Just another sad old man ...

Τό χω πει δεκάδες φορές, από το παρελθόν ως σήμερα ...
πως οι "Pink Floyd" θα είναι στο μέλλον, ότι είναι σήμερα η κλασσική μουσική.
Στο μέλλον θα ακούνε "Pink Floyd" όπως εμείς σήμερα ακούμε Μπετόβεν.
Τόσο ανυπέρβλητο-τιτανο-τεράστιοι !!!

Εικονολάτρες & εικονομάχοι

"Άνοιξε και κανένα βιβλίο, παιδάκι μου,
να ξεστραβωθείς"
      είπε ο γέρος στο νέο ...
κι εκείνος άνοιξε το κινητό του
      και στραβώθηκε !

Εν είδει μανιφέστου (No 1)

      Ζούμε σε ένα κόσμο (καλώς ή κακώς) όλοι μαζί. Σ' ένα κόσμο που στη ουσία ανεχόμεσται ο ένας τον άλλον ! Σ' ένα κόσμο που (πάλι καλώς ή κακώς) δεν τον διαλέξαμε, αλλά ζούμε σ' αυτόν, μαζί με όλους τους ηλίθιους, βιαστές της ζωής, ρατσιστές, γιάπιδες, ή τις/τους ευνουχισμένους απ΄τη μανούλα τους και όλες τις παραλλαγές ανθρώπινων χαρακτήρων, που φτάνει ως στις άκρες του σύμπαντος της σκέψης ....
     Ζούμε σε ένα κόσμο που χορεύει πάνω σε κεφάλι καρφίτσας κι ύστερα πέφτει στο κενό απ΄τον περιορισμό του χώρου του "εγώ" του. Ένα παράλογο κόσμο. Αλλά και σ' ένα κόσμο ετικέτας προϊόντος. Εμμέσως πλην σαφώς, είμαστε αυτό που πουλάμε ... ή αυτό που μας επιβάλλουν να πουλάμε ...
     Αλλά είναι έτσι ? θέλουμε να είναι έτσι ? και τι κάνουμε γι' αυτό ? Όλη η αγωνία των αιώνων κατέληξε στο μηδέν. Όλη η ανθρώπινη ιστορία έχει να επιδείξει μονάχα αίμα, πόνο και αποτυχημένες απόπειρες συμφιλίωσης. Όμως όλη η ιστορία της ανθρωπότητας δεν γράφτηκε από 'σένα κι εμένα και ούτε σε ρώτησαν ποτέ, για το πως ... Γιατί απλούστατα δεν είναι η δική σου ιστορία, αλλά των αρχόντων σου. Αλλά και κανείς σκοπίμως, δεν σου έδωσε μετά, την ανάλογη παιδεία να το ψάξεις. Ήταν ένα παιχνίδι σκάκι που "κάποιοι άλλοι" είχαν πάντα τα λευκά και άρα το αβαντάζ της πρώτης κίνησης και που εσύ το μόνο που έκανες, ήταν να απαντάς στα "χτυπήματα" ... με όποιο κόστος. Η ιδανική ζωή (sic) μες τους αιώνες ... Πάντα κάποιος άλλος "καθάριζε" για 'σένα. Όριζες πάντα αντιπρόσωπο του εαυτού σου, έναν πιο ηλίθιο από 'σένα  ... Γιατί μέσα στη "φάρμα των ζώων" μπορεί να ήμασταν όλοι ίσοι αλλά κάποιοι εξακολουθούν να είναι πιο ίσοι απ΄τους άλλους, αλλά δεν πειράζει, αρκεί να ζούμε καλά ...
      Έμαθες να ζεις με υποκατάστατα της ευτυχίας (τεχνολογία, χρήμα, κυριαρχία).
Όμως όταν ανέβηκες κάποιο βουνό και είδες τον ήλιο ... και δεν είχες όλα αυτά, παρά μονάχα τον εαυτό σου, στο χώρο και το χρόνο ... το μόνο που "είδες" ήταν την κούραση να ανέβεις κι όχι τι έμαθες ανεβαίνοντας "ανθρωπάκο" (που έλεγε ο Βίλχελμ Ράιχ) ... Τώρα φάε εσαεί, όλη την αγωνία των αιώνων, που κατέληξε στο μηδέν. Και όλα αυτά που έχτιζες και που είναι σκόνη στην απέραντη ζωή του σύμπαντος.
     Τρέφεσαι καλά φίλε μου "ζώο" ακόμη, αλλά ώς πότε ? Ως να τελειώσει το κουτόχορτο ? Μα αυτό θα παράγεται πάντα. Ακόμα κι αν ήμαστε μόνο δυο κάτοικοι στη γή. Η φύση του ανθρώπου είναι: να εμπεριέχει το ζώο, τη φάρμα, το βοσκό, το κοπάδι και το λύκο (όλο το πακέτο). Το ζητούμενο είναι εσύ τι θέλεις νά 'σαι ...
Αυτός που χορεύει πάνω σε κεφάλι καρφίτσας κι ύστερα αυτοκτονεί απ΄τον περιορισμό του χώρου του "εγώ" του ?
Μαζί με το κοπάδι, με το βοσκό, μοναχικός λύκος, λεξούλα στην απεραντοσύνη του σύμπανος ?
     Δεν ξέρω τι θες ρε φιλαράκι ... αλλά καλώς ή κακώς ζούμε σε ένα κόσμο όλοι μαζί. Βάλε μέτρα πραγματικά δικά σου (χωρίς να στα επιβάλουν), βάλε νόμους αληθινά δικούς σου (άνεφ αντιπροσώπου) μπας και ζήσουμε μαζί καλύτερα ... αλλιώς με κάνεις εχθρό σου !
     Γιατί εγώ εν αντιθέσει με σένα έχω μάθει να ζω και ν' ανθίζω κι όχι απλά να διατηρούμαι ως να σαπίσω σαν προϊόν !!! Διάλεξε !
     Αύριο θα με βρεις απέναντί σου ! ... εμένα που ήμουνα μαζί σου !

