Δήλωση του νόμου 33 υπό σκιά

Η πραγματικότητα με ξεπερνάει ... Έχω μείνει άναυδος !
Καθ' ότι η πραγματικότητα είναι πια τόσο σουρεαλιστική, που μετά λύπης μου, πρέπει να εγκαταλείψω τον σουρεαλισμό.
Κατόπιν σοβαράς συσκέψεως, με τα στελέχη του εαυτού μου, αποφάσισα, η τέχνη μου να στραφεί κάπου αλλού. Από δω και στο εξής θα γράφω βουκολικά !
 
Δείγμα γραφής : 
"Ω, Μούσα που εμπνέεις, τη φλογέρα μου να ηχήσει,
στα γάργαρα νερά που ξεδιψούν οι προβατίνες,
κάνε την κόρη του τσέλιγκα να μεταβεί, προς τα εδώ,
για να γεμίσει την στάμνα της, την ακριβή, στο ήσυχο ρυάκι
κι όπως χαρωπά γεμίζει σκύβοντας, να δω και το ... μπουτάκι".

Ξέρω πως όλοι σας θα σκέπτεσθε : "Πάει αυτός λάλησε" ! Όμως δεν πειράζει. Αφήστε με 'μένα να πλατσουρίζω στ' "όνειρό" και ζήστε 'σεις την "όμορφη" πραγματικότητα, που αφήσατε επίσης, να σας ξεπερνάει ...

 

Χίλιες δυο και μια ... προεκτάσεις (No 2)

Η ζωή είναι σαν να κάνεις ένα μακρινό ταξίδι.
Αλλιώς αισθάνεσαι όταν ξεκινάς, 
αλλιώς όταν πλησιάζεις προς το τέλος.
Κι εγώ έχω την εντύπωση, ότι φτάνω λιγάκι στο τέλος του ταξιδιού. Ετοιμάζομαι να κατέβω ...
"Η Ιθάκη σου έδωσε τ' ωραίο ταξίδι, η Ιθάκη δεν σε γέλασε".
Ωραίο ταξίδι, ναι ! Με ποικιλία, 
με αρώματα, μπαχαρικά και κάθε λογής πράγματα,
με πίκρες, πόνους, θανάτους, έρωτες, με απογοητεύσεις,
με τον αφανισμό ανθρώπων γύρω μου ...

Τά χρόνια πέρασαν ? Δεν μου έμαθαν τίποτα.
Ότι η ζωή είναι ένα τίποτα. Αυτό μονάχα ... 
Ούτε με δίδαξαν τίποτα.
Όσα σφάλματα έκανα μικρός, τα ίδια και μεγαλύτερος, 
τα ίδια κάνω και τώρα ...

Είμαι μόνος και νιώθω μόνος ... Όσο για την επιτυχία ... ποτέ μα ποτέ, δεν αισθάνθηκα καμία ασφάλεια ...
Θα υπάρχω ως μακρινή ανάμνηση, ως μια γνωριμία, που πρόσφερε κάποιες ευκαιρίες για κρίσεις, 
για συγκρίσεις, για παραδείγματα προς αποφυγήν.
Ένας συμπαθής εφιάλτης ! Ο Χορν - θα λες - Θεός σχωρέσ 'τον, ήταν υποφερτώς ανυπόφορος ! ...

Δημήτρης Χορν

Απόσπασμα από το βιβλίο "Δημήτρης Χορν" του 1999, από το ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν.
Αναδημοσίευση παλαιοτέρας ανάρτησης σε βίντεο, τώρα σε κείμενο ... Από τα αγαπημένα μου !

Χίλιες δυο και μια ... προεκτάσεις (No 1)

Τι κάνω εδώ ?
Με τι ομοιοκαταληκτούν αυτές οι κινήσεις, αυτά τα χαμόγελα ?
Δεν είμαι από 'δω - ούτε από πουθενά αλλού, άλλωστε.
Κι ο κόσμος δεν είναι παρά ένα άγνωστο τοπίο,
όπου η καρδίά μου δεν βρίσκει στήριγμα.
Ξένος ! Ποιός μπορεί να ξέρει τι σημαίνει αυτή η λέξη ?

Αλμπέρ Καμύ

Από τα "Σημιωματάρια" για τον "Ξένο", 1940. 
Από τα αγαπημένα μου !

Έλα παππού μου να σου δείξω ...

     Αυτές τις μέρες λόγω καταναγκαστικής απραξίας και εγκλεισμού, εμένα μου βγαίνει σε γράψιμο. Καλό για μένα, κακό για σας ... ώ αναγνώστες ... Πάμε λοιπόν ρυθμικά : "Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες, οδηγοί της ελπίδας, οι πρώτοι νεκροί"... Όχι, σοβαρά τώρα ...

     Ο πραγματικός κίνδυνος πανδημίας, είναι η κοινωνική κατάρρευση. Αλλά αυτό οι κυβερνώντες, δεν είναι ότι δεν το καταλαβαίνουν, τουναντίον, το επιδιώκουν. Αυτές είναι άλλωστε κι οι εντολές. Η πλήρης ισοπέδωση ! Να χάνει η μάνα το παιδί. Να μη ξέρεις που να σταθείς ... Για νά 'ρθει το κατοπινό "που σε πονεί και που σε σφάζει" και να σου κάτσει καλύτερα ! Διαβάζοντας τις ηλιθιότητες του ιντερνετικού τραγέλαφου, σού 'ρχεται να ξεράσεις, αλλά δεν το κάνεις, μην τυχόν και στιγματιστείς για φορέας ! "Κυκλοφορία με έγγραφη δήλωση" λέει ... Κι άμα δεν έχεις κομπιούτερ ? άμα δεν έχεις εκτυπωτή, μελάνια, κινητό, άμα δεν ... και άμα όταν ? ... Την δεκαετία του '80 λέγαμε το σλόγκαν : "κι άμα δεν γίνει το καρναβάλι της Πάτρας ?" (Κάποιοι μπορεί να το θυμούνται) ... Ε, να που ήρθε ο καιρός, που το καρναβάλι, δεν έγινε. Γίναμε εμείς, το καρναβάλι ! Όπου η πραγματικότητα είναι πιο "τρελή" και από την επιστημονική φαντασία ...
"Έκτακτο επίδομα 800 ευρώ" λέει "Πως ανοίγει η πλατφόρμα". Ρε ... λεφτά θέλω ! δεν θέλω πλατφόρμες και πατούμενα ...
"Πώς θα συμπληρώσετε" λέει, "τη φόρμα για να βγείτε από το σπίτι". "Ρε να κλάσω θέλω" φωνάζει η γιαγιά απ το μπαλκόνι, "θα μ' αφήσετε" ?"
"Κι σεις από το Λέτσοβο είσαστε" ? (Χάρρυ Κλυν) ...
Ε, λοιπόν παίρνω, ένα άδειο χαρτί και βγαίνω ... Αν με ρωτήσει κανείς, θα του πω : "βάζω το χαρτί, βάζεις την εκτύπωση" ?
     Η συνέχεια, μετά τις διαφημιστικές ειδήσεις ή τις ειδησεογραφικές διαφημίσεις (ταυτόσημα είναι) ...

