     να είμαι τώρα δυστυχώς,
αυτό που μισούσα
     μ' όλες του τις επιπτώσεις !

Χειραγώγηση ...

 Άλλη μια φωνή απ' το παρελθόν ως σήμερα (που φωνάζει χρόνια τώρα), σε "ώτα μη ακουόντων" ...
Ξαναλέω, ασχέτως αν συμφωνώ ή όχι σε όλα ... και μην τολμήσετε να μου βάλετε πάλι, μια ετικέτα στο κούτελο,
εσείς που πίνετε ακόμα καφέ στα υπερκαταστήματα (σούπερ-μάρκετ) περιφερόμενοι ... αριστερο-δεξιοί του καναπέ,
της αρλούμπας-διανόησης και της παχύσαρκης φιλήδονης κατανάλωσης ...
γιατί ακόμα σας περιμένω στις γωνίες ... με την ΔΙΚΗ ΣΑΣ διαλεκτική, ν' αντιπαλέψουμε ! Σας περιμένω ...

Νεκροί που η καθιέρωση τους λείπει (*)

(Σατιρικόν)

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που φέρουν τον "κύριο" Κούλη, να τρέχει πανικόβλητος στο σιδερωτήριο της βουλής, προκειμένου να ανανεώσει την τσαλακωμένη του εικόνα ... κριθήκαν ως  fake news.
     Επίσης τα σχόλια της επιμελήτριας του σιδερώματος, ότι : "αυτός ο μαλάκας δεν ισιώνει με τίποτα", που λογοκρίθηκαν, ως κακόγουστη λασπολογία και σβήστηκαν τάχιστα με την απόλυση της, ήτανε (λένε) επίσης  fake news ...
     Πάντως αργότερα, στην συνάντηση (στις Βρυξέλλες) με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Ντόναλντ Τουσκ, ο υποφαινόμενος, εθεάθει με μαύρο ζιβάγκο !
     Το ότι τα άσπρα του τα πουκάμισα, τα είχε κάψει αλλόφρων η απολυμένη ... ήτανε (λένε) επίσης, άλλο ένα  fake news ...
     Είναι πολλά του αιώνα μας τα χρέη (*) ... των fake news ...

(*) Από "Το άγαλμα της ελευθερίας" του Κώστα Καρυωτάκη.

Σκόνη

Σπασμένο ανάκλιντρο
     η ζωή δεν μας βολεύει,
συρμάτινα χαμόγελα
χωρίζουν αλόγιστα τις λέξεις,
σελίδων αποκόμματα,
     ρούχα κομματιασμένα ανεμίζουν,
δεν ξέρεις αν το πάει για βροχή
και ποιά ομπρέλα θα ταιριάξει
     στη νέα φυλακή ...
αναμασώντας την χθεσινή τροφή
     με νέα σκόνη
- αλάτι για την νοστιμιά -
ατενίζοντας πίσ' απ' τα κάγκελα
έναν ουρανό αφίσσας
     που ξεθωριάζει ...
όταν πάντα ξημερώνει
     η νέα άπληστη μέρα,
και σε θρυμματισμένο καθρέπτη,
ανατέλλει ο βίος μας
     σε παραμόρφωση,
σε μουχλιασμένο στρώμα
κοιμάται η λογική
     με παραισθήσεις ...
διαλύεται, εξαϋλώνεται, η ζωή
     και γίνεται πάλι σκόνη,
μέσ' τις ριπές θανάτου των λέξεων
     χωρίς ανάσα ...

Άρτεμη του φεγγαριού

 

Digital Collage by Μ.Φ.

Τα τελευταία χρόνια, πειραματίζομαι και στο ηλεκτρονικό κολάζ ή αλλιώς "Digital Collage",
αλλά και "Digital Artwork Design",
που έτσι κι αλλιώς το κατέχω, σαν γραφίστας πάντα, (corel, photoshop κλπ) ...
ευελπιστώντας να βρω κι άλλους δρόμους έκφρασης, λίγο πριν την απόσυρσή μου (σύνταξη) ...
Εδώ μια πρόσφατη σύνθεση (μάθημα στην κόρη μου, για το πόσο εύκολο είναι) !
(Σημ.) Ανοίξτε την εικόνα σε νέα καρτέλα και μετά μεγέθυνση ... είναι τεράστια !

Δευτερόλεπτα ... αισιοδοξίας

Morten Lasskogen (Digital-Art)

Δευτερόλεπτα ...
     Τόσα χρειάζονται μέχρι να χαθούν οι άνθρωποι, η οικογένεια, οι συγγενείς και φίλοι ... όταν όλα είν' εύθραυστα, μέσα στην λαίλαπα της αντιπαλότητας, όπου ο πόλεμος συνθλίβει ζωές και όνειρα ...

     Όμως υπάρχει ένας κόσμος, που οι αποστάσεις, τα σύνορα, οι τοίχοι, δεν υφίστανται ... Η συμπάθεια, η εκτίμηση, η αγάπη περιφέρονται λεύτερες - στην αυξομείωση τους - χωρίς να εξαντλούνται ...
     Υπάρχει ...

     Και τόσο η γνώση και η αίσθηση ότι, όλοι στον κόσμο αυτό, εκφράζουν τις ίδιες σκέψεις, τις ίδιες ιδέες, τα ίδια συναισθήματα, είναι συντριπτικά περισσότεροι, (σαν μια τεράστια πλειοψηφία που ο χωροχρόνος μοιάζει, σαν προϊστορικό απολίθωμα, ενός είδους που πάντα υπήρχε) και δεν θέλαμε να το δούμε ...
     Υπάρχει ...

     Μέσα στον ρου των γεγονότων που κυλούν, μέσα στο αίμα του παρελθόντος, του παρόντος και της παρακαταθήκης, υπάρχει κι ο κόσμος ο ξεχωριστός του καθενός, ο κόσμος ο παράλληλος, που δεν βλέπουμε ...
     Υπάρχει ...

     Μέσ' σε ερειπωμένα χαλάσματα σαν όνειρο στην αρχή, σαν επιδίωξη εν τέλει, αυτό που σε κάνει να ζεις ακόμα, να αναπνέεις από το ίδιο διά-φραγμα, την ίδια συσκευή ζωής ...
     Υπάρχει ...

     Υπάρχει αυτός ο "άλλος" κόσμος, ο ΔΙΚΟΣ μας ! Ο κόσμος της σύνθεσης κι όχι της αποσύνθεσης, της δημιουργίας κι όχι της αναδημιουργίας, που δεν χρειάζεται να γίνουν όλα μηδέν, (για να "δέσουν με το "ένα") δυαδικό σύστημα της ρομποτοποίησης ...
     Υπάρχει ...

     Κι αν όλα κάποτε χαθούν, τα όνειρα θα ζούνε ... όλα τα όμορφα και άσχημα που ζήσαμε μαζί, θα ζυμωθούν και θα μας συνοδεύουν εσαεί, κάτω απ' την ίδια ομπρέλα συν-ύπαρξης, καθώς η αγάπη θα μεταπλάθει - εκεί που όλα είναι ενωμένα - όλη την ουσία του σύμπαντος μαζί,
     στα ίδια δευτερόλεπτα !

Κάνετε ησυχία η ανθρωπότητα κοιμάτε ...

"Οι μελλοντικές μας γενιές θα γεννηθούν χωρίς τις αλυσίδες των Rothschild γύρω από τους καρπούς και τους αστραγάλους τους.
Αυτό είναι το καλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε".
Τάδε έφη : Τσαρ-Βλάντ ή Βλαδίμηρος Πουτινιάρης ...

Τώρα διαβάστε (όσο μπορείτε ακόμη), Ρώσους λογοτέχνες,
πριν τους στείλουν στην πυρά !

Fyodor Dostoevsky - "Ο ηλίθιος" σε PDF εδώ : http://dim-agnant.kar.sch.gr/autosch/joomla15/images/bibliothiki/biblia/kseni_logotexnia/pezografia/O_Hli8ios.pdf

 Fyodor Dostoevsky - "Το υπόγειο" σε PDF εδώ : https://docplayer.gr/4197383-Fyodor-dostoyevsky-to-ypogeio.html

 

War in progress

Ο τραχανάς απλώθηκε ... να δούμε τώρα, ποιός θα τον μαζέψει ...
Στον επόμενο τόνο, η ώρα θα είναι ... Κίνα - Ταϊβάν.
Στον επόμενο τόνο, η ώρα θα είναι ... Ισραήλ - Ιράν.
Στον επόμενο τόνο, η ώρα θα είναι ... Πρώην Βαλκάνια - Νέα Βαλκάνια
Στον επόμενο τόνο, η ώρα θα είναι ... ΝΑΤΟ, νάτο το παλικάρι ... ΕΓΕΝΝΗΘΗ !

Στην πόρτα του παράδεισου

Κάνω κάτι ... γράφω κάτι ...
     ζω την άχρωμη ζωή μου ...
κι όμως δεν λέω
     ούτε ένα ευχαριστώ,
στο διαβόητο "μέχρις εδώ",
που μ' έφτασες,
     μούσα μου και θεέ μου ...

κι είναι αυτή ακριβώς
     η περηφάνεια,
που δεν θα με χωράει μετά
     από την πόρτα,
του όποιου παραδείσου
     (της τέχνης, της ζωής) ...
μέσ' το σαθρό το οικοδόμημα
     του πολιτισμού.

In the madness of matrix

Μέσα στο "Α" της αρχής (των γεγονότων),
μέσα στην οπτική τους ...
     δεν υπάρχει χειρότερο,
από το να θες να καταγράψεις (ή να ζωγραφίσεις)
και να μην έχεις καν μολύβι ...
κι αν υποθέσω πως, ένα πολιτικό κείμενο ξεκινάει έστω,
     από μιαν ελάχιστη παραδοχή ...

ε, ρε φίλε ...
σαν τους φυλακισμένους χαράζω στους τοίχους, στην πέτρα,
     συμπυκνωμένα μηνύματα ...

ένας έρωτας αναπόφευκτος κι ανεκπλήρωτος,
     σε μια ζωή βραδύνουσα, σκοταδισμού ...

δεν είναι που θέλω ψυχασθενικά να με θυμούνται ...
     είναι που όλη η Ιστορία πρέπει, να ξαναβρεί την μνήμη της ...

κι ένα Α (άλφα) χαράζω πάλι, δυσνόητο,
σε τετράγωνο (της λογικής) όπως Ευκλείδειος γεωμετρία,
σε τρίγωνο (της επιβίωσης) όπως φωλιά και σπίτι,
σε κύκλο (των αισθημάτων), όπως αγκαλιά και θαλπωρή ...
     οικοδομήματα των εποχών σπουδαία σε αναμονή ...

γιατί αύριο, κάποιος άλλος θα είναι στο κελί μου,
κι όπως : ένα βήμα τη φορά ... όλο και κάποιος κατοπινός,
     θα μεταδώσει το μήνυμα της ολότητας, της απαρχής των πάντων ...

Το σωστά, χαραγμένο "Α" της αρχής, στου Σίσυφου τα μονοπάτια,
     σ' αυτό το ατέρμονο το τέλος, που έχουμε φτάσει ...

 

Στον φίλο Θανάση