Το δικό μου "ζαβαρακατρανέμια"...

Alberto Pancorbo (paint-work)

... και είπεν ο θεός,
     (ο δικός μου θεός) :

Είμαι η ολότητα,
     δεν μπορώ ν΄ανθίσω
αν πρώτα δεν έχουν βλαστήσει
     τα νέα κλωνάρια ...

Είμαι το σύμπαν,
     δεν ζω χωρίς αστέρια.
Δεν έχω συνέχεια
     αν κάτι νέο δεν γεννηθεί.
Δεν ζω για την απήχηση πού 'χουν,
     οι ευθύγραμμες συναστρίες.
Ζω μοναχά όταν τείνει,
     να κλείσει ο κύκλος ...

Είμαι η ολότητα,
     έσπειρα παντού
τον σπόρο της γνώσης
     κι απλά περιμένω :
την ώρα που θα γκρεμιστούν
     οι ναοί της αντινόησης !