- Σεισμός 5,6 στο χωριό Κορωνόπουλο της Πάργας.
(Αυτό δεν το σχολιάζω. Σύμπτωση κι αυτό) ...
- Συνελήφθη ο Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, γιατί άνοιξε την εκκλησία ...
(Πρωτοστατούμε πάντα, εμείς οι Κυθήριοι).
- Ισραηλινός ιστορικός: Πρέπει να θυσιάσουμε την ιδιωτικότητα στη μάχη με την πανδημία.
(Είδατε πως σιγά-σιγά ξεβρακώνονται όλοι ? 
Όλος καυγάς των "ομβρίων" - που έλεγε κι ο Καραϊσκάκης - αυτός ακριβώς είναι, να σε ελέγχουν) !
- Μεταγωγή 374 μεταναστών με καταμαράν σε περίοδο κορωνοϊού, από Καστελόριζο, Ρόδο, Σύμη και Κω προς Ραφήνα.
(Γι' αυτούς δεν ισχύουν οι απαγορεύσεις ! Δεν μας μένει, παρά να δηλώσουμε αλλοδαποί κι εμείς) ...
- Οι Τούρκοι έβγαλαν στο Αιγαίο 29 πλοία - Ο Ερντογάν έστειλε και νέες ενισχύσεις στην Τρίπολη !
(Μια χαρά ! το άλλο με τον τοτό, το ξέρετε) ?
- Χωρίς νέα κρούσματα για 4η μέρα η Κίνα.
(Εμείς ξανά, στο πηγάδι κατουρήσαμε) !
- ΚΚΕ: Ο ιός που καταστρέφει τα δάση είναι ο ίδιος που θυσιάζει ανθρώπινες ζωές.
(Τρία πουλάκια κάθονταν, στου Περισσού τον πύργο) ...
- Έβαλε μουσική στο μπαλκόνι αλλά οι γείτονες κάλεσαν την αστυνομία.
(Δεν έβαλε Καζαντζίδη, γι' αυτό) !
- Κίνα: 15 εκατομμύρια χρήστες εξαφανίστηκαν από τα μητρώα των 3 μεγάλων εταιρειών τηλεφωνίας - Που πήγαν ?
(Μάλλον αποκαλύφθηκε, η εικονική πραγματικότητα και δεν μπορούν να την μπαλώσουν) ...
- Η Αλβανία επέβαλε στρατιωτικό νόμο και μεταφέρει ταυτόχρονα χιλιάδες μουσουλμάνους μετανάστες στην Β.Ήπειρο.
(Ντάξ' μωρέ και τι έγινε, ναούμε) ...
- Κάθε ώρα που περνάει ολοένα και πιο κοντά στο lockdown η κυβέρνηση.
(Αυτό είναι το μόνο σίγουρο) ...
- Παρακαλούνται οι κ.κ. και κυρίες πολίτες του Βελγίου να απέχουν από μη απαραίτητες σεξουαλικές δραστηριότητες 
άνω των 3 ατόμων, δήλωσε η υπουργός Υγείας του Βελγίου Maggie de Block.
(Όπως καταλάβατε, απαγορεύονται και οι παρτούζες) ...
- Στην Αμερική, δεν είχαν ουρές στα super market, αλλά στα καταστήματα πώλησης όπλων και πυρομαχικών.
(Μήπως κάτι παραπάνω ξέρουν) ?
 
Επιστροφή στα οικιακά ενδότερα ...
     Με ρωτάει ξαφνικά η μανάβισσα : "Δήλωση έκανες" ? "Τι δήλωση ρωτάω" ? "Που βγήκες έξω" ... "Κάνουμε και χιουμοράκι τώρα" ? απαντάω και σκάμε στο γέλιο και οι δυο ! "Ε, και γώ δεν έκανα, τρέχει τίποτα" ? λέει μια άλλη σκυμμένη στα μήλα, όταν φεύγω. "Και πού 'σε" μου φωνάζει η μανάβισσα "άμα δεν έχεις, θα τα βρούμε" ! Κοίτα να δεις, που πιάσαμε και φιλίες σκέπτομαι ... Ρε, τι όμορφα που περνάμε, μες την μιζέρια μας ... Ρε λες, να γίνει ο κόσμος καλύτερος μετά ? Έχω αρχίσει ήδη και κουδουνίζω ... Μήπως να φάω ? Ρε λες, να παχύνω, για πρώτη φορά, στη ζωή μου ? Μήπως να πάω, για πρώτη φορά, σε ψυχίατρο ? Η ειδικότητα του υπάγεται στα "ανοιχτά" ή στα "κλειστά" μαγαζιά ? Μάλλον κλειστοί θα είναι ... Ποιός να χρειάζεται ψυχίατρο σε τέτοιες εποχές ? Και δεν έχω σκύλο να τον βγάζω να χέζει ... αυτό επιτρέπεται χωρίς δήλωση. Το διάβασα. Κοίτα να δεις που τα ζώα, περνάνε καλύτερα ... Είναι μισή ώρα που ο απέναντι μπαλκόνις μιλάει στο σκύλο του και εκείνος ο κακούργος, (ο σκύλος) δεν του απαντάει ... Ένας άλλος από πάνω, μιλάει στο τηλέφωνο και τον ακούμε όλοι ... "όλον τον διάλογο" ... Η από κάτω, παίζει στο κομπιούτερ κάποιο "τέτρις" κι ακούω τα κουδουνίσματα σε "στέρεο" ... Λέω να βάλω "Βέμπο" στην διαπασών, για να ισιώσω. Τι σκατά πόλεμο έχουμε, τελικά ? 
     Ρε δεν θα με τρελάνετε εσείς ... εγώ θα σας τρελάνω !!

Στο μπουντουάρ του ναδίρ περιφερόμενοι

     Αυτή την στιγμή βρισκόμαστε : "στην βαθιά αναπνοή πριν από την μεγάλη βουτιά". Θ' αντέξουν μόνο αυτοί, που έχουν μεγάλα "πνευμόνια". Η μεγάλη βουτιά δεν ξέρω αν θα μας σώσει ή θά 'ναι χειρότερα, γι' αυτό πάρτε όλοι μια βαθιά ανάσα, τώρα που τον έχουμε ακόμη, τον "ζωτικό χώρο" ! Σ' αυτή την ίσως και τελευταία ανάσα ελεύθερης ζωής, πριν τα βαθιά και σκοτεινά νερά που θα βρεθούμε, όπου δεν θά 'χουν πισωγύρισμα. Δεν θά 'χουν εναλλακτικές. Εγώ μπορεί να μην είμαι, στη νέα, άγνωστη θάλασσα. Έχω "βεβαρημένο παρελθόν". Έτσι αφήνοντας μια "πινελιά" στους επερχόμενους, τολμώ να είπω λίγα λογάκια ...

     Στο μέλλον ακόμη και η ελεύθερη σκέψη θα θεωρείται έγκλημα. Η φυγή στο "άγνωστο" επίσης. Θά 'ναι μια επίπλαστη ζωή για "πλαστικούς ανθρώπους". Δυστυχώς θα επιζήσουν μόνο αυτοί που θ' αλλάξουν τις επιλογές τους ... "Οι έξυπνοι" ! Καθ' ότι το "παίγνιον" έχει κανόνες, που αδυνατούμε να συλλάβουμε ... Είναι σαν το τηλεοπτικό παιχνίδι με τις 3 κουρτίνες. Μόνο η μία έχει "μέλλον". Και είναι όλο προκατασκευασμένο για το "θεαθήναι". Κατ΄ουσία, δεν βγαίνει κανένας νικητής. Παρά μόνο ο κατασκευαστής ! Μια και το δώρο της "ζωής" που θα κερδίσεις (αν κερδίσεις), είναι ψίχουλα και δυστυχία. Απλά να "φυτοζωείς" ... 
     
     Όλο το οικοδόμημα του πολιτισμού είναι "σάπιο"!  Λογικό να θέλουν και να το ισοπεδώσουν όλοι. Όμως αυτό που πάει τώρα να οικοδομηθεί, δεν θά 'ναι καλύτερο. Θά' ναι χειρότερο ! Δεν θά' χει ούτε πόρτες, ούτε παράθυρα. "Γυμνός" θα περιφέρεσαι χωρίς καμία προστασία. Γυμνός από πνευματικές αναζητήσεις, χωρίς την ζεστασιά των προσωπικών σου αξιών. Replica το λένε σήμερα. Κι αυτός θα είναι, ο "έξυπνος" που προείπα ... Δεν έχει σωτηρία η ανθρωπότητα. Ποτέ δεν είχε. Είναι έτσι από κατασκευής ! 

     Όμως λύση υπάρχει. Πάντα υπήρχε. Σκοτώστε τον κατασκευαστή ! Αλλά ποιός θα το κάνει ? Ποιός θά 'ναι ο Ηρακλής που θα σκοτώσει την "Λερναία Ύδρα" ? Ο παγκόσμιος αφέντης που θα σου επιβάλουν και που θά 'ναι άλλη μία μαριονέτα ? Εγώ δεν έχω άλλες λύσεις ! Ποτέ δεν ήμουν καλός με την πολιτική και τα "κοινωνικά μοντέλα". Όλα μια πασαρέλα για αγοραστές καινούργιου ρούχου είναι ... Επί της ουσίας τίποτα. Και η ουσία μένει, παραμένει, σαν το βακτηρίδιο της ζωής. Τον "σπόρο" που δεν μπορούν να καταστρέψουν. Γι' αυτόν και ο μεγάλος καυγάς. Όσα καθεστώτα κι αν αλλάξουν, όσα νέα "παιχνιδάκια" κι αν εφεύρουν, ξέρουν (πολύ καλά το ξέρουν), πως ο "σπόρος" της γνώσης, είναι συμπαντικός και δεν καταστρέφεται !!!
     Προς το παρόν απλά περιφερόμαστε, στο μπουντουάρ του ναδίρ, περιμένοντας τι θα καταλαγιάσει, απ' την νέα πάχνη ...

Ζώντας την Ιστορία

Ένας άλλος (άγνωστος) δεσπόζει
     στο λιμάνι ο φάρος.

Γραμμές αμβλείες των φυλλωμάτων
και καγκελάκι σκουριασμένο χαμηλό
σκασμένη μπογιά στα ξύλα
     ξέφτισ' η σκέψη
κι ο χρόνος κλέβει τις μορφές
καθώς η δόξα του τοπίου μεταλλάσσεται
     ζώντας την ιστορία.

Έρημες πόλεις, ξέπνοες
φυλακισμένοι άνθρωποι
     σε "κατ' οίκον περιορισμό"
βλέπουνε πια με "άλλο' μάτι
τη γη να συνεχίζει να γυρίζει
ονείρωξη και ενδοσκοπός το μέλλον
δέντρο γονατισμένο η αφορμή
όταν στα ερωτήματα του παρόντος
είναι στο παρελθόν που χάσκει
     η απάντηση.

