Το φως και τ' άγνωστο

Το βλέπω να πλησιάζει,
     απλώνεται τριγύρω,
μέσ' τα σκοτάδια
     πολλαπλασιάζεται,
με τα μακριά του πλοκάμια
     τ' άγνωστο με παραλύει
κι ο φόβος γίνεται τρόμος,
     μέσ' την ακινησία της λογικής ...

ώσπου δειλά, αργά,
- σαν ύστατη κίνηση -
     ανάβω το φως
και τι διάολο ?
     ... εξαφανίστηκε !
 
Κι είναι πια πασιφανές !
Αν κάποιοι συνεχίζουμε
     να ζούμε στα σκοτάδια,
είναι γιατί απλά
     δεν ανοίγουμε το φως !