5 / 4 / 17

Από τις απαρχές των ανθρωπο-αιώνων

Κάθε άνθρωπος φιάχνει ένα μύθο και πορεύεται.
Κάθε μύθος είναι χτισμένος πάνω σε μια ιδέα.
Μια ιδέα που έχει για τον εαυτό του και τους άλλους.

Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από "φαντάσματα".
Είναι αυτά που τον καθοδηγούν και πάει όπου πάει ...
Είναι η "λύση των βαρβάρων" του Καβάφη.
Είναι η λύση σε κάθε του πρόβλημα,
     από τις απαρχές των ανθρωπο-αιώνων.

Κάθε άνθρωπος έχει τα τοτέμ του.
Γιατί πάντα μισούσε τους καθρέπτες.
(Βλέπε: πόσα παραμύθια και ιστορίες φρίκης,
     έχουν σαν βάση τους καθρέπτες).
Γιατί πάντα μισούσε την πραγματικότητα.
Η αλήθεια πονάει !
Έτσι κάθε άνθρωπος κι ένας μικρός Σίσυφος.
Πάντα έτσι παραμυθιαζόμαστε ...
(Στις κωμωδίες, κοσμοπλημμύρα,
     στις τραγωδίες, δεν πατάει ψυχή.)

Κάθε άνθρωπος πληρώνει ένα τίμημα,
     που δεν είναι υποχρεωμένος να πληρώνει.
Το κάνει από βίτσιο ?
"Άγνωσται αι βουλαί" του ανθρωπόθεου.

Μάταιες ζωές, άρρωστοι πολιτισμοί,
σ' ένα σύμπαν που δεν έχει "γιατί", απλά υπάρχει
     και που ο κάθε "ψυχάκιας" θέλει οπωσδήποτε
να επιβάλει την δική του ερμηνεία ...

10 / 5 / 14

Σκιές

Σκιές από σύννεφα,
στο στεφάνι του ήλιου
σκιές δειλινού,
     μιας μέρας θολής.

Σκιές αδύναμου φωτός,
που βλέπει εκείνος,
     στο πρόσωπο της
σκιές π' αλλάζουν και μπερδεύουν
και δεν μπορεί να καταλάβει,
     πως νιώθει εκείνη ...
σκιές που τον αγχώνουν
και δειλιάζει να της πει ...

Σκιές που πέφτουν
και στο δικό του πρόσωπο,
     όταν τον βλέπει εκείνη ...
Σκιές που διάβασε στα μάτια του,
     σκιές χαμόγελου στη θλίψη.

Σκιές μιάς τόλμης,
όταν δειλά τον πρωταγγίζει
     στα μαλλιά ...

Σκιές που φύγανε αγκαλιαστά.

6 / 7 / 13

Όνειρο

Γεια σου ξημέρωμα,
γεια σου αφή μου και μυρωδιά μου,
έλεγε κάθε πρωί ένας γεράκος, 
     στα λουλούδια του κήπου του.

Γεια σου χρόνε, 
γεια σου χρήμα και γεια σας κορόϊδα, 
έλεγε κάθε πρωί ένας τραπεζίτης, 
     στην οθόνη του μπροστά.

Κι ύστερα που 'ρθε η καταστροφή, 
κι έμειναν λίγα από πολιτισμό,
     η φύση άνθισε και πάλι.

24 / 4  / 13 

Μια φορά κι ένα καιρό γράφαμε ... και τραγούδια

Άνεμος κρύος,
     οι στέγες σφυρίζουν,
          τραγούδι που κλαίει ...
πάλι μόνος στις σκέψεις, που άφησα χθες.

Ψεύτικη αγάπη,
     τα όνειρα τρίζουν,
          οι ρόλοι μοιραίοι ...
παρεμπιπτόντως οι λέξεις, να ζουν με ενοχές.

Κορμιά π' αγαπιούνται,
     ψυχές που δεν σμίγουν,
          καθένας μονάχος ...
Τώρα γεννιούνται ορέξεις, για αξίες μικρές.

Άδειες οι ώρες,
     τη σκέψη εκφυλίζουν,
          δεσπόζει το λάθος ...
Υποθέσεις χαμένες, όλα εκείνα που θες.

Μηνύματα κούφια,
     φωνές που ξορκίζουν,
          οι καρδιές μένουν άδειες ...
Σαν χώρα πεθαίνεις, μ' ιδέες παλιές.

Ο έρωτας νάρκη,
     στα χέρια μου μέσα,
          με κάνει κομμάτια ...
Δεν είναι καιρός πια, για ποιητές.


1978-1979
από τα τραγούδια στα "Χρόνια του χαρταετού". Για τις μουσικές του νότες, επιφυλάσσομαι για αργότερα ...

Ελληνίδα γυμνίστρια

Κρεμάς το χέρι έξω απ' την βάρκα
     τα δάκτυλα να σχίζουν τα απόνερα,
(κάτι μεταξύ ερωτισμού και παιδικής αφέλειας)
κι ύστερα σε καταπίνει η νύχτα
     μέσα στα bar κυνηγώντας την περιπέτεια.

Κρεμάς στολίδια
     που έφτιαξες με τα χεράκια σου,
κάνεις βουτιά στην Ιστορία
καταργώντας το χρήμα, ανταλλάζεις είδη
     κι ύστερα "φτιάχνεσαι" με τις ουσίες,
γύρω απ΄τη φωτιά στην παραλία,
παίζοντας με την έννοια της ελευθερίας
     σαν νά 'ναι η barbie σου.

Σε κοιτώ να βγαίνεις απ' την θάλασσα,
να τρέχει το νερό
     μεσ' απ' το "μουσούδι" του αιδοίου σου,
στα πόδια, στην άμμο, σαν να κατουράς
κι ύστερα με επιτήδευση τα χέρια
να αλείφουν το λάδι στα στήθια
     μαλάζοντάς τα,
στο προκλητικό βλέμμα
     ενός ξανθού Γερμανού τουρίστα,
καθώς συγκρίνεις το μέγεθος του πέους του
     με το δικό μου
κι ω, ηλίθια Ελληνίδα γυμνίστρια,
μετά με θράσος εξυπνάδας, γυρνάς
     και με λες φαλλοκράτη !

15 / 8 / 83
Σίφνος

Το κίτρινο μπαλάκι

Ο έρωτάς της
     ήρθε,
service-break με δύναμη,
μπαλάκι
     κατ' επάνω του.

Ήταν αδύνατον
να μην ανταποκριθεί
     αυτός ...
ένας τεννίστας.

6 / 11 / 90
Στον Σταύρο Κ.

Αυτό που θέλουν ...

Αυτό που θέλουν ...
     μοιάζει τόσο
με τις άσπρες γραμμές μιας λεωφόρου,
που πρέπει ν' ακολουθήσω πιστά
να μην τρακάρω την ζωή μου.

Κι αυτό το 'λεν:
     ελευθερία !

9 / 7 / 85

Το μισό δεν είναι αρκετό ...

Η εσωστρέφεια
     είναι ένα κορίτσι
με χοντρά μυωπικά γυαλιά
και "walkman" στ' αυτιά,
που δεν προσέχει το φανάρι,
     όταν περνά την λεωφόρο.

Αντίστοιχα
     κι η εξωστρέφεια
είναι ένα αγόρι,
που έχασε την "αγάπη" του
σε δυστύχημα
     και παραμιλάει.

10 / 1 / 84

Έχει υποτροπιάσει ...

(Φωτο Μ.Φ.)

Μέσα από ένα κοχύλι γυάλινο,
κοιτούσε στα πρόσωπά σας
     το φεγγάρι.

Ω ! Ναι ...
Θα ζήσει κι αυτός
     ... σαν ποιητής !

10 / 5 / 80
 

Στην κόρη που σπουδάζει ... εκεί

Πόρος - Κεφαλονιά Οκτ. 2019 (φωτο Μ.Φ.)

Πόρος - Κεφαλονιά Οκτ. 2019 (φωτο Μ.Φ.)

Πόρος - Κεφαλονιά Οκτ. 2019 (φωτο Μ.Φ.)

Πόρος - Κεφαλονιά Οκτ. 2019 (φωτο Μ.Φ.)

Πόρος - Κεφαλονιά Οκτ. 2019 (φωτο Μ.Φ.)

Σκάνδεια

John William Waterhouse

Σύκωσε βαρύ το κεφάλι του, αγέρωχο,
κοιτώντας πέρα ως πέρα τη θάλασσα
     ο Οδυσσέας.
Βαρύ απ' την "σκάνδεια" (*) την πολύτιμη
     που φορούσε,
το κράνος το περίτεχνα φτιαγμένο,
που μέσα του λουριά δερμάτινα, το δέναν,
και με μαλλί πατικωμένο ήταν ντυμένο
κι απ' έξω κάτασπρα δόντια κάπρου
     να λάμπουνε στον ήλιο,
σαν άλλος "Easy Rider" της εποχής ...

που τού 'δωκε ο Μηριόνης,
που ήταν πριν, του Μόλο του πατέρα του,
που του το χάρισε ο Αμφιδάμας
     απ' τα Κύθηρα,
και εκείνου ο Αυτόλυκος,
που το είχε κλέψει,
όταν τον πύργο το Αμύντορα
     είχε κουρσέψει ...
 
κι όλα αυτά τα γνωρίζετε, εσείς
     οι σπουδαγμένοι ...
μα ο Οδυσσέας πως να ξέρει
αυτό το "πόθεν έσχες"
εκεί στην περιπέτεια 
     χωμένος ?

21 / 3 / 91
(*) Ποιητικής αδείας, ειρωνική συνέχεια, βασισμένη στην παρερμηνεία του Ησύχιου, στην λέξη "Σκάνδεια"  (Ομήρου Ιλιάδα Κ 268, 269, 270) όπου ονομάζει το κράνος: Σκάνδεια και όχι, ότι ο Αυτόλυκος το έδωσε στον Αμφυδάμαντα στην περιοχή-πόλη Σκάνδεια των Κυθήρων.

Μνήμες ή Παραδοχές ?

ΜΕΓΑΛΟΣ καλλιτέχνης είναι εκείνος που σου αφείνει μια ανατριχίλα, στο τέλος ! Αλλά τότε, μόνο τότε ... Τότε που ανάβαμε τους αναπτήρες. Τότε που τα όνειρα ήταν κοινά ... Τώρα η "ψυχή" γυρεύει τη ζεστασιά του καλοριφέρ. Τώρα η "ψυχή" δραπετεύει μόνο τις νύχτες. Φοβάται μην την πούνε "γραφική" ... Γραφικός κι αυτός πια, με το κόκκινο φουλάρι του. Θυμάστε άραγε ?  Ή μήπως ούτε μνήμη δεν έχετε ? Τότε που η Αγάπη, η Ελευθερία, τ' 'Ονειρο, η Ελπίδα ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΧΡΩΜΑ ... πόσο μάλλον με κόκκινους, πράσινους ή μπλέ λευκαντικούς κόκκους !!!

(Σημ.) Σ' αυτή τη συναυλία, παρεπιπτόντως κιθάρα παίζει ο Σωκράτης Μάλαμας (έτσι για την Ιστορία) ..