Ένας άλλος (άγνωστος) δεσπόζει
     στο λιμάνι ο φάρος.

Αστερίας

Πωρωμένος από θάλασσα,
ευτυχισμένος στην αλμύρα
     ένας αστερίας,
ξοδεύει τον χρόνο του, να φτάσει πιο ψηλά
και πιο ψηλά στο θάνατο,
εκεί που θα το βρούνε τα παιδιά
και με τις ώρες θα χαριεντίζονται μαζί του,
     κατ' απ' τον ήλιο.

Θυμάσαι την γιαγιά στην Κίνα ? Τώρα είναι παντού !

Έβλεπες ταινία ... έλεγες Χόλιγουντ είναι !
Σε προειδοποιούσαν κάποιοι ... έλεγες θεωρίες συνωμοσίας είναι !
Ρε, στο είχε 'πει ο Όργουελ στο "1984" ... έλεγες μυθιστόρημα είναι !
Μα συμβαίνει τώρα στην Κίνα ... έλεγες άλλη χώρα είναι !
Ε… πάρε τώρα ένα drone, να ‘χεις και… να μην πορεύεσαι ! 

Εξακολουθείς να ψάχνεσαι ?
Ε ... "ξάσου" !! (*)



(*) εκ του "χάσου" (συγκοπτόμενο) το "άντε χάσου" ή "άϊ χάσου",
αλλά και "άϊ γαμήσου"  στην προέκταση του ... στα κρητικά.

Συμπερασματικό

Έρωτας είναι :
οτιδήποτε τείνει προς μια τελείωση ...
     Γι΄αυτό και τελειώνει γρήγορα !

Κάλυμνος 2

Κάλυμνος & Τέλενδος  (φωτο Μ.Φ.)

Η καλύτερη θέα του κόσμου !
Ένα σμάρι πουλιά πετούν
     στο επιφώνημά μου.
Μια βάρκα στο βάθος κάνει την αρχή
     να ξεκινήσουνε οι ήχοι της ημέρας.
Στιγμές αργότερα
     ο τόπος γίνεται ένα τεράστιο ηχείο.
Τούτος ο τόπος είναι τόσο ζωντανός,
     όσο ο έρωτας.
Είναι ένα μαιευτήριο συναισθημάτων.
Τόση ομορφιά σε μια χούφτα πράγματα,
θά 'πρεπε νά ' ναι
     συμπαντικό φαινόμενο.

Κι είναι η έννοια της λατρείας
     που έρχεται στο νού,
με τεκμήρια και αποδείξεις
     να την διαλευκάνω.

Ιδιαιτερότητα

Κάποιες κρύες νύχτες
σε κάποιο παγκάκι
μιας κάποιας πλατείας
έρχονταν κάποιες σκέψεις
που μείνανε ...
     κάποιες.

 

Στον Μπάμπη Β.

Tutto andra bene ?

     Η Ιταλίδα συγγραφέας Φραντσέσκα Μελάντρι  βρίσκεται αποκλεισμένη στη Ρώμη από τις 9 Μαρτίου λόγω των έκτακτων μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση της Ιταλίας σε μια προσπάθεια να περιορίσει την επιδημία του κορωνοϊού που έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στη χώρα. 
     Αποφάσισε, λοιπόν, να γράψει ένα γράμμα, απευθυνόμενη σε όλο τον κόσμο, σχετικά με την επιδημία που δοκιμάζει τους τελευταίους μήνες όλο τον πλανήτη.

     Αναλυτικά τα όσα έγραψε:
     "Σας γράφω από την Ιταλία, σας γράφω λοιπόν από το μέλλον σας. Βρισκόμαστε εκεί που θα βρίσκεστε εσείς σε λίγες ημέρες. Οι καμπύλες της επιδημίας μάς δείχνουν αγκαλιασμένους σε έναν παράλληλο χορό όπου βρισκόμαστε μερικά βήματα μπροστά από σας, όπως το Ουχάν ήταν σε σχέση με μας πριν από μερικές εβδομάδες. 
     Βλέπουμε ότι συμπεριφέρεστε όπως συμπεριφερόμασταν εμείς. Κάνετε τις ίδιες συζητήσεις που κάναμε πριν από λίγο καιρό, ανάμεσα σ’αυτούς που έλεγαν ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι σαν γρίπη και σ’εκείνους που είχαν καταλάβει. 
     Από εδώ, από το μέλλον σας, ξέρουμε για παράδειγμα ότι όταν σας πουν να μείνετε κλεισμένοι στα σπίτια σας, άλλοι θα επικαλεστούν τον Φουκό κι άλλοι τον Χομπς. Πολύ γρήγορα, όμως, θα αρχίσετε να κάνετε άλλα πράγματα. Πρώτα απ’ όλα, θα φάτε. Κι όχι μόνο επειδή το να μαγειρεύετε θα είναι ένα από τα λίγα πράγματα που θα μπορείτε να κάνετε. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα ξεπηδήσουν ομάδες που θα διατυπώνουν προτάσεις για το πώς να περάσετε εποικοδομητικά τον χρόνο σας. Θα γραφτείτε σε όλες, και ύστερα από λίγες ημέρες δεν θα μπορείτε άλλο. 
     Θα βγάλετε από τα ράφια σας την Πανούκλα του Καμί, αλλά θα ανακαλύψετε ότι δεν έχετε όρεξη να το διαβάσετε. Θα φάτε ξανά. Θα κοιμηθείτε άσχημα. Θα αναρωτηθείτε για το μέλλον της δημοκρατίας. Θα κάνετε μια ακατανίκητη κοινωνική ζωή, ανάμεσα σε απεριτίφ στα chat, ραντεβού στο Zoom και βραδινό στο Skype. Θα σας λείπουν όσο ποτέ άλλοτε τα ενήλικα παιδιά σας και θα δεχθείτε σαν γροθιά στο στομάχι τη σκέψη ότι, για πρώτη φορά από τότε που έφυγαν από το σπίτι, δεν έχετε ιδέα πότε θα τα ξαναδείτε. 
     Παλιές διαφορές, παλιές αντιπάθειες, θα πάψουν να έχουν σημασία. Θα τηλεφωνήσετε σε κόσμο που είχατε υποσχεθεί να μην ξαναδείτε ποτέ. Πολλές γυναίκες θα κακοποιηθούν στο σπίτι τους. Θα αναρωτηθείτε τι θα κάνουν αυτοί που δεν μπορούν να μείνουν στο σπίτι γιατί, πολύ απλά, δεν έχουν σπίτι. Θα αισθανθείτε ευάλωτοι όταν βγείτε για ψώνια στους άδειους δρόμους, ιδίως αν είστε γυναίκα. Θα αναρωτηθείτε αν έτσι καταρρέουν οι κοινωνίες, αν γίνεται πράγματι έτσι γρήγορα, θα απαγορεύσετε στον εαυτό σας να κάνει τέτοιες σκέψεις. Θα γυρίσετε σπίτι, θα φάτε ξανά. Θα παχύνετε. 
     Θα αναζητήσετε στο Internet βίντεο για γυμναστική. Θα γελάσετε, θα γελάσετε πολύ. Θα σας βγει ένα χιούμορ μαύρο, σαρκαστικό, να κόβεις φλέβες. Ακόμη κι αυτοί που τα παίρνουν όλα σοβαρά θα συνειδητοποιήσουν το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης. Θα δώσετε ραντεβού στους φίλους σας στις οργανωμένες ουρές έξω από τα καταστήματα - αλλά από απόσταση ασφαλείας. 
     Θα δείτε καθαρά μπροστά σας όλα όσα δεν χρειάζεστε. Θα σας αποκαλυφθεί καθαρά ο αληθινός χαρακτήρας των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω σας. Σε άλλα θα επιβεβαιωθείτε, σε άλλα θα εκπλαγείτε. Μεγάλοι διανοούμενοι που μέχρι χθες αγόρευαν για τα πάντα θα εξαφανιστούν από τα μέσα ενημέρωσης, άλλοι θα καταφύγουν σε έξυπνες γενικότητες που θα στερούνται όμως ενσυναίσθησης, και γρήγορα θα σταματήσετε να τους ακούτε. Άνθρωποι που είχατε υποτιμήσει θα αποδειχθούν, αντιθέτως, γενναιόδωροι, διαυγείς και καθησυχαστικοί. 
     Αυτοί που θεωρούν όσα συμβαίνουν μια ευκαιρία αναγέννησης του πλανήτη θα σας βοηθήσουν να διευρύνετε τους ορίζοντές σας, αλλά ταυτόχρονα θα σας εκνευρίσουν: ο πλανήτης αναπνέει χάρις στη μείωση των εκπομπών CO2, αλλά εσείς πώς θα πληρώσετε στο τέλος του μήνα τους λογαριασμούς ? Δεν θα ξέρετε αν το ότι είστε μάρτυρες της γέννησης του αυριανού κόσμου είναι κάτι μεγαλειώδες ή μίζερο. Θα παίξετε μουσική στα μπαλκόνια. 
     Όταν θα τραγουδάτε έξω φωνή το “I Will Survive”, θα σας κοιτάζουμε, όπως κοίταζαν εμάς όταν τραγουδούσαμε από την Ουχάν, όπου τραγουδούσαν στα μπαλκόνια τον Φεβρουάριο. Πολλοί θα κοιμηθούν με τη σκέψη ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνουν όταν όλα τελειώσουν είναι να πάρουν διαζύγιο. Θα δρομολογηθεί η γέννηση πολλών παιδιών. Τα παιδιά σας θα ακολουθήσουν διαλέξεις online, θα σας φανούν αφόρητα, θα σας δώσουν χαρά. Θα δείξουν ανυπακοή κι εσείς θα τους πείτε ότι αν βγουν έξω θα αρπάξουν τον ιό και θα πεθάνουν. Θα προσπαθήσετε να μη σκέφτεστε αυτούς που πεθαίνουν μόνοι στα νοσοκομεία. Θα θελήσετε να πετάξετε ροδοπέταλα στο ιατρικό προσωπικό. 
     Θα σας πουν πόσο ενωμένη είναι η κοινωνία μπροστά στον κοινό σκοπό και ότι είστε όλοι στην ίδια βάρκα. Θα είναι αλήθεια. Αυτή η εμπειρία θα αλλάξει για πάντα την ατομική σας προσέγγιση. Όμως οι ταξικές διαφορές μετράνε. Το να είσαι κλεισμένος σε ένα σπίτι με κήπο δεν είναι το ίδιο με το να ζεις σε μια εργατική πολυκατοικία γεμάτη κόσμο. Και το να δουλεύεις από το σπίτι δεν θα είναι το ίδιο με το να χάσεις τη δουλειά σου. 
     Η βάρκα στην οποία θα βρεθείτε μπροστά στον ιό θα αποδειχθεί ότι δεν είναι το ίδιο γερή για όλους, όπως δεν ήταν ΠΟΤΕ. Κάποια στιγμή θα καταλάβετε ότι είναι πράγματι δύσκολο. Θα φοβηθείτε. Θα μιλήσετε στα αγαπημένα σας πρόσωπα ή θα το κρατήσετε μέσα σας για να μην τους ανησυχήσετε. Θα φάτε ξανά. 
     Αυτά έχουμε να σας πούμε από την Ιταλία για το μέλλον σας. Είναι όμως μια βραχυπρόθεσμη προφητεία, λίγων μόλις ημερών. 
     Αν στρέψουμε το βλέμμα προς το μακρινό μέλλον, στο μέλλον που σας είναι και μας είναι άγνωστο, δεν μπορούμε να σας πούμε παρά ένα πράγμα: όταν όλα τελειώσουν, ο κόσμος δεν θα είναι πια ο ίδιος".

(Σημ.) Το άρθρο είναι από την ιντερνετική σελίδα του "Πρώτο Θέμα". Χωρίς σχόλια. 
Το αφήνω και εγώ ... ασχολίαστο ! Άλλωστε έχω να γράψω τόσα πολλά, που θα σας κούραζα ... πάλι !

Ένα Blues την ημέρα, τον γιατρό τον κάνει πέρα ...

Και να μην ξεχνάμε, τώρα στην  απομόνωση, πολύ μουσική ! 
Πολύ blues, ρεμπέτικο και κυρίως Καζαντζίδη ! Για την κλάψα !

Τα επίκαιρα πριν την ταινία ...

Μακρόν, Μητσοτάκης και άλλοι, τώρα κι ο Τράμπ, με διαγγέλματα (ούτε συνεννοημένοι νά 'τανε) μας ανακοίνωσαν ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο ! Και ποιός είναι ο εχθρός, ρε φωστήρες ? Με ποιόν πολεμάμε, με τους εξωγήινους ?
Στα δικά μας : "Απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 10 ατόμων" ! Ούτε στη χούντα τέτοια χαρά !
"Στα μπαλκόνια όλοι και χειροκρότημα", γατάκια ! και πολύ χαρτί υγείας από τα super market, για το χέσιμο !
Επίκαιρον σύνθημα από τα παλιά : "Δεν θα πεθάνω κουφάλα νεκροθάφτη" !
Επίκαιρον επίσης, τώρα στην απομόνωση : "Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας" του Μαρκές ! και τα "κεφάλια μέσα"  ! 

Συμπληρωματικό με διαφορά ωρών, μια και τα γεγονότα τρέχουν σε συμπαντικό χρόνο ...

Όταν αρχηγοί κρατών χρησιμοποιούν την φράση :  "Είμαστε σε πόλεμο" και μάλιστα "με έναν άγνωστο, αόρατο εχθρό", καθώς μας λένε ... χωρίς να προσδιορίζουν με τον τάδε ιό ή με τι άλλο (έτσι απροσδιόριστα) ... αμέσως δημιουργούν το νομικό υπόβαθρο κινήσεων, έτσι ώστε στο μέλλον να κάνουν ότι γουστάρουν, με το αναφαίρετο δικαίωμα της εξουσία που έχουν ! Και ερωτώ : που είναι, (που βρίσκονται) αυτή την στιγμή, οι δικαστές, εισαγγελείς και νομικοί εγκέφαλοι του πλανήτη ? Την στιγμή μάλιστα που παίζεται η ζωή μας και η ελευθερία του αύριο ... Και εμείς τι κάνουμε ? Πάμε οικειοθελώς στην αγχόνη νομίζοντας ότι επιτελούμε "υπέρτατον έργον" ? Πόσο "best" τελικά, είναι το βιβλίο "1984" του George Orwell ! Το ακολουθούν κατά γράμμα ! Αλλά κανείς δεν το διάβασε, γιατί ήταν κουραστικό !  

Και ως γνωστόν : "έλα μωρέ" ... "να περνάμε καλά" ... 

(Σημ.) Αλήθεια, αυτή η απόλυτη σιωπή της Ρωσίας ΤΩΡΑ, σας λέει κάτι ? Η "ταινία" θα είναι πολεμική, με βαρετό σενάριο και πολύ αίμα ! Να ζούμε να την δούμε κι αυτήν την υπερπαραγωγή !

Επίκαιρες προεκτάσεις

   Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά οι άνθρωποι στο σύνολό τους είναι τόσο προβατοποιημένοι, που δεν βλέπουν μπροστά τους.
   Μονίμως βλέπουν το δέντρο κι όχι το δάσος. Από πάντα. Καθ' ότι η τυφλότης είναι ίδιον της μάζας. Δεν βλέπουν λοιπόν, αυτήν την διαρκή επανάληψη, που συντελείται στην ζωή τους. Αυτό το ένα και μοναδικό σενάριο (με παραλλαγές) που θέλουν οι επικυρίαρχοι, που ορίζουν την ζωή του ! Και είναι :
   Πρώτα δημιουργώ (το τεχνητό) πρόβλημα κι ύστερα σου σερβίρω την (επίσης τεχνητή) λύση" . 
   Βλέπε ένα από τα χιλιάδες παραδείγματα : 2001, Δίδυμοι Πύργοι - Αμερική. Χρόνια ολόκληρα ο εχθρός των αμερικανο-σιωνιστών ήταν η Ρωσία. Με την πτώση του Ανατολικού μπλοκ έπρεπε να εφευρεθεί ένας νέος εχθρός. Και ως δια μαγείας εγεννήθη και εβαπτίσθη : Τρομοκρατία ! (πόσο βολικό). Ναι ! αυτό το αόριστο, το οτιδήποτε.
   Καθ' ότι, όταν έχεις μια έννοια και όχι γεωγραφικό χώρο, μπορείς να παίξεις ότι μπάλα θες. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα, όπου τρομοκράτης πια (ή φασίστας κατ' άλλους) είναι αυτός που δεν συμβαδίζει με την "Νέα Τάξη Πραγμάτων" και με την "Κλιματική Αλλαγή" που επίσης εφηύραν. (Άλλες δύο έννοιες φλου). Πόσο βολικό ! Πόσο καλό πακέτο ! Με γιρλάντες στο περιτύλιγμα ! Όπως κι η φλου "φιλελεύθερη δημοκρατία".
   (Παρένθεση) : Τα πρόβατα είναι μηρυκαστικά ζώα. Τα λέμε έτσι γιατί αναμασούν διαρκώς την τροφή - την έτοιμη τροφή στο προκείμενο - σε βαθμό κακουργήματος. (Κλείνει η παρένθεση).
   Και τι είπαμε πριν ? Πρόβλημα - Λύση. Πάμε στο τώρα, στο σήμερα. Το ίδιο σενάριο είναι πια, σε μια ακόμη εφαρμογή. Γιατί ούτε φαντασία δεν έχουν οι επικυρίαρχοι. Έτσι, λίγο να αλλάξει το σενάριο, βρε αδελφέ ...
   Το πρόβλημα: Μια πανδημία "βασιλική", κορωνάτη ! Εντελώς και αυτή τεχνητή. Και ουρλιάζουν τα κανάλια, ξανά, να σου παρουσιάζουν το δέντρο. Αναλύσεις επί αναλύσεων, για το δέντρο (πρόβλημα). Και τι θα κάνουμε, πως θα ζήσουμε ... Αλλά το δάσος πάλι, κανείς δεν το έχει δει !
   Η λύση λοιπόν, που έρχεται και πάλι και που κανείς δεν έχει δει, δεν είναι άλλη, από την παγκόσμια δικτατορία, το τσιπάκι, την απώλεια όλων των ελευθεριών, τον πλήρη έλεγχο, τον πόλεμο και την συγκομιδή και ότι άλλο είναι στα σχέδια τους, που με τόσο κόπο, τόσα πολλά χρόνια προετοιμάζουν οι καημένοι ... Η ίδια "ταινία", σε διαρκή επανάληψη κι όμως κανείς, δεν την έχει βαρεθεί ! Τόσο καλό το περιτύλιγμα.
   Όπως λοιπόν και να το δεις, ένας ήταν, είναι και θα είναι ο εχθρός για τους σκατόψυχους : Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ !
   Και μία είναι η αντιλύση : ΒΓΕΣ ΑΠ' ΤΟ ΚΟΠΑΔΙ ! Με όποιο κόστος !

Οδοιπορικό σε χαϊδεμένο τόπο

Κεφαλονιά (φώτο Σοφία.Φ)

Περήφανα βουνά που σκύβουν και λιάζονται στη θάλασσα.
Κήποι φροντισμένοι, με κάθε λογής λουλούδια.
Μια "παιδική χαρά" δίπλα σε αστυνομικό τμήμα. - Οξύμωρα σχήματα.
Βάρκες που κολυμπούν τα βράδια, σ' ένα πορτοκαλί φεγγάρι.
Γριές καλοσυνάτες καθισμένες, έξω από σπίτια παλιά.
Αρώματα κι εικόνες οικίες, σ' ένα ήρεμο χρυσαφί πέλαγο.
Τούτος ο τόπος ότι είναι να δηλώσει ... φαίνεται εξ αρχής.
     Ένα μωρό στην κούνια του, που το φροντίζουν όλοι !

Ένα πράσινο σεντόνι σκεπάζει τις πλαγιές
συμπληρωματικά δέντρα και θάμνοι, σπιτάκια γραφικά
και μια υγρασία π' ακουμπά τα πάντα γύρω, λίγο πριν την ομίχλη.
Αναβοσβήνει ο φάρος στο μόλο, όπως οι σκέψεις μου.
Κισσός αναρριχώμενος τα συναισθήματα,
     ψάχνουν από κάπου να κρατηθούν ...

Remetzo Cafe στο λιμάνι και πρόσωπα χαμογελαστά.
Αστέρια τ' ουρανού κι αστέρι κόκκινο, στο ποτήρι της Haineken,
φωτίζει το δρόμο στο "θείο βρέφος", που θ' αναδυθεί μέσ' απ' τη θάλασσα
     και θα ζωντανέψει το χώρο με τις φωνές του.

Μια σαύρα περνά χορεύοντας, 
απ' την μια στην άλλη, το κεφαλόσκαλο
     και χώνεται πίσ' απ' τις γλάστρες.
Έχει μια συνεδρίαση σήμερα για την πυραμιδωτή οικονομία.
Εδώ πίσ' απ' τους κάκτους, στα βραχάκια,
θα δώσουνε στον κάβουρα-κλητήρα το ψήφισμα για την νέα πολιτική.
Αυτό που φυτρώνει στα μυαλά των ανθρώπων,
     ξεβράζεται σαν φύκια στην ακτή, την άλλη μέρα.

Σμιλεμένες μορφές, ηφαιστειογενή πετρώματα,
τα νιάτα με τα γηρατειά αντάμα, μετρούν το χρόνο διαφορετικά,
     όταν σαν μουσική συνθέτουνε τις ομιλίες.
Γέλια και πίκρες περνούν και χάνονται
     στα κύματα της επιστροφής.
Ένα σταφύλι επιδόρπιο, σε ήδη χορτάτη παρέα,
     στέκεται στην πιατέλα μοναχό, στο βλέμμα της γάτας.

Όταν γυροφέρνεις σε νέες εικόνες και συναναστροφές ...
παθαίνεις μια στέρηση του "εγώ"
κι αποζητάς ξανά την μοναξιά,
     να φέρει την σκέψη σου στα "ίσια".

Ένα ταξίδι με τις "μπαταρίες" μισογεμάτες
     σαν το ποτήρι με το ερωτηματικό του.
Φρένο στα ράουλα και κλειστά τα φινιστρίνια,
να 'ρχεται η αλμύρα να σε τσιτώνει, να σε ξυπνά
     απ' την κρεβοτομουρμούρα της θάλασσας.
Έρχονται ταξιδιώτες, περνούν και χάνονται,
     κατ' από κεραμόσπιτα βράζει, κοχλάζει, η ζωή.

Γυναίκες που ποτέ δεν ξεχνούν τον ρομαντισμό τους
     όπως οι άντρες τον ρεαλισμό,
αλλά δεν είναι όλα, πάντα έτσι,
     όπως συνήθως τα λέμε ...
Όταν μια αράχνη εμφανίζεται καλούν τον άντρα,
     μες το πεζό τους ουρλιαχτό
κι όταν ο άνεμος ζωντανεύει τα μαλλιά της
     εκείνος θυμάται πως είναι δίπλα του, 
εκείνη, η από πάντα ... θεά του.

Εκεί που δύει ο ήλιος, εκεί που χαράζει το μέλλον
ανατέλλουν τα γέλια, απ' τα παιδιά των ανθρώπων,
     και γεμίζουν ηχόχρωμα, το χώρο ολάκερο.
Νύχτα ζεστή, σαν αγκαλιά.
     Χαϊδεμένος τόπος.

Πόρος - Κεφαλονιά 2019 

Μονόλογος σε καθρέπτη

- Στο λέω ρε, στο ξαναλέω ...

- Τι νομίζεις ?

- Ο μόνος που σ' αγάπησε ανιδιοτελώς, ήμουν εγώ !

- Ποιός άλλος μέχρι σήμερα, αλλά και σε βάθος χρόνου,
     σε αγάπησε τόσο ?

- Κι όμως εξακολουθείς να μου φέρνεις
     δικαιολογίες κι αντιρρήσεις !

- Τι είσαι ρε ?

- Αντιρρησίας ?

Βζζζ ... (Θόρυβος στα ερτζιανά του κρανίου)

Ξημερώνει.
Ο δρόμος της επιστροφής είναι πάντα σπαρμένος,
     από περίεργους θορύβους,
εκεί που φυτρώνουν ευδόκιμα οι σκιές της νύχτας,
τότε που με βήματα αργά, φοβισμένα
     και "στο περίπου", τραβάς για το σπιτικό.

Είναι εκεί που θα συναντήσεις,
     όλα αυτά που υπάρχουν μόνο στην σκέψη ...
την σκιά της μαυροφορεμένης γριάς στα σκαλοπάτια,
το μαύρο διαβάτη που κατέβηκε βιαστικά
     και που μπορεί να μην ήταν αληθινός,
την γάτα που κατάλαβες την ύπαρξή της
     μόνο απ' τα μάτια της στο σκοτάδι,
ή την άλλην από το θόρυβο
     μέσα στον κάδο των σκουπιδιών ...

κι όλες αυτές τις εικόνες,
που φτιάχνει το μυαλό, στο "κάγα" μεθύσι του,
     στην έκσταση των στιγμών,
μαζί με τις θολές εντυπώσεις, της παρέας πριν λίγο ...
     ανακατεμένα κομμάτια από παζλ
που πρέπει να ξεδιαλέξεις, νά 'βρεις το κατάλληλο,
που θα σου ανοίξει τα μάτια, 
     μην μπερδευτείς ασκόπως,
νά 'βρεις το δρόμο για το σπίτι
κι εκεί ξερός να πέσεις, σωριαστείς,
     ώς το επόμενο μεθύσι ...

Μια και ο δρόμος δεν είναι μόνο, της επιστροφής ...
Οι δρόμοι είναι, για να τους διαβαίνουμε !

Ξημέρωσε.
Ώρα για ύπνο, ώρα για όνειρα ...

Εκπομπή σε καλωδιακή ... περσόνα

(ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ)

- Γιατί νά 'χω πάντα ανάγκη τους ανθρώπους ? 
- Αφού και μόνος μου μπορώ !
- Όμως η εξίσωση δεν βγαίνει ...
- Ούτε στο ένα σκέλος, ούτε στο άλλο.
- Είναι στα άκρα που δεν βγαίνει.
- Στη μέση, όλα λειτουργούν κανονικά ...
- Όταν είμαι με πολλούς ανθρώπους, το "εγώ" χάνεται.
- Όταν είμαι μόνος, το "εγώ" είναι υπερφίαλο. Αρρωστημένο.
- Τι να διαλέξω ?
- Οι άλλοι μου λένε, ανάλογα με την διάθεση.
- Τι εννοείτε ρωτάω, αλλά μένει εκεί ...
- Δεν έχει προέκταση, ανάλυση, λύτρωση για μένα.
- Μάλλον με βαριούνται ... Ξανά μόνος το ψάχνω ... 

κι ας το έχω προηγουμένως διευκρινίσει, ότι αυτό που θέλω, είναι η επικοινωνία πρώτα ...
- Ώρες μιλάμε με τους φίλους, για τον έρωτα.
- Όμως όταν φτάνουμε στο "ζουμί" της υπόθεσης έρωτα, εγώ κάθετα κι απόλυτα τους λέω ότι όλα ξεκινούν από την επικοινωνία.
- Και εκεί αρχίζει η διαφωνία !
- Αυτοί μου λένε ότι άλλο είναι ο έρωτας κι άλλο η επικοινωνία.
- Κι εγώ συμφωνώ. Πως άλλο είναι η αγάπη, άλλο ο έρωτας, άλλο το σεξ και άλλο η επικοινωνία μεν, αλλά, η επικοινωνία είναι το πρωταρχικό, που φέρνει όλα τα επόμενα ...
- Κι εκείνοι μου λένε : Όχι πάντα ! Ανάλογα το τι γουστάρεις !
- Και ξαφνικά η εξίσωση, ξεπέφτει στο γούστο !
- Τα μαθηματικά στο φαντασιακό !

- Και εγώ τώρα τι να κάνω, κυρία Πάνια μου ?  (*)



(*) Αννίτα Πάνια. Παρουσιάστρια τηλεοπτικών εκπομπών,
όπου ο καθείς μιλάει για τα προβλήματά του, με πολλά κιλά ανεγκεφαλίτιδας.

Happiness

 

Ένα animation από τον Steve Cutts. Πάντα επίκαιρο για σκέψεις ... 

Το φιλί

Rene Magritte (Paint Art)

Ένα κρόσι σάλιου στα χείλη,
ήταν αυτό που έμεινε
όταν απομακρύνθηκαν,
     από το παθιασμένο τους φιλί.
Η μουσική ήταν το background
     κι έδενε με την στιγμή.
Γοργά έσπασε ο δεσμός
που τους έδενε,
όταν εκείνη άνοιξε τα χείλη
     να μιλήσει ...
Εκείνος ακούμπησε κάθετα
το δάχτυλο στα χείλη της
     και μείνανε στα βλέμματα.
Τα μάτια του στα μάτια της,
ήταν ταξίδι χωρίς επιστροφή
π' όρισαν
     να επαναλάβουν το φιλί.
Κατά το
"καλύτερα να με φιλάς,
     παρά να μιλάς" !

Στον Κ. και την Ε.