Ήσουν και θα είσαι για πάντα μες την καρδιά μου, καθώς μεγάλωσα με τα τραγούδια σου ... Καλό ταξίδι, μεγάλε Άγιε ... Φεβρουάριε ...
Τώρα "ηθικόν ακμαιότατον" προπάντων κι ας μην είναι ... Μια ανάσα από άξιους "συνεχιστές¨ της blues-rock μουσικής υπόκρουσης, μες την μιζέρια του σήμερα ...
Όλα εν αναμονή ! Κάτι θα τελειώσει, κάτι θα γεννηθεί ... Οι ιδεολογίες "finito", η πολιτική "kapout", η ψυχολογία στο ¨ναδήρ" ...
Μόνο οι πόλεμοι αυξάνουν, για να δικαιολογήσουν την ανύπαρκτη ύπαρξή μας ... όταν όλα πια έχουν ειπωθεί ...
Αυτή η παλιά μυρωδιά (μιας ολάκερης εποχής) δεν λέει να φύγει ... Είναι σαν το "χούϊ" που σε εγκαταλείπει τελευταίο ...
"Υπάρχουν δύο είδη κινδύνων. Ο ένας είναι πως έχουμε ιδρύσει μια κοινωνία, βασισμένη στην επιστήμη και την τεχνολογία, - στην οποία, κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα για την επιστήμη και την τεχνολογία.
Και αυτό το εύφλεκτο μίγμα άγνοιας και δύναμης, αργά ή γρήγορα πρόκειται να ανατιναχτεί στα πρόσωπά μας. Εννοώ ... ποιος διευθύνει την επιστήμη και την τεχνολογία, σε μια δημοκρατία ανθρώπων, οι οποίοι δεν γνωρίζουν τίποτα γι’ αυτό ? ...
Και ο δεύτερος κίνδυνος, για τον οποίο ανησυχώ σχετικά, είναι ότι η επιστήμη είναι κάτι περισσότερο από ένα σύνολο γνώσεων. Είναι ένας τρόπος σκέψης, - ένας τρόπος επιφυλακτικής εξέτασης του σύμπαντος, με μια καλή κατανόηση του ανθρώπινου λάθους.
Εάν δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε δύσπιστες ερωτήσεις, - να ανακρίνουμε αυτούς που μας λένε ότι κάτι είναι αλήθεια, να είμαστε δύσπιστοι με αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία, τότε είμαστε έτοιμοι να μας αρπάξει ο επόμενος πολιτικός ή θρησκευτικός τσαρλατάνος που θα έρθει να “σουλατσάρει”. !!!
Carl Sagan
(από την τελευταία του συνέντευξη, το 1996)
Συναίσθημα ! Το άφησα απλά να κυλήσει στο παρόν ... (Aka Moon 2015 - Aka 109)
.jpg) |
| Sergio Cerchi (Paint-Art) |
Ένας βοσκός είχε πάρα πολλά αρνάκια. Τόσα που δεν φαντάζεσαι. Κάθε μέρα φυσικά έσφαζε και μερικά απ’ αυτά. Τα προβατάκια με το λίγο μυαλό που ‘χαν, προσπαθούσαν να ξεφύγουν, διότι όσο προβατάκια και αν ήταν, κάποιο ελάχιστο ένστικτο επιβίωσης το είχαν. Ο βοσκός λοιπόν παρατήρησε ότι πολλά απ’ τα πρόβατά του χανόντουσαν, άλλα τρέμανε από τον φόβο τους και άλλα φεύγανε προς το δάσος όπου τα έτρωγαν οι λύκοι. Κατάλαβε λοιπόν ότι χρειαζότανε πολλούς υπηρέτες για να τα φυλάνε, πράγμα που θ’ ανέβαζε κατά πολύ τα έξοδα του. Τότε σκέφτηκε κάτι πολύ απλό. Υπνώτισε τα αρνάκια του και τους φόρτωσε πεποιθήσεις. Τους έδινε στο καθένα διαφορετικό μυαλό. Στο ένα έλεγε "Δεν είσαι αρνί εσύ, εσύ είσαι άνθρωπος". Στο άλλο έλεγε "Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς για το αν θα σε φάνε, εσύ είσαι λιοντάρι". Σε κάποιο άλλο είπε "Δεν θα σε σκοτώσουν εσένα όπως τα άλλα, εσύ είσαι τίγρης". μετά απ αυτό, όλα τ’ αρνάκια άρχισαν να συμπεριφέρονται, ανάλογα με τις πεποιθήσεις και τις ιδέες που τους είχε δώσει. Ο Βοσκός όχι μόνο βρήκε την ησυχία του και ηρέμησε, διότι δεν έφευγε κανένα αρνάκι πλέον απ το μαντρί, αλλά μπορούσε και να σκοτώσει κάποια, χωρίς τα άλλα να ανησυχούν, αφού πίστευαν πλέον πως το ένα ήταν λιοντάρι ή τίγρης. Επίσης τους είχε εμφυτεύσει τον Παράδεισο και την Κόλαση για να είναι πειθήνια και να περιμένουν κάποια ανταμοιβή. Πολλά μάλιστα γελούσαν και λέγανε "χα χα κοίτα τι παθαίνουν τα αρνάκια". Τώρα πια κανένα δεν δραπέτευε, όλα ήταν υποτακτικά κι υπάκουα. 1-2 προβατάκια όμως αναρωτιούνταν :
- "Ποιός μας έδωσε τις πεποιθήσεις που έχουμε" ?
- Οι Βολαδόρες - Τα Αρπακτικά (Don Juan Matus)
- Τι είναι αυτό, δον Χουάν ? ρώτησα. Βλέπω παντού γύρω μου σκιές, σκιές που ξεγλιστρούν.
- Α, είναι το σύμπαν στην ολότητά του, απάντησε. Ασύγκριτο, μη γραμμικό, πέρα από το βασίλειο της σύνταξης. Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού ήταν οι πρώτοι που διέκριναν αυτές τις φευγαλέες σκιές, κι έτσι παρακολούθησαν τις κινήσεις τους. Τις είδαν όπως τις βλέπεις κι εσύ, και τις είδαν επίσης σαν ενέργεια που ρέει στο σύμπαν. Και ανακάλυψαν κάτι υπερβατικό.
Σώπασε και με κοίταξε. Οι παύσεις του ήταν πολύ καίριες. Σώπαινε πάντα όταν εγώ ένιωθα να κρέμομαι από μια κλωστή.
- Τι ανακάλυψαν δον Χουάν ? τον ρώτησα.
- Ανακάλυψαν πως έχουμε έναν ισόβιο σύντροφο, απάντησε με όση σαφήνεια μπορούσε. Ενα αρπακτικό, που ανέβηκε από τα βάθη του κόσμου και πήρε τον έλεγχο της ζωής μας. Τα ανθρώπινα όντα είναι αιχμάλωτοί του. Τούτο το αρπακτικό, που είναι πολλοί άρπαγες μαζί, είναι κύριος και αφέντης μας. Μας έκανε υπάκουους, αβοήθητους. Όταν πάμε να διαμαρτυρηθούμε, καταπνίγει τις διαμαρτυρίες μας. Κι όταν θελήσουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μη δράσουμε καθόλου. Το γυροφέρνω τόση ώρα για να σου πω ότι κάτι μας κρατά αιχμαλώτους. Κι είμαστε όντως αιχμάλωτοι, δεσμώτες ! Αυτό ήταν ένα ενεργειακό γεγονός για τους σαμάνους του Μεξικού.
- Και γιατί μας κυρίευσε αυτό το αρπακτικό με τον τρόπο που μου περιγράφεις δον Χουάν ? τον ρώτησα. Κάποια λογική εξήγηση πρέπει να υπάρχει.
- Υπάρχει μια εξήγηση, μου αποκρίθηκε τότε σοβαρά. Και είναι η απλούστερη εξήγηση στον κόσμο. Αυτές οι οντότητες μας κυρίευσαν επειδή είμαστε η τροφή τους και μας απομυζούν ανελέητα γιατί είμαστε τα μέσα συντήρησής τους. Κι όπως εμείς εκτρέφουμε κοτόπουλα σε ορνιθοτροφεία, έτσι και τα αρπακτικά εκτρέφουν εμάς σε ανθρωποτροφεία. Έτσι έχουν πάντα άφθονο φαγητό.
- Οχι, όχι, όχι, άκουσα τον εαυτό μου να κραυγάζει. Είναι παράλογο δον Χουάν. Είναι τερατώδες αυτό που λες. Απλώς δεν μπορεί να ‘ναι αλήθεια, για τους μάγους τους κοινούς ανθρώπους ή οποιονδήποτε άλλο !
- Γιατί όχι ? έκανε ήρεμα ο δον Χουάν. Γιατί όχι ? επειδή σε εξοργίζει ?
- Ναι, με εξοργίζει ! απάντησα αμέσως. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι τερατώδεις !
- Καλά, μου είπε, όμως δεν τα άκουσες όλα ακόμη. Περίμενε λίγο, να δεις πως θα νιώσεις. Θα σε βομβαρδίσω. Θα κάνω δηλαδή στο μυαλό σου τρομακτικές επιθέσεις, ασύλληπτες εφόδους. Και μη θαρρείς πως μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις, γιατί είσαι εγκλωβισμένος. Όχι γιατί σε κρατάω εγώ αιχμάλωτο, αλλά επειδή υπάρχει κάτι μέσα σου που θα σε εμποδίσει να φύγεις, ενώ ένα άλλο κομμάτι σου θα γίνει αληθινά έξω φρενών. Γι αυτό, θωράκισε τον εαυτό σου. Κάνω έκκληση στο αναλυτικό σου μυαλό, είπε ο δον Χουάν.
Σκέψου για μια στιγμή και πες μου : Πως εξηγείς την αντίφαση ανάμεσα στη νοημοσύνη του ανθρώπου που μηχανεύεται, οργανώνει και κατασκευάζει και την ηλιθιότητα των συστημάτων των πεποιθήσεων και δοξασιών του ή την ηλιθιότητα της αντιφατικής συμπεριφοράς του ? Οι μάγοι πιστεύουν ότι τα αρπακτικά μας έχουν δώσει τα συστήματα πεποιθήσεων που ασπαζόμαστε, τις ιδέες μας για το καλό και το κακό, τα κοινωνικά μας ήθη. Τα αρπακτικά είναι που δημιούργησαν τις ελπίδες τις προσδοκίες μας, το όραμα της επιτυχίας, τον εφιάλτη της αποτυχίας. Αυτά τα αρπακτικά μας έδωσαν την πλεονεξία, την απληστία και τη δειλία μας. Είναι τα αρπακτικά αυτά που μας κάνουν αυτάρεσκους, κοινότοπους και εγωπαθείς.
- Μα πως μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά, δον Χουάν ? τον ρώτησα, ενώ τα λόγια του μ’ είχαν θυμώσει ακόμη περισσότερο. Τι κάνουν δηλαδή ? Τα ψιθυρίζουν στ’ αυτί μας όλα αυτά όταν κοιμόμαστε ?
- Όχι δεν το κάνουν έτσι. Αυτό είναι βλακώδες ! Απάντησε χαμογελώντας ο δον Χουάν. Είναι απείρως πιο ικανά και συγκροτημένα. Για να μας κρατούν υπάκουους, μειλίχιους κι ανίσχυρους, τα αρπακτικά χρησιμοποιούν ένα καταπληκτικό τέχνασμα - καταπληκτικό από άποψη στρατηγικής φυσικά. Είναι ένα φρικτό τέχνασμα για όσους το υφίστανται. Μας έδωσαν το μυαλό τους ! Μ’ άκουσες ? Τα αρπακτικά μας έδωσαν το μυαλό τους, που έγινε και δικό μας. Το μυαλό των αρπακτικών είναι ταραγμένο, αντιφατικό, σκυθρωπό, πλημμυρισμένο από το φόβο μην αποκαλυφθεί από στιγμή σε στιγμή. Ξέρω πως μολονότι δεν πείνασες ποτέ, συνέχισε, ανησυχείς για το πως θα εξασφαλίσεις την τροφή σου, κάτι που δεν είναι παρά η ανησυχία του αρπακτικού που φοβάται μήπως ανά πάσα στιγμή αποκαλυφθεί το τέχνασμά του και του αρνηθούν την τροφή που έχει τόση ανάγκη. Μέσω του ανθρωπίνου νου, που άλλωστε είναι ο δικός τους νους, τα αρπακτικά εισάγουν στη ζωή των ανθρώπινων όντων οτιδήποτε τα εξυπηρετεί. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνουν να αποκτήσουν λίγη ασφάλεια, που λειτουργεί σαν ασπίδα απέναντι στο φόβο τους.
- Δεν είναι ότι δεν μπορώ να δεχτώ τη φαινομενική αξία όσων λες δον Χουάν, είπα. Θα μπορούσα, αλλά υπάρχει κάτι τόσο αηδιαστικό σ’ αυτό τον ισχυρισμό, που με απωθεί και με αναγκάζει να κρατήσω αντίθετη στάση, να επιχειρήσω να σε αντικρούσω. Αν είναι αλήθεια πως μας τρώνε πως το κάνουν ?
Μου εξήγησε ότι οι μάγοι βλέπουν τα ανθρώπινα όντα σαν παράξενες, φωτεινές σφαίρες ενέργειας, που καλύπτονται ολόκληρες από ένα λαμπερό περίβλημα, κάτι σαν λούστρο, σαν επίχρισμα, ένα κάλυμμα που εφαρμόζει σφιχτά στο κουκούλι της ενέργειάς τους. Συνέχισε λέγοντας πως αυτό το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης είναι που καταναλώνουν τα αρπακτικά, και πως όταν ένα ανθρώπινο ον φτάσει στην ενηλικίωση, το μόνο που απομένει από αυτό το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης είναι μια στενή λωρίδα που φτάνει από το έδαφος ως τις άκρες των δαχτύλων των ποδιών. Αυτή η λωρίδα επιτρέπει στην ανθρωπότητα να επιζήσει, μόλις και μετά βίας.
Σαν να ‘βλεπα όνειρο, άκουσα τον δον Χουάν Μάτους να μου εξηγεί ότι, απ’ όσο ήξερε, ο άνθρωπος είναι το μοναδικό είδος που διαθέτει το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης έξω από το φωτεινό του κουκούλι. Γίνεται επομένως εύκολο θύμα μιας διαφορετικής επίγνωσης όπως είναι η σκληρή επίγνωση του αρπακτικού. Στη συνέχεια έκανε την πιο δυσοίωνη δήλωση που είχα ακούσει ποτέ από τα χείλη του. Μου είπε ότι αυτή η στενή λωρίδα επίγνωσης αποτελεί τον πυρήνα της αυτοανάκλασης, όπου εγκλωβίζεται αμετάκλητα ο άνθρωπος. Με τον επιδέξιο χειρισμό της αυτοανάκλασης, της μοναδικής λάμψης επίγνωσης που αφήνουν στον άνθρωπο τα αρπακτικά δημιουργούν αναλαμπές επίγνωσης, τις οποίες στη συνέχεια καταναλώνουν με αδίστακτο, ληστρικό τρόπο. Μας φορτώνουν με ανόητα προβλήματα που αναγκάζουν εκείνες τις αναλαμπές επίγνωσης να γεννηθούν, και κατορθώνουν μ’ αυτό τον τρόπο να μας κρατούν ζωντανούς, ώστε να μπορούν να τρέφονται από την ενεργειακή αναλαμπή των ψευδοανησυχιών μας.
- Τον ρώτησα : γιατί οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού, όπως και όλοι οι σύγχρονοι σαμάνοι, μολονότι βλέπουν τα αρπακτικά δεν κάνουν τίποτα γι’ αυτό ?
- Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσαμε να κάνουμε γι’ αυτό εσύ ή εγώ, μου απάντησε θλιμμένα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποκτήσουμε αυτοπειθαρχία και να τη φτάσουμε σ’ ένα σημείο όπου δε θα μπορούν να μας αγγίξουν. Πως μπορείς να ζητήσεις από τους συνανθρώπους σου να ακολουθήσουν μια τόσο αυστηρή αυτοπειθαρχία ? Θα σε περιγελάσουν και θα σε γελοιοποιήσουν, ενώ οι πιο επιθετικοί θα σε μαυρίσουν στο ξύλο. Κι όχι τόσο επειδή δεν θα σε πιστέψουν. Κάπου στα βάθη κάθε ανθρώπινου όντος υπάρχει η προγονική γνώση της ύπαρξης των αρπακτικών. Το ξέρουν τα σπλάχνα σου…
Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού είδαν τα αρπακτικά. Τα ονόμασαν ιπτάμενους επειδή κάνουν βουτιές στον αέρα. Δεν είναι όμορφο θέαμα. Μεγάλες, αδιαπέραστες σκιές που σκίζουν τον αέρα. Μετά προσγειώνονται βαριά στο έδαφος. Οι σαμάνοι προβληματίστηκαν πολύ για το πότε εμφανίστηκαν στη γη. Είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος ήταν κάποτε ένα τέλειο ον, ικανό να επιτελέσει με θαυμαστή διορατικότητα άθλους επίγνωσης που στις μέρες μας έχουν τη μορφή μύθων και θρύλων. Κι έπειτα όλα χάθηκαν κι έχουμε τώρα έναν άνθρωπο σε καταστολή.
- Τι λες τώρα, δον Χουάν ? τον ρώτησα άψυχα.
- Αυτό που λέω είναι πως δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποια συνηθισμένα αρπακτικά. Είναι πολύ έξυπνα, πολύ συγκροτημένα. Χρησιμοποιούν πολύ μεθοδικά το σύστημα που θα μας εξουδετερώσει. Ο άνθρωπος, το μαγικό ον που προορίζεται να γίνει, παύει να είναι πλάσμα μαγικό. Δεν είναι παρά ένα κομμάτι κρέας. Δεν υπάρχουν πια άλλα όνειρα γι’ αυτόν, πέρα από τα όνειρα ενός ζώου αναθρεμμένου για να γίνει κάποτε ένα κομμάτι κρέας, κοινότοπα, συμβατικά, ηλίθια.
Κάρλος Καστανέντα (απόσπασμα από το βιβλίο "Δον Χουάν") ...
Μια εμπεριστατωμένη μελέτη για ένα είδος που ευδοκιμεί σε όλη την Ελληνική επικράτεια ...
Μαλάκας :
Ουσιαστικό με μια σειρά από ιδιότητες, κυρίως αρνητικές. Στα αρχαία ελληνικά συναντάται με διάφορες σημασίες, πάλι αρνητικές κυρίως, αλλά όχι με τη σημερινή απόδοση της έννοιας. Ενώ στα νέα ελληνικά πρωτοεμφανίσθηκε σαν μετάφραση της λέξης "ραμολί" / "ραμολιμέντο" που σήμαινε τον "ξεκουτιασμένο", τον πάσχοντα από άνοια. (Βλ. Μαλάκυνση εγκεφάλου). Στη συνέχεια η λέξη πήρε τον δρόμο της για να φτάσει σήμερα να είναι στα χείλη του κάθε νέου και όχι μόνο, αποδίδοντας τις έννοιες του κακού, του βλάκα, του κωλόπαιδου, του εγωιστή, του αναξιόπιστου, του λαμόγιου κ.α. Με μοναδική εξαίρεση την περίπτωση που χρησιμοποιείται σαν κλητική προσφώνηση μεταξύ φίλων με τον γνωστό τρόπο: "Πού είσαι ρε μαλάκα;", "έλα ρε μαλάκα", "τι κάνεις ρε μαλάκα" κ.α. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η λέξη είναι από ελαφρώς αρνητική μέχρι πολύ αρνητική.
Πώς ξεχωρίζεις το μαλάκα
Δεν χρειάζεται προσπάθεια. Φοράει την στολή του και ανάλογα τον βαθμό έχει και τα σχετικά γαλόνια. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να τον αποφύγεις. Αν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε ακολούθησε τους σωστούς τρόπους εξουδετέρωσης του. Βγάλε τον μαλάκα που κρύβεις κι εσύ μέσα σου και αντιμετώπισε τον στα ίσια, αν δεν μπορείς, διέγραψε τον από τη ζωή σου.
Ο προσωπικός σου χώρος
Λέγεται και "φούσκα" / "bubble" και είναι ο προσωπικός χώρος του κάθε ανθρώπου. Ο χώρος αυτός που περιέχει διάφορα πολύ προσωπικά θέματα του καθενός μας και που δεν έχει το δικαίωμα να αγγίζει ο κάθε μαλάκας. Γιατί συνήθως εκείνος που το κάνει είναι μαλάκας και εκείνος που δεν το κάνει είναι ευγενής. Ο ευγενής άνθρωπος είναι το αντίθετο του ανθρώπου μαλάκα. Ο προσωπικός χώρος λοιπόν περιέχει τις επιλογές σου στη ζωή, την εργασία, τις σχέσεις. Τις όποιες ανασφάλειες μπορεί να έχεις, θέματα εμφάνισης, οικογενειακά και οικογενειακά θέματα και γενικά πράγματα πολύ προσωπικά για τα οποία κανείς δεν μπορεί να έχει άποψη εκτός κι αν του δώσεις εσύ το δικαίωμα, συζητώντας για εκείνα. Αν εσύ δε δώσεις το ΟΚ, ξεκινώντας τη συζήτηση ή ζητώντας την άποψη του διπλανού σου για κάτι από αυτά τα "personal issues", τα πολύ προσωπικά σου θέματα / προβλήματα, και εκείνος το κάνει από μόνος του, τότε μιλάμε για καραμαλάκα. Ο οποίος πρέπει να αντιμετωπιστεί με τους δύο ακόλουθους τρόπους: α) Του κόβεις και την καλημέρα. Τον σουτάρεις μακριά από τη ζωή σου. β) Τον παίζεις με το ίδιο σύστημα. Προσβολή στην προσβολή. Χώσιμο στο χώσιμο. Μπηχτή στην μπηχτή. Ειρωνεία στην ειρωνεία. Με τον κίνδυνο όμως να χοντρύνει το παιχνίδι και στο τέλος να χαλαστείς περισσότερο εσύ. Γιατί ως γνωστόν όσο μαλάκας και να γίνει ένας ευγενής άνθρωπος, πάλι ο ορίτζιναλ μαλάκας θα είναι ένα επίπεδο πάνω απ' αυτόν στη μαλακία. Είναι σαν να είσαι καλός στο ποδόσφαιρο και να θες να συναγωνιστείς έναν μπασκετμπολίστα στο μπάσκετ. Ξεκινάς με μειονέκτημα.
Δεύτερη ευκαιρία
Ως είθισται στις ανθρώπινες σχέσεις δίνουμε και μια δεύτερη ευκαιρία, αφού προηγουμένως έχουμε εξηγήσει τους κανόνες στην άλλη πλευρά, στη θεωρητική περίπτωση που δεν τους γνώριζε. Στην περίπτωση του μαλάκα είναι χαμένος χρόνος και κόπος. Και η δεύτερη αλλά μην πω και η πρώτη ευκαιρία. Ο μαλάκας παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει ακόμη και τα βασικά. Συμβαίνει αρκετές φορές στη ζωή κάποιος να μην καταλαβαίνει πού έχεις τοποθετήσει τα όρια σου, πέρα από τα οποία δε θέλεις να σε ενοχλούν. Και φυσικά όταν του το εξηγήσεις, να αλλάζει τρόπο συμπεριφοράς. Αυτός δεν είναι μαλάκας, είναι κάποιος τύπος που απλά δεν κατάλαβε από την αρχή τους κανόνες της σχέσης σας, της όποιας σχέσης, φιλικής, επαγγελματικής, συγκατοίκησης ίσως. Του εξήγησες, κατάλαβε, δεν το επανέλαβε. Στην περίπτωση αυτή η "εξήγα" και τα "καθαρά λόγια" δεν πήγαν χαμένα. Με το μαλάκα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο μαλάκας ζει για να σε μειώνει. Ζει για να στην βγαίνει. Ζει για να σε παίζει συναισθηματικά, να στην σπάει, να βγάζει πάνω σου τα (αμέτρητα) κόμπλεξ του. Θα στην πει για την εμφάνιση σου, για την σχέση σου,για τη γυναίκα και τα παιδιά σου, για τη δουλειά σου, για το μέρος καταγωγής σου, για το σπίτι σου, την ομάδα σου για ό,τι νομίζει ότι θα σε στεναχωρήσει. Για να ρθει μετά να σε γλείψει με άκυρα κομπλιμέντα για να μην κάνεις την κίνηση και του ρίξεις ban / πόρτα. Γιατί ο μαλάκας έχει επίγνωση ότι κανείς δεν τον γουστάρει στην πραγματικότητα και φοβάται τη μοναξιά. Τι θα κάνει αν δεν έχει κάποιον να βγάζει πάνω του τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες του,να του ζαλίζει τον έρωτα, να τον κουτσομπολεύει και να του δίνει ... συμβουλές, ώστε να νιώθει ο ίδιος ανώτερος;
Ο μαλάκας-συμβουλάτορας
Οι συμβουλές είναι ένα άλλο γνώρισμα του μαλάκα στη φιλία. Ο ίδιος μπορεί να είναι για να τον κλαιν κι οι ρέγγες και κανονικά να έπρεπε να βάλει μια πέτρα στο λαιμό του και να πάει να φουντάρει αλλά επειδή είναι κατά βάθος κότα και δεν μπορεί να κάνει ούτε αυτή την ηρωική πράξη, έχει ανάγκη κάποιον ή κάποιους για να τους ζαλίζει τον έρωτα δίνοντας τους συμβουλές, χωρίς οι ίδιοι να του τις έχουν ζητήσει. Συμβουλές για την οικογένεια, τις σχέσεις, τα προσωπικά και επαγγελματικά. Για το τι αυτοκίνητο θα αγοράσουν, τι σπίτι θα βρουν, τι ρούχα θα φορέσουν. Χωρίς ποτέ φυσικά να του έχει ζητήσει κανείς να παίξει αυτό το ρόλο. Βασικό γνώρισμα του μαλάκα είναι ότι παίρνει πρωτοβουλίες μόνος του. Για θέματα που έχουν να κάνουν με εσένα φυσικά. Ο μαλάκας δεν έχει ιδέες, ούτε χάνει τον χρόνο του για τέτοια πράγματα. Γι' αυτό και έχει τεράστια ανάγκη να βρει έναν περίγυρο με τον οποία να ασχολείται. Ποιος τά 'χει με ποια, τι είναι αυτή, έχει φράγκα, αν είναι εντάξει και τα σχετικά. Ο μαλάκας αν πίστευε σε κάτι, αν είχε κάποια ιδέα μέσα στο - συνήθως - άδειο του κεφάλι, θα καταπιανόταν με την ιδέα και θα άφηνε τους άλλους στην ησυχία τους. Αλλά δεν...
Άλλο μαλάκας, άλλο φανατίλας
Εδώ να σημειώσουμε ότι δεν πρέπει να συγχέεται ο μαλάκας με το φανατικό. Ο φανατικός μιας ιδέας, μιας ομάδας, ενός κόμματος, μιας πατρίδας, μιας θρησκείας κοκ δεν είναι μαλάκας όσο κι αν μοιάζει στις αντιδράσεις με το μαλάκα. Ο φανατίλας πιστεύει σε κάτι. Μπορεί βέβαια να προσπαθεί να επιβληθεί μέσω αυτού στους άλλους και εκεί να ταυτίζεται με το μαλάκα αλλά τα κίνητρα του είναι ευγενή. Ο μαλάκας δεν έχει τίποτα το ευγενές επάνω του. Ο μαλάκας είναι ένας χλιμίτζουρας που ζει από τις ζωές των άλλων, τις ιστορίες των άλλων, τα ενδιαφέροντα των άλλων, ενίοτε και από τα λεφτά των άλλων. Ο μαλάκας ζει ανάμεσα μας, ζει δίπλα μας, απέναντι μας. Όταν και όποτε τον συναντήσουμε δεν τον αντιμετωπίζουμε στο δικό του πεδίο. Το πεδίο της μαλακίας. Γιατί εκεί είναι σίγουρο ότι θα χάσουμε. Το μαλάκα (ή τη μαλάκω*) απλά τον / την πετάμε έξω από τη ζωή μας, χωρίς καν να μπούμε στη διαδικασία της εξήγησης. Δεν υπάρχει περίπτωση να παραδεχτεί ποτέ κάτι, ούτε να ζητήσει συγγνώμη. Ο μαλάκας δεν τσαλακώνει ποτέ το εγώ του. Αν το έκανε δε θα ήταν μαλάκας εξάλλου.
Αγνώστου του Έλληνος
*μαλάκω - θηλυκό του μαλάκα, που χρησιμοποιείται κυρίως από μεγαλοκοπέλες. Τα νεαρά κορίτσια χρησιμοποιούν το αρσενικό και όταν απευθύνονται σε άλλες κοπέλες. Ο μαλάκας δεν έχει γένος.
 |
| Charles Leval (Artwork) |
Δύο και δύο κάνουν πέντε.
Τα όνειρα διαλύονται
στο ίδιο μοτίβο ρυθμού,
όπως κι η κάθε βεβαιότητα
που σέβεται τον εαυτό της.
Στο κάδρο του παρατηρητή
φιγουράρει η ψευδαίσθηση.
Πίσω απ’ τα τύμπανα πολέμου,
μας περιμένουνε εχθροί και φίλοι
αφήνοντας "κατά γής" ξέπνοο,
ένα μάχιμο πεπρωμένο.
Πάντα θα μου λείπουν οι συζητήσεις
που δεν κάναμε ποτέ,
τα μονοπάτια που δεν περπατήσαμε,
οι χωρίς θάρρος ιδέες,
που πέσαν άδοξα κίτρινα φύλλα
σε απολιθωμένο δάσος.
Σε σάπιο έδαφος σαθρό
ανθίζει το παράλογο.
Είν’ η τριβή της συνύπαρξης
που φέρνει συντριβή ...
Κι όταν οι λέξεις είναι ανεπαρκείς,
οι αριθμοί ορίζουνε
το απερίγραπτο.
Δύο και δύο κάνουν πέντε.
(Αναδημοσίευση)
Είμαι ο τοίχος της φυλακής.
Κάθε μέρα που περνάει
και μια χαρακιά στο κορμί μου,
μια χαρακιά στον τοίχο.
Είμαι η άβυσσος.
Ο μόνος που χάθηκε, είμαι εγώ.
Κουβαλώντας στη αγκαλιά μου
ένα κουφάρι δέντρου,
- όπως κρατάμε ένα παιδί -
γυρνώ και ψάχνω τη φωτιά της θυσίας,
μια ιλαροτραγωδία προϊστορική.
Είμαι του καρνάγιου η τελευταία βάρκα
που σάπισε στην υγρή άμμο.
Μια θάλασσα που βάλτωσε, οι λέξεις μου
ξαναγυρνούν και με φθείρουν.
Είμαι τ' αχνάρι του φιδιού όταν ελίσσεται,
τεχνάσματα σε συγκρουόμενα αυτοκινητάκια.
Σπάζω με τρόμο της γνώσης το αυγό
κι αποκαλύπτεται το Τίποτα να με φλερτάρει.
Είμαι το τερατικό μιας εποχής
που κατανάλωσε τα πάντα
και βρώμισε με λογική τη φαντασία,
έτσι, που έγινε ο θάνατος μια ηδονή.
Είμαι η θλίψη, η εφικτή.
Είμαι η ίδια η φυλακή,
εγώ ο ίδιος
κι ο φυλακισμένος.
.jpg) |
| Από παλαιά φωτογραφία ... (Φώτο Μ.Φ.) |
Δεν θυμάμαι αν ήταν δύση ή ανατολή, πάντως η μοναξιά βγαίνει και σε άλλα χρώματα ... όπως "ροζουλί" λόγου χάρη ...
Τα πάντα αλλάζουν αργά ή γρήγορα, με αδιαφορία ή σκληρότητα, μέσα σε σκοτεινούς άδειους δρόμους ...
Με νοσταλγία χορεύει η αναμονή, ώσπου να βαρεθεί ... κι η ζωή έχει ανάγκη από μια δεύτερη ευκαιρία ! Τι λες ... Πάμε ?
Ένα αξιόλογο άρθρο που δανείστηκα από εδώ : https://lavyrinthos.wordpress.com/2023/01/17/niccolo-machiavelli-reloaded/
Niccolò Machiavelli reloaded
Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν καριέρα βασιζόμενοι στην παραμυθία του «κοινού νου». Στο «όνομα του λαού» εκδίδονται από έναν και μόνο επαγγελματία δικαστή αμέτρητες διαταγές πληρωμής. Για να φάει κανείς μια φέτα ψωμί, ακόμα και ο πένης, απαιτείται να πληρώσει φόρο, και μάλιστα φόρο που συνιστά προστιθέμενη αξία. Ακόμα και τα αδέσποτα ζώα καλούνται να πληρώσουν 24% φόρο επί της αξίας της τροφής τους.
Περισσεύουν οι λόγοι όχι απλά να κλωτσήσεις την καρδάρα με το γάλα, αλλά και για να αρμέγεις πλέον τις γίδες σου στο χώμα, αγνοώντας τις οιμωγές των παραμυθιασμένων. Τις εποχές που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα και η πλέμπα έψαχνε περίεργα πράγματα να διασκεδάσει την πλήξη της, οι άτιμοι εκδότες έβαλαν από το παράθυρο τον Μακιαβέλι στον κατάλογο με τα «λογοτεχνικά αναγνώσματα». Διαβάστηκε, αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Λογίστηκε σαν παραμύθι. Δεν αξίζει στα πλήθη «ο Ηγεμόνας» του Νικολό, διότι είναι σώφρων, λογικός, ειλικρινά κυνικός, και πραγματικός ως Ηγεμών.
Θα ήμασταν αφελείς να αναμέναμε από τον περιβόητο «λαό» της λεγόμενης αστικής δημοκρατίας να αξιώσει -όχι από τον ηγεμόνα αλλά από τον εαυτό του- έστω αφορολόγητο ψωμί για τα παιδιά του.
Παραμένουν λίγα τα χέρια που μπορούν να κρατήσουν έναν Νικολό Μακιαβέλι, και με οδηγό εκείνον να συντάξουν λόγο. Ανήκουμε σε αυτούς, και αποτολμούμε άλλοτε μια επέκταση, άλλοτε μια συμπλήρωση, κι άλλοτε μια προβοκατόρικη ανάσυρσή του.
Niccolò Machiavelli reloaded
Το παρόν πόνημα ανοίγει με αξιωματικά λόγια που ανήκουν στον φίλτατο Joker του αείμνηστου Heath Ledger.
1. «Όλα καίγονται» και «το Χάος είναι δίκαιο» («everything burns…», «Chaos is fair»). Και τα δύο έχουν επιβεβαιωθεί πολλάκις. Επικά θα παίξουν ξανά όταν το φτηνό, πληθωριστικό χρήμα που τυπώνουν οι τράπεζες θα χρησιμεύει μόνο ως προσάναμμα. Όποιος προτιμά την εκδοχή της νυχτερίδας, ας πάει στην κινέζικη αγορά.
2. By principle, trust no one. Ως αρχή, μην εμπιστεύεσαι κανέναν. Όλοι είναι ύποπτοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
3. Ολόκληρη την κοινωνία την διατρέχει μια άτυπη ιεραρχία. Σε έσχατη ανάλυση, για την κατώτατη βαθμίδα οι πάντες είναι εν δυνάμει εχθροί. Καίτοι η κυριαρχία υλοποιείται top-down, ο πόλεμος είναι μια bottom-up υπόθεση.
4. Οι κυρίαρχοι έχουν εγκαταστήσει βαθμίδες ιεραρχίας (ήτοι ενδιάμεσους κόμβους εξουσίας). Είναι αδύνατον να φτάσει κανείς στους κυρίαρχους χωρίς πρώτα να τις διαπεράσει. Και εδώ καταρρίπτεται ο μύθος του δήθεν 1% που δυναστεύει τον κόσμο.
5. Φαιδρότητα ψυχής. Όταν το τραίνο με το οποίο ταξιδεύεις βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης, εσύ χαμογέλα.
6. Τίποτε δεν κρατά για πάντα. Καμία αυτοκρατορία δεν ζει παντοτινά.
7. Ο κόσμος και το παιχνίδι παραμένουν ανοιχτά. Κανείς δεν μπορεί να τα σφραγίσει.
8. Ο κυνισμός και ο συνεπής μηδενισμός είναι τα συστατικά που φτιάχνουν μερικές από τις καλύτερες συνταγές και διαγνώσεις αντίστοιχα.
9. Οι αδίστακτοι συνήθως παίρνουν τα περισσότερα. Είναι θέμα commitment.
10. «Ο μακιαβελισμός είναι ψυχοπάθεια»: αυτά λένε τα ειδικά μαντρόσκυλα που βρίσκονται στην υπηρεσία του λαϊκισμού, ώστε να εξουδετερώνουν τους τολμηρούς και να κρατάνε τους υπηκόους σε λειτουργική συνοχή, μακριά από την αλήθεια των ανθρωπίνων πραγμάτων.
11. Η ζωή είναι μικρή. Και «bitching won’t get you nowhere». Ελληνιστί, η φαρμακωμένη κλάψα δεν θα σε πάει πουθενά.
12. Η αλήθεια της ζωής είναι αμείλικτη. Μπορεί να υπάρχουν τυφλοί δικαστές, αλλά δεν υπάρχουν τυφλοί ζωγράφοι.
13. Για κάθε δημιουργία ισοδυναμεί ένας θάνατος. Για κάθε άσπρο ένα μαύρο, για κάθε θετικό ένα αρνητικό, για κάθε αστρικό γίγαντα μια μελανή οπή. Η ζωή και το Σύμπαν ισορροπούν ανάμεσα στις δυο δυνάμεις.
14. Να λες ευχαριστώ που έχεις εχθρούς. Σού φτιάχνουν χαρακτήρα και ταυτότητα. Εχθροί υπάρχουν. Πάντα. Φρόντισε να τους αναγνωρίσεις εγκαίρως. Γιατί αν τα βάλεις με αόρατους εχθρούς θα χάσεις.
15. Οι εχθροί μπορεί να βρίσκονται στη διπλανή πόρτα. Τα συμφέροντα μπορούν πάντα να σε βλάψουν δι’ αντιπροσώπων. In that case, you don’t spare the representative. (Σε αυτή την περίπτωση δεν χαρίζεσαι στον αντιπρόσωπο)
16. Να είσαι προσεκτικός και παρατηρητικός, πάντα σε επιφυλακή. Δεν δύνασαι να μπεις σε ανώτερες λειτουργίες σκέψης, ανάλυσης και σύνθεσης, αν δεν έχεις επίγνωση του περιβάλλοντος. Stay sharp.
17. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Το «όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι» είναι απλώς ένα νομικό κατασκεύασμα της τρέχουσας τάξης του κόσμου. Και καθώς οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι, αυτό στην πράξη μεταφράζεται σε ανισότητα.
18. Να αγαπάς την αλήθεια. Οικείο γίνεται ό,τι είναι αληθινό. Ενδέχεται η πατρίδα να περιέχεται λαθεμένα στα οικεία.
19. «Το Κράτος των Νεκρών δεν επιτρέπεται να υφίσταται στα ανθρώπινα πράγματα. Πρέπει να ταφεί.» (η κουφάλα ο νεκροθάφτης reloaded)
20. Ο Νόμος της Ανταπόδοσης ισχύει. Φρόντισε να καταστήσεις σαφείς τις προθέσεις σου. Το Σύμπαν δεν γουστάρει την κοροϊδία, ούτε τις υπεκφυγές.
21. Αν αγαπήσεις, φρόντισε να συγχωρήσεις την αγάπη σου για το όποιο κακό θεωρείς ότι σού έκανε. Αλλιώς ποτέ δεν αγάπησες. Κι εδώ ισχύει ο Νόμος της Ανταπόδοσης.
22. Και βέβαια, Love hurts. Η αγάπη πληγώνει. Αυτό, για τους εραστές. Κατάπιε το.
23. Η μεγάλη εικόνα του κόσμου βρίσκεται πάντα μέσα στον/στην μεγάλο/η εραστή/ερωμένη. Υπό αυτή την έννοια, αυτός ή αυτή είναι ο καθρέπτης που αντανακλά τον Σύμπαντα κόσμο, κι όχι ένας μίζερος μικρόκοσμος.
24. Να αποζητάς τη Συνέπεια. Είναι νόμος. Όταν παραβιάζεται ο Νόμος της Μη-Αντίφασης (Law of Non-Contradiction), ακολουθεί η Αρχή της Έκρηξης (Principle of Explosion), απαρέγκλιτα. Υπό αυτές τις συνθήκες, τα πάντα παίζουν, και τα πάντα έχουν το δικαίωμα να παίξουν.
25. Κι όταν όλα παίζουν, οι αντίπαλοι έχουν ήδη προειδοποιηθεί. Δεν υπάρχουν τύψεις, ούτε πισωγυρίσματα. Το κάρμα είναι καθαρό.
26. Είναι σχεδόν ύβρις να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους ως όντα που χρειάζονται «αφύπνιση». Αρχή είναι να τους αντιμετωπίζεις ως συνειδητά πλάσματα, με πλήρη ικανότητα. Οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι, τις περισσότερες φορές, για τις επιλογές τους. Ρόλο Σωτήρα μόνο μια ανώτερη διάνοια μπορεί να αναλάβει. Είσαι τέτοια ή μήπως έχεις Σύνδρομο του Σωτήρα ή/και ιδιοτέλεια;
27. Γιαυτό μην αναλαμβάνεις χρέος που δεν σού ανήκει. Δεν είσαι υπεύθυνος για τις συνέπειες που προκάλεσαν οι άνθρωποι στον εαυτό τους.
28. Κανείς δεν σώζει αυτόν που δεν θέλει από μόνος του να σωθεί.
29. Αν σου ζητηθεί κάτι και δύνασαι να δώσεις, μην αρνηθείς. Είναι καλό κάρμα. Μην δίνεις εκεί που δεν σού ζητάνε. Είναι κακό κάρμα.
30. Ο ανθρώπινος πολιτισμός εμπεριέχει βαρβαρότητα. Κάθε ιστορική ήττα ενός πολιτισμού οδηγεί σε νέο πολιτισμό με ακόμη μεγαλύτερη βαρβαρότητα.
31. Οι καθημερινοί άνθρωποι είναι ικανοί για πολύ μεγάλη βαρβαρότητα. Βαρβαρότητα τόση, που, μέχρι την επόμενη αποκάλυψη, δεν υπάρχουν καν οι λέξεις για να περιγραφεί.
32. Η συναίνεση διαμοιράζει την ευθύνη.
33. Η ψυχή εγκατοικεί στον Μύθο.
34. Ο Θεός/η Φύση βρίσκονται πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη περί καλού και κακού. Γιαυτό και η δικαιοσύνη τους είναι ανυπέρβλητη. Ο Θεός/η Φύση είναι ολότητα, είναι Ένα.
35. Η ενοχή γεννάει τη συνείδηση. Η συνείδηση είναι αυτό το βάρος που νοιώθει κανείς όταν τολμάει να κοιτάξει μέσα του. Είναι η αντίληψη της πτώσης στη δυαδικότητα, και της απομάκρυνσης από το Ένα. Εντεύθεν και Εκείθεν.
36. Όποιος λέει ότι έχει ελαφριά τη συνείδησή του, το πιο πιθανόν είναι ότι ούτε συνείδηση έχει, ούτε καν επίγνωση. Όμως, εδώ ισχύουν απαρέγκλιτα οι αρχές που θέτουν οι ρήσεις με αριθμό 26 και 29.
37. Οι άνθρωποι δεν χωρίζονται σε έθνη, ούτε σε τάξεις, ούτε σε ιδεολογίες. Οι άνθρωποι, στην έσχατη πραγματικότητα την σήμερον, χωρίζονται σε κυρίαρχους και κυριαρχούμενους.
38. Αν θες να απελευθερωθείς, να αναλάβεις, πρωτίστως, την ευθύνη της ζωής σου. Η απελευθέρωση έχει πόνο. Όποιος δεν τον αντέχει, υπάρχει η επιλογή της σκλαβιάς.
39. Ποτέ αυτός που θέλει να ζει ελεύθερος δεν δύναται να αισθανθεί πλήρως απελευθερωμένος. Αυτό τον κάνει να αγωνίζεται αδιάλειπτα για την ελευθερία, η οποία μεταφράζεται σε αξίωση ισχύος. Ποτέ ο κυριαρχούμενος δεν αισθάνεται κυριαρχούμενος. Αν αυτό συμβεί, το υπάρχον σύστημα είναι καταδικασμένο να καταπέσει.
40. Ελευθερία ο θάνατος σε όλους έχει δώσει.
41. Η σχέση άνδρα-γυναίκας είναι η πολυπλοκότερη και βαθύτερη όλων. Είναι η σχέση που ιδεατά εκκινεί όπως εκείνη του κατακτητή προς μιαν άγνωστη και απάτητη, άγρια ενδοχώρα. Στην πορεία, αν όλα πάνε καλά, ο κατακτητής γίνεται ταπεινός λόγω των κακουχιών, και η άγνωστη ενδοχώρα αφήνεται να χαρτογραφηθεί κάτω από τη δρασκελιά του. Έτσι, και οι δύο ανταλλάσσουν κάτι από τις ιδιότητές τους. Ο άνδρας παραδίδει στην γυναίκα τα σύνεργα και τής μαθαίνει την τέχνη της χαρτογράφησης, και η γυναίκα, αφού ευχαριστήσει τον άνδρα, τού μαθαίνει την τέχνη της αυτοσυντήρησης.
42. Ο Έρως είναι ισχυρότερος από την πιο εξαπλωμένη και δηλητηριώδη ιδεολογία, καθώς άνδρας και γυναίκα, στην πληρότητά τους, είναι δύο κόσμοι αντίθετοι που δεν χωράνε σε κανένα καλούπι, παρά μόνον συμφιλιώνονται και συνέρχονται για δικό τους λογαριασμό και υπό τους δικούς τους όρους. Γιαυτό και ο Έρως εκδηλώνεται σπανίως.
43. Όλη η ιστορία των ιδεολογιών είναι ένας πόλεμος ενάντια στον έρωτα. Κι αυτό διότι όταν οι άνθρωποι ερωτεύονται δεν έχουν διάθεση να πολεμήσουν για εκείνο που βρίσκεται στα κεφάλια άλλων.
44. Έρως και αναπαραγωγή δεν ταυτίζονται.
45. Δικαιώματα υπάρχουν, ανθρώπινα δικαιώματα, όμως, δεν υπάρχουν.
46. Θα έρθει η ώρα που πολλοί θα νοσταλγήσουν τη βασιλεία. Κι αυτό γιατί στη δημοκρατία, και όπου συμμετέχουν οι πολλοί, δεν υπάρχει αποδιοπομπαίος τράγος. Ο βασιλιάς μπορεί να κριθεί ένοχος, το πλήθος ποτέ.
47. Με τον εχθρό σου μπορεί να έχεις περισσότερα κοινά από ό,τι με κάποιον που θεωρείς φίλο σου.
48. Οι ασθενείς των ψυχιάτρων νομίζουν ότι οι δεύτεροι θεραπεύουν ψυχές. Οι ψυχίατροι θεωρούν ότι οι ασθενείς παίρνουν υπηρεσίες υγείας εάν απλά περιγραφούν και ταξινομηθούν τα συμπτώματά τους σε ένα σύστημα διαγνώσεων. Παράνοια!
49. Η ανταγωνιστικότητα είναι επίσημη ιδεολογία που διατρέχει τη σύγχρονη κοινωνία και οικονομία. Απορώ γιατί όλοι αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή κατηγορούνται ότι πατούν επί πτωμάτων, ενώ δεν είναι τίποτε άλλο παρά ικανότατοι και συνεπείς σε αυτή τη συγκεκριμένη αρχή.
50. Ο ανταγωνισμός και η ανταγωνιστικότητα φέρνουν πάντοτε απώλειες. Το εφεύρημα win-win είναι για τους ανόητους.
51. Ο τρόπος και τα κριτήρια επιλογής των δικαστών δείχνουν την ποιότητα της δικαιοσύνης. Στα καθ’ ημάς είναι ρηχή, ιδιοτελής και δημοσιοϋπαλληλική, κι όποτε απαιτείται, σε διατεταγμένη υπηρεσία.
52. Όσοι δεν έχουν ισχυρό εσωτερικό νόμο είναι υποχρεωμένοι να υπακούν στους νόμους των άλλων.
53. Ο Καταστατικός Νόμος κάθε δυτικής χώρας έχει γίνει κάτι σαν το Ευαγγέλιο, όπου οι νομικοί εκτελούν χρέη κλήρου. Κάθε θρησκεία έρχεται δεύτερη. Έτσι, όποτε τα πράγματα πάνε στραβά, μπορεί ο λαός να απαιτεί να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, όμως δεν διανοείται να αμφισβητήσει τον «Λόγο του Θεού». Το ότι ο Καταστατικός Νόμος έχει υποκαταστήσει το Ευαγγέλιο αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η Εκκλησία, ευκαιρίας δοθείσης, θα αποτανθεί (και το έχει ήδη πράξει) στα Δικαστήρια για την επίλυση ζητημάτων της. Η δικαστική εξουσία δεν θα αποτανθεί στην Εκκλησία για την επίλυση ζητημάτων της.
54. Ο Θεός είναι ατομική υπόθεσις. Ο Θεός δεν λειτουργείται την σήμερον. Η λειτουργία είναι μια κοινωνική συναναστροφή που ενισχύει την κοινωνική συνοχή. Ο Θεός δεν λειτουργείται διότι ο κόσμος δεν πιστεύει πια στα θαύματα.
55. Εάν κανείς πιστεύει ότι η Γαία μπορεί να συντηρήσει (με το τρέχον lifestyle) τον υφιστάμενο πληθυσμό, ή ακόμα και περισσότερους από δέκα δισεκατομμύρια ανθρώπους, περιμένω αυτός να είναι υπέρ πολιτικών όπως η βρώση εντόμων, το οικουμενικό βασικό εισόδημα, οι περιορισμοί μετακίνησης, οι 15-minute-cities όπως και η ελεγχόμενη κατανάλωση της ενέργειας.
56. Ο πλανήτης και οι πόροι του είναι ανελαστική παράμετρος, γεγονός το οποίο δεν λογαριάζει η ανθρώπινη ματαιοδοξία.
57. Η κλιματική αλλαγή είναι ένας τρόπος να στρέψει κανείς μακριά το βλέμμα από την οικολογική επιβάρυνση, την υπερεκμετάλλευση των πόρων και την περιβαλλοντική καταστροφή.
58. Οι άνθρωποι έχουν αξία και αξιοπρέπεια τόση, όση δίνουν οι ίδιοι στον εαυτόν τους. Οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι δεν έχουν ίδια αξία και αξιοπρέπεια.
59. Ο φόρος προστιθέμενης αξίας στην κατανάλωση κρέατος ζώων είναι στην πραγματικότητα φόρος τιμής στη γαστέρα των ανθρώπων, ενώ θα έπρεπε να είναι φόρος τιμής στις ζωές των ζώων που σφαγιάζονται. Αλλά ποιος θα άντεχε να μαζεύει αποδείξεις που αναγράφουν «φόρος καταναλισκόμενης ψυχής ζώου»;
60. Η Ανθρωπότητα είναι ο εχθρός. «Ο Άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο λύκος».
61. Η Ανθρωπότητα έχει μόνο σώμα, ο άνθρωπος έχει σώμα και ενδεχομένως καρδιά.
62. Από τον Άνθρωπο προτιμώ τον άνθρωπο.
63. Το να είναι κανείς εναντίον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν τον κάνει λιγότερο άνθρωπο. Απλώς, πρόσκειται στο αντίθετο ιδεολογικό αφήγημα από εκείνο των ανθρωπιστών.
64. Δεν μπορείς να διώξεις την εχθρότητα από τον κόσμο χωρίς να διώξεις και την φιλία μαζί.
65. Θα φτάσει η ώρα που θα προτιμάει κανείς την φυσική επιλογή από την ανθρώπινη επιλογή. Η πρώτη δεν κατανοείται, δεν εξαγοράζεται, ούτε σχετικοποιείται, σε αντίθεση με τη δεύτερη. Έτι περαιτέρω, ο άνθρωπος δεν επιτρέπεται να το παίξει Θεός. Όσο για τη φύση, πάντα κάνει τις επιλογές της.
66. Για κάθε Homo Deus ένας Homo Lucifer θα γεννηθεί. Λέτε η Τεχνητή Νοημοσύνη στην επόμενη πίστα εξέλιξης να βιώσει το προπατορικό αμάρτημα και την Πτώση;
67. Κανείς δεν δύναται να απαγορέψει σε έναν κυρίαρχο να θεωρεί ότι μπορεί να διαφεντεύει τον κόσμο. Μπορεί μόνο να τον εμποδίσει.
68. Αυτοί που πρώτοι διακίνησαν την ιδέα ότι το 1% των ανθρώπων δυναστεύει τον κόσμο, πιθανότατα ανήκουν σε αυτό το 1%, αλλά είναι δυσαρεστημένοι με την κατάταξη που έχουν μέσα στην ιεραρχία του.
