Έκλεισε ξανά ο κύκλος και φτάσαμε στο "εμείς" κι "αυτοί' ...
Αιώνες προόδου, ευημερίας και κατακτήσεων ...
Κεκτημένων και ημιμάθειας, δικαιωμάτων και ασάφειας ...
Όλα μαζί γεννήκανε, ένας εύπεπτος χυλός ...
Μια μεταμεσονύχτια μουσική ύπνωση ...
Στο ξημέρωμα, μακρινά φαντάζουν όλα ...
Τα λόγια που δεν είπαμε, η κραυγή που δεν ακούστηκε ...
Η προτροπή που δεν ρίζωσε, το χάδι που ξεχάστηκε ...
Η ζωή που συνεχίζει την αδιαφορία της ...
Κι ο σαλτιμπάγκος ΕΣΥ, είσαι πάλι πάνω στο σχοινί της ισοροπίας.
Έμειναν μοναχά οι αναμνήσεις ...
Η προσμονή και η ανέχεια ...
Η χαλασμένη κασσέτα, τα μαραμέρα λουλούδια ...
Το πλοίο που δεν φάνηκε ακόμη στον ορίζοντα ...
(Ένα σύντομο ποίημα ανάμεσα σ' ένα μουσικό πρόγραμμα).
Κι οι νότες που γλείφουν τους άσπρους τοίχους ...
Μια καταθλιπτική ζωγραφιά για τους κατοπινούς ...
(Ένα σύντομο ποίημα ανάμεσα σ' ένα μουσικό πρόγραμμα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου