Σαν το κρεμμύδι

 

Η  Eυτυχία,
δεν χορεύει σε ξενυχτάδικα,
δεν έχει το χρώμα του χρήματος,
δεν έχει την γεύση της ηδονής,
δεν είναι τ' άκουσμα
     που σου χάϊδεψε τ' αυτιά,
δεν την ορίζεις, δεν την κατέχεις,
     δεν την κερδίζεις και δεν την χάνεις ...

είναι η παρεξηγημένη
     διαδικασία παραγωγής "εαυτού",
είναι η μια ακόμη φλούδα απογύμνωσης,
που κάθε φορά φαντάζει
     των επιπέδων καθαρισμένο κρεμμύδι,
μέχρι να πάρεις το ωφέλιμο,
     που κάποτε τελειώνει και σαπίζει,
βγάζει φύλλα κι αναγεννάται φρέσκο
     με νέες προοπτικές ...

κι η ευτυχία είναι πια,
η περιδίνηση του αυτοσκοπού,
που έχει χάσει το νόημά της,
     στην αναζήτηση ...