69. Pareto Principle reloaded Ι: Το 20% της κοινωνίας γεννά το 80% της κοινωνικής καταπίεσης και ανισότητας. Τα κόμματα εξουσίας γνωρίζουν τη αξία του 20% και την συντηρούν με νύχια και με δόντια, καθώς αυτό κρατά ανοιχτή την προοπτική ανάληψης της διακυβέρνησης.
70. Pareto Principle reloaded ΙΙ: Το 20% της κοινωνίας μπορεί να επιφέρει το 80% της επιρροής όπως και των αλλαγών. Αυτά που γράφουν τα κιτάπια περί 51% είναι απλά εξωραϊσμοί.
71. Ο εμφύλιος πόλεμος είναι η πιο ανηλεής μορφή πολέμου, είναι ο απόλυτος πόλεμος. Γιαυτό όλοι τον τρέμουν. Στην ακραία μορφή του είναι bellum omnium contra omnes, πόλεμος όλων εναντίον όλων.
72. Πολλοί παραπονούνται ότι οι πολιτικοί είναι μαριονέτες σκιωδών υπερεθνικών λόμπι. Πόσο πιο ξεκάθαρο και ανοιχτό θα ήταν το παιχνίδι αν δεν είχαμε στη μέση τους εθνικούς μεσάζοντες, τους ενδιάμεσους κρίκους που λειτουργούν ως διαρθρώσεις απόσβεσης σε ένα πλανητικό παιχνίδι ανταγωνισμού συμφερόντων και προσεταιρισμού δυνάμεων; Συνεπώς, ένα οργανωμένο παγκόσμιο σύστημα-κράτος μοιάζει να συνιστά, μια καλύτερη, πιο ανοιχτή προοπτική πολεμικής.
73. Ο κορωνοϊός έθεσε τα προβλήματα των ανθρώπων σε πιο ουσιαστική βάση. Πέρα από τα διλήμματα «αριστερά-δεξιά», «πατριώτες-παγκοσμιοποιητές», τα αμείλικτα ερωτήματα που ανέκυψαν είναι: «Εμπιστεύεστε την κυβέρνησή σας;» «Είστε πρόθυμοι να δώσετε λευκή επιταγή υπακοής;» Να γιατί ο κορωνοϊός λειτούργησε ως μέγας καταλύτης και δάσκαλος. Παρεμπιπτόντως, πατριώτες έχουν πλέον ρεαλιστικό συμφέρον να είναι μόνον οι πλανητικά κυρίαρχες δυνάμεις. Διότι ως κυρίαρχα κράτη μπορούν να διαφεντεύουν τον κόσμο.
74. Bottom Line: Το 85%+ των πολιτών της Δύσης εμπιστεύονται ή/και υπακούν στην κυβέρνησή τους στη διαχείριση της ατομικής τους υγείας.
75. Δεν υπάρχει αναγνωρισμένο έθνος χωρίς κρατική οντότητα τη σήμερον ημέρα. Όσοι διατείνονται ότι είναι πατριώτες είναι κατά βάση κρατιστές.
76. Όταν η πατρίδα σου σε αδικήσει κατάφωρα, τότε έχεις το δικαίωμα να την αρνηθείς. Αυτό ισχύει για κάθε μορφή αναγκαστικής σχέσης.
77. Μια συνεπής παγκόσμια διακυβέρνηση πιθανότατα αίρει το βάρος που έχουν επισωρεύσει τα κυρίαρχα κράτη όπως και την κακοδαιμονία που μαστίζει τα κράτη-δορυφόρους των.
78. Η δικαιολογία «ακολουθώ εντολές» δεν απαλλάσσει κανέναν από την ευθύνη.
79. Εκείνοι που κάνουν λόγο για «ενσυναίσθηση» είναι συνήθως αυτοί που έχουν τη λιγότερη συμπόνια.
80. Η κοινωνική αλληλεγγύη δεν κανονιστικοποιείται. Όταν γίνει αυτό (και έχει ήδη συμβεί), η κοινωνική συνοχή έχει ήδη διαρρηχθεί. Και η διάλυση της κοινωνικής συνοχής έχει ήδη ανοίξει τον δρόμο για την κοινωνική-κοινοτική κατάρρευση.
81. Ελάχιστοι θα ενδιαφερθούν ειλικρινά για τη συμφορά σου. Πολλοί θα την χρησιμοποιήσουν για να προωθήσουν τις δικές τους ατζέντες και αφηγήματα. Γιαυτό φρόντισε η συμφορά σου να μην αφορά στους πολλούς. Συφοριασμένος και πουτάνα μαζί δεν λέει.
82. Εξουσία που δεν μπορεί να εμπνεύσει φόβο είναι καταδικασμένη να καταπέσει.
83. Σε μια χώρα που η πρώτη ύλη είναι σκάρτη δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους πάτρωνές της.
84. Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα των μετριοπαθών, που εύκολα εκφυλίζεται σε τυραννία των μετρίων. Η σύγχρονη δημοκρατία είναι το πολίτευμα των αχρείων.
85. Η ιστορία, η κουλτούρα και τα ήθη/έθιμα που δεν ασκούνται είναι νεκρά. Για να απαντήσεις στο ερώτημα αν ανήκεις σε ένα συνεκτικό και αυθυπόστατο έθνος, πρέπει να απαντήσεις πρώτα στο ερώτημα τι κοινό έχεις με τους ανθρώπους γύρω σου. Η απάντηση μάλλον θα σε εκπλήξει.
86. Πατριωτισμός και ανθρώπινα δικαιώματα μαζί δεν γίνεται. Διότι, όταν κανείς θέτει όλους τους ανθρώπους σε ισότιμη βάση ακριβώς επειδή φέρουν την ανθρώπινη φύση, οι εθνικές ταυτότητες περνάνε σε δεύτερη μοίρα, και αντιστρόφως. Το γεγονός ότι οι δύο αυτές αντικρουόμενες αντιλήψεις κανονιστικοποιούνται σε Καταστατικούς Νόμους των κρατών αποτελεί σκόπιμη αντινομία της εποχής μας. Δίκαιο έχουν και οι πατριώτες όταν υπερασπίζονται την πατρίδα τους ως ανώτατη αξία, αλλά και οι οικουμενιστές όταν υπερασπίζονται τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, ακόμα και σε βάρος της πατρίδας. Έτσι το πράγμα καταλήγει σε μια εσωτερική διαμάχη και τριβή, το τέμπο της οποίας κρατάει πάντα η μπαγκέτα της εξουσίας, υπό την αιγίδα του Συντάγματος. Και εδώ πάμε στη ρήση με αριθμό 53.
87. Στην εποχή μας είναι πολύ ευκολότερο κανείς να κάψει συμβολικά μια σημαία παρά τον Καταστατικό Νόμο της χώρας. Πολλοί έχουν κάψει σημαίες. Συντάγματα όμως; Η σημαία είναι το σύμβολο του έθνους. Το Σύνταγμα είναι το σύμβολο του κράτους. Το έθνος δεν μπορεί να ασκήσει βία. Το κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας.
88. Είναι αξιοσημείωτο το πώς οι αυτοαποκαλούμενοι πατριώτες υπερασπίζονται το Σύνταγμα πάνω από όλα. Και εδώ πάμε στην ρήση με αριθμό 75.
89. Σχετικά με το άρθρο 120 του ελληνικού Συντάγματος και τα διαλαμβανόμενα σε αυτό, ένα σχετικό επικοινωνιακό-εκπαιδευτικό σήριαλ παίχτηκε προσφάτως στις οθόνες μας. Μάθημα: ΔΕΝ χρειάζεται οι Έλληνες πