Barfly

Ας έκανα έτσι ...
μια φορά, το ποτήρι
και να μην ξαναδώ
     μέσα του,
την αγωνία μου.

Οθόνη που παίζει
     σε σήριαλ τη ζωή μου.

Ας έκανα έτσι ...
μια φορά, το ποτήρι
κι ας ξεπηδούσε η ψυχή μου
     αγνή, λευκή,
απαλλαγμένη από μένα.

3 / 2 / 86

Χρώματα κι αρώματα ...

Θάσος Αυγ. 2016 (φώτο Μ.Φ.)

Τι κι αν σε λέγαν Αρετή ?

Μυθολογία της Αφροδίτης
τα δυο σου μάτια
ανοίγουν σαν στρείδι,
παιδιά της σελήνης
άσπρα και τυφλά.

Γραμμή επάργυρου αγάλματος
τα δυο σου στήθη
σκουριάζουν όταν εγείρονται
σύνεργα ηδονής
και ανταλλακτικά.

Δωμάτια ξενοδοχείων
τα δυο σου ήθη
"γουστάρω" - "περνάω καλά"
απειλούν και φωνάζουν
σαν του Χίτσκοκ πουλιά.

9 / 5 / 88

Λευκό

Υπάρχει μια καρφίτσα στο πάτωμα.

Ένα κυρίαρχο λευκό
     περιρρέει στο δάπεδο,
λευκά ντουβάρια,
λευκή μπαλκονόπορτα,
     κι ένα λευκό σοβαντιστό ο ουρανός.

Ξημέρωμα, που παλεύει ακόμη
     το σκοτάδι με το φως,
πονώ ξανά αισθητικά,
σαν πυροβολισμός
     σ' άδειο κρανίο σιδερένιο.

Κρύβομαι στις γωνιές του δωματίου,
     ποντίκι η μοίρα μου,
σχίζω τις πτυχές της κουρτίνας
     με τα νύχια,
αναμασώ τα ξύλα των επίπλων,
ονειρεύομαι να' μουν μια ζωντανή βόμβα,
στην έκρηξη να βάφω τα πάντα κόκκινα
     στο αίμα,
σαν μπει η γραμματέας
     να μπήξει τις στριγγλιές ...

Υπάρχει μια καρφίτσα στο πάτωμα.

21 / 2 / 83

Οι σιωπές των αγνώστων

Οι σιωπές των αγνώστων
επαναλαμβανόμενες εικόνες στο τρένο,
σκιές που πλανιούνται στη στάση
και ζωγραφιές στους δημόσιους χώρους.
Κολλάει ο χρόνος στα δάκτυλά τους.
Ηχώ παράξενη πάνω στις σκέψεις.
Κοιτώντας τα παπούτσια,
χαϊδεύοντας το μαλλί,
μουρμουρίζουν βηματίζοντας ...
Όχι, δεν την αντέχουν την σιωπή.
Κι όχι, όχι η σιωπή ...
Φθινόπωρο.

Οι σιωπές των αγνώστων
σπάνε με φράσεις καθημερινές.
Σαν κοιταχτούν στα μάτια
ανάβουν τσιγάρο, μορφάζουν ...
Υπεκφυγές εκφράζοντας το τίποτα.
Κρυφοί μέσα στο σύνολο. Άγνωστοι.
Όχι, δεν την αντέχουν την σιωπή.
     Διερωτώνται ...
και εκείνη δεν θέλει να τους πει.
Σιωπή απλώς.

8 / 11 / 82

Το πάρτυ - (Οδός Ονείρων) Δημήτρης Χορν

Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί,
κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα΄ θελε να ζει,
γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή
και όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία
μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε,
μαζί με μας και τα όνειρά μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.

Γι' αυτό ένα πάρτυ σ' αυτό το δρόμο
είναι πιο θλιβερό και από τον ίδιο το θάνατο,
είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται,
δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,
ένας σκύλος που απορεί,
ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου,
μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της,
ένας κρυφός αναστεναγμός,
ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει,
ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται...

Γι' αυτό ένα πάρτυ στην Οδό των Ονείρων
είναι στιγμή πιο θλιβερή και από τη στιγμή του ονείρου,
είναι ένα ξέφτισμα ζωής,
ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.

Κοιτάχτε τούτο το κλουβί
είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,
κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου,
κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι
θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει...
για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει.

