Footprints on the sand

Footprints on the sand

Αναζήτηση σ' αυτό το ιστολόγιο

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2021

Σε μια στροφή του δρόμου

Alexander Lyamkin - paint-work

Μια αρρώστια έχω, σ' όλη μου την ζωή,
     που με κατατρώει :
Την καταδυνάστευση του ανεκπλήρωτου.

Κι ενώ ο εαυτός μου θέλει τα "πάντα"
     εγώ του λέω, ότι το "τίποτα" είναι παν.

Είναι θέμα λογικής, εν διαστάσει
     με το συναίσθημα ...

Είναι το σκοτάδι που φέρνει το φως
     και το αντιστρόφως ανάλογο.

Είναι εκεί, που κανείς δεν γλυτώνει,
απ' την δαμόκλειο σπάθη (*)
     του παραλόγου !

 

(*) Με τη φράση «Δαμόκλειος σπάθη» εννοούμε τον συνεχή θανάσιμο κίνδυνο που απειλεί τη ζωή κάποιου ή το λόγο για μια επικείμενη καταστροφή. Η φράση προέρχεται από ένα επεισόδιο με το Δαμοκλή, ενός αυλοκόλακα του τυράννου των Συρακουσών, Διονυσίου. (Διαβάστε την συνέχεια στη Βικιπαίδεια) : https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021

Open Up Your Eyes ...

 
Open Up Your Eyes - Jane Getter Band

Jane Getter – guitars, vocals
Adam Holzman – keyboards
James Genus – bass
Anton Fig – drums

Άνοιξε τα μάτια "κόσμε" ... και ΣΚΕΨΟΥ !

Μια βόλτα του Οκτώβρη

Πάρνηθα (φώτο Μ.Φ.)

Πάρνηθα (φώτο Μ.Φ.)

Πάρνηθα (φώτο Μ.Φ.)

Πάρνηθα - Καταφύγιο Οκτ. 2021. Μνήμες και συναισθήματα, του πριν 40 χρόνια, με το σήμερα ...

Μόνο η μουσική ...

Πάρνηθα (φώτο Μ.Φ.)

Όσο περνούν τα χρόνια,
λουστραρισμένα έπιπλα
και παρκέ διαρκείας,
φαντεζί φωτιστικά
     και ηχεία στις γωνιές, στη δόνηση.

Σκέψεις που στροβιλίζονται
     μ’ ένα ποτό στη μπάρα.
Μια κριτική του τελευταίου φιλμ
κι οι επαγγελματικές μας αναποδιές,
φυσώντας τον καπνό
(του τσιγάρου) περίτεχνα,
     μην ενοχλεί τις δεσποινίδες ...

Όσο περνούν τα χρόνια
περνούν τα όνειρα μπροστά
     και τροποποιούνται,
λανσάρονται στην αίθουσα για νέα,
βγαλμένα απ’ το ραβδί μιας νεράϊδας
που ξέπεσε,
     δεν πιάνουν πια τα μαγικά της.

Όσο περνούν τα χρόνια,
είν’ όλα βρώμικα και δύστροπα,
     είν’ όλα ένα “γαμώτο”.
Μια μίζερη ζαριά,
     ο φόβος, το "γινάτι", η επιβίωση ...
Φέρνει βόλτες η άτυχη μοίρα
περιστροφικά στο σκαμπό,
     και παραγγέλνεις κι άλλο ...

Μόνο η μουσική - νά 'ναι καλά -
     δεν μας φθείρει.


Στον Μπάμπη Β. - Πάρνηθα, Νοέμβρης 1980, από "Τα Χρόνια του Χαρταετού".

Μια άλλη ματιά

Κάλυμνος 2009 (φώτο Μ.Φ.)

Μια "άλλη" ματιά,
     στον ίδιο γνώριμο τόπο και πάλι.
Ξωκλήσια και βράχια.
Νοτιάς που φέρνει υγρασία
κι η Πούλια να ερωτοτροπεί
     με τη Σελήνη.
Πρόσωπα ξερακιανά.
Ιδρώτας και έξαψη.
Γέλια, ρακί και χορός
     που σβήνουν στη γαλήνη της νύχτας.

Μια "άλλη" ματιά.
Η φύση που προσπερνά τις ματαιοδοξίες μας,
στέκεται σαν Βούδας και μας καλεί
     να πάρουμε αργές ανάσες.
Η ζωή που είναι έρωτας,
πόθοι, υπέρβαση, λύτρωση και θλίψη,
κύκλος και τρίγωνο σκαληνό,
     μας προσφέρει ένα δάκρυ ευτυχίας.

Μια "άλλη" ματιά.
Μια παύση,
     πριν αρχίσει και πάλι η μουσική.

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021

Meta, meta, και μετά έπεσε στο γκρεμό ... (*)

 

"Elate ore giaourides ama tolmate,
     na sas sfaxo sto gonato"  ...
ανεφώνησαν σε άπταιστα "greeklings"
     οι "νεολαίροι" ...
σημερινά ενεργά νιάτα
     επί του "καναπέους",
και μεταπηδήσαν ανάρτηση στο κινητό,
     σε "Rap" σατυρικόν ...

Ανάμεσα σε σουβλάκια με μπύρες,
     χάχανα και ερωτικά πειράγματα,
(οι ήδη παρωχημένοι,
     χωρίς να το γνωρίζουν),
υπάρξεις χωρίς παρελθόν
     μ' αβέβαιο μέλλον ...
εις τον περίγυρον του καθενός,
τη μοίρα της ζωής τους,
τη ζητιανιά εργασίας,
την εξάρτηση, το κράτος, τα νέα μέτρα,
κι ο βιός της ρομποτικής ζωής τους
     φαντάζει αίφνης,
"πειραγμένη" εικόνα στο photoshop,
(με όλα τα φίλτρα του προγραμματισμού τους),
     σαν άλλο ένα, άλλο κανένα,
απ' τα παλιομοδίτικα έργα ζωγραφικής,
για μελλοντικούς metανθρώπους,
     εν πλήρη αγνοία ...


(*) φράση-σλόγκαν του Χάρρυ Κλύνν από το "Αλαλούμ"  (ταινία του 1982), αλλά και μετονομασία του facebook σε meta ...

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2021

Το βιολί μου ...

 

Σ' ευχαριστώ, "Ω εταιρεία" (google) ...
που 4 μήνες τώρα δεν με άφηνες να μπω
στο δικό μου blog ...


και τώρα "ως δια μαγείας", μου κάνεις τη χάρη,
(και εγώ θα πρέπει να νιώθω υπόχρεος τώρα) ...


αλλά να σου θυμίσω :
εγώ ήμουν και είμαι, πάντοτε το "βιολί" μου !