Από τη μουσική παράσταση "Οδός Ονείρων" σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι
Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις  - Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις  - Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Χορν

Συνεχίζω ...

Digital Collage (Μ.Φ.)

Εγώ, η γραφή μου,
     το πέλαγο, τ' αδράχτι,
ο γλάρος, η ανέμη,
     σ' εργόχειρο θεριεύει ...
και το φτερούγισμά μου συνεχίζει
όσο οι λέξεις διαφεντεύονται
     απ' την ανάγκη.

4 / 4 / 80

Επιδίωξη

Κτυπώντας τα χέρια
     σ ένα ρυθμό
χτυπώντας τα χέρια
     στην αρχή μεταξύ τους
ύστερα στο τραπέζι
σε μεταλλικά κουτάκια
     με δυο ξυλάκια,
συνοδεύοντας με τη φωνή
     ήχους αρμονικούς,
προσπαθώντας να φτιάξω μουσική,
ζωγράφισες επιτέλους
     ένα χαμόγελο αγαπημένη,
- υπέροχο αλήθεια -
ένα ασπροκόκκινο λουλούδι
     στο πρόσωπό σου.
Η καλύτερη συγχορδία ...
     Δώρο στα γενέθλια μου.

20 / 6 / 82

Separe (*) Blues Bar

Ραφή των μετάλλων
σε κουτάκι της μπύρας
χρατς ! με το χέρι
     και πατικώνεται.

Όλη τη νύχτα
φεγγάρι από γυαλί,
εκεί που συντροφεύουν
     η νύστα και η δίψα.

Σκάσιμο στα χείλη
τα σκέτα τσιγάρα
τσαφ ! με το χέρι
     και πάει απέναντι.

Χωμένα στ' αλκοόλ
τα  μάτια κομμένα,
πλάθετ' η σκέψη
     προζύμι το σώμα.

Αρμοί του ξύλου
στο σκαρί της κιθάρας,
ντραν ! με το χέρι,
     μελωδία δεν βγαίνει.

Ρούχα στα άμμο
κι ο έρωτας απών
σαν σχισμένη σημαία
     σε σκουριασμένο καράβι.

Η θάλασσα ακίνητη
διπλώνει και σπάει
πλάτς ! με το χέρι,
     και ξεπαγιάζω.

Μπάνιο στα τυφλά
στο μαύρο της θάλασσας
κι η γύμνια να κλέβει
     τον αφρό των ονείρων.

2 / 5 / 82
(*) Γαλλικά-Πορτογαλικά : Ο ξέχωρος, ξεχωριστός. (Παλαιό Blues Bar στην Κω)

Σε τούτα 'δω τα μάρμαρα ...

Ηραίο - Περαχώρα Αυγ. 2015 (φώτο Μ.Φ.)

Ηραίο - Περαχώρα Αυγ. 2015 (φώτο Μ.Φ.)

Στη θάλασσα δεν έχει, του φθινοπώρου φύλλα ...

Κύθηρα - Αγ. Πελαγία Οκτ. 2017 (φωτο Μ.Φ.)

Ποθούμενο απωθημένο

Είσαι δίπλα μου,
     γυμνόστηθη ...
Είσαι κοντά μου
     και χαϊδεύεσαι με κρέμες ...
Σε θέλω !
Κορμί ηλιοκαμμένο
     φτιαγμένο για έρωτα.

Κι ορθώνονται οι φανοστάτες,
τεντώνονται οι ομπρέλες,
κορδώνονται οι ξαπλώστρες,
σκληραίνουνε τα ξύλα,
     φυσάει ο άνεμος, φυσά ...

Κι άρε φαντασία
τι μου κάνεις ...
     Ρεζίλι έγινα.

Κως

Hotel Maritina

Edward Hopper

Μετά το μπάνιο, καθαρός
στα καθαρά σεντόνια,
     είχα δεκάδες βρώμικες σκέψεις.

 

 

 25 / 4 / 82

Στα λευκά ... της Χώρας

Κύθηρα - Χώρα Οκτ. 2017 (φωτο Μ.Φ.)

Here & Νow

Μια πληγή που αιμορραγεί
ξέρει μονάχα δύο λέξεις :
     Νυστέρι και γρήγορα.

 

1 / 1 / 82

Νόθο οινοπνευματώδες

Pablo Picasso

... τα φώτα κόκκινα, πράσινα και λοιπά
     το ποτό είναι λίγο, δεν φτάνει
η τσέπη μου δεν φτάνει
     - τρύπα της φτώχειας -
μουσική που με δένει πισθάγκωνα
     επειδή τη γουστάρω ...

... στα χέρια ο ρυθμός, τα χρώματα
     σαν αυτοκίνητα πάνω-κάτω σε λεωφόρο
το τσιγάρο στο στόμα
καπνός αρχαίων θυσιών,
     αλέτρι που οργώνει τα δάκτυλα μου,
το ποτό στο χέρι, στα χείλη το ποτήρι
     η μορφή σου ζαρώνει, δε σε θέλω
ένα φίδι στο χέρι σου το δακτυλίδι
τα χείλη ενώνουν,
     φιλώ μια γριά ...

... τα φώτα κόκκινα, πράσινα και λοιπά
μικρές φλόγες στο τραπέζι, στα μάτια σου,
     στις χορδές της κιθάρας επάνω
ο τοίχος δακρύζει τα χρώματα του,
δε θέλω να συνέλθω
     δεν θέλω κανένα ...

... τη νύχτα που κάναμε έρωτα,
σχισμένο "γούφερ" στο υπόγειο,
τώρα πλανιέσαι σαν στάχτη
     ο κόσμος μια στάχτη ...
ένα άδειο ποτήρι
     που σπάω στα χέρια μου ...

14 / 12 / 81

Johnny Cash

     Ο Τζόνι Κας (John R. Cash, 26 Φεβρουαρίου 1932 - 12 Σεπτεμβρίου 2003) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ηθοποιός και συγγραφέας. Θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς του 20ού αιώνα. Έμεινε στην ιστορία σαν λαϊκός τραγουδιστής της κάντρι παρ' όλη την ενασχόληση του και με άλλα είδη μουσικής, ιδίως στα πρότερα χρόνια της καριέρας του, συμπεριλαμβανομένων των ροκαμπίλι, ροκ εν ρολ, μπλουζ, φολκ και γκόσπελ. Το διασταυρούμενο αυτό μουσικό προφίλ σε σχέση πάντα με τα διάφορα είδη μουσικής τον εγκαθιστά σχεδόν απόλυτα στο Country, στο Rock & Roll  και στο Gospel Music Hall of Fame. Στα μετέπειτα χρόνια της καριέρας του ερμήνευσε τραγούδια διαφόρων ροκ καλλιτεχνών και συγκροτημάτων μεταξύ των οποίων οι Nine Inch Nails από τον χώρο του industrial rock και του synthpop συγκροτήματος Depeche Mode με συμμετοχή του στον δίσκο με τίτλο Personal Jesus τον Αύγουστο του 1989.
      Το πρώτο του συγκρότημα ήταν οι The Tennessee Three. Ο Κας έμεινε γνωστός για την βαθιά και διακριτική μπάσα / βαρύτονη φωνή του, όπως για παράδειγμα στον δίσκο του Boom Chicka Boom σε μια επαναστατικά μελαγχολική και ταυτόχρονα ταπεινή ερμηνεία από μια σειρά συναυλιών σε φυλακές. Aπό τα σκούρα ρούχα της εμφάνισης του, έλαβε το ψευδώνυμο "The Man in Black". Ο Κας παραδοσιακά ξεκινούσε τις συναυλίες του λέγοντας «Γεια σας, είμαι ο Τζόνι Κας» και ακολουθούσε σχεδόν πάντα το τραγούδι Folsom Prison Blues που ουσιαστικά θα έλεγε κανείς ότι ήταν η χαρακτηριστική μουσική υπογραφή του. Ο Κας δήλωνε ως ένας ευσεβής άλλα ανήσυχος Χριστιανός. Χαρακτηρίστηκε επίσης από την ιδιαίτερη οπτική του σε σχέση με τις αντιφάσεις και τις προκλήσεις της Αμερικής.
      Ο Κας ήταν ένας από του πιο παραγωγικούς μουσικούς όλων των εποχών. Η μεγάλης διάρκειας καριέρα του κράτησε από το 1954 έως το 2003 βγάζοντας 96 άλμπουμ και 153 σινγκλ σε διάφορες δισκογραφικές εταιρείες.
     (Από τη Βικιπαίδεια)

Πόλεμος :

Ισοπέδωση.
Μία και μόνη τάξη πραγμάτων.
Η κάθε θεωρία στην πράξη.
Ο θάνατος μια χρήση.

Λύση οικονομοτεχνική.

13 / 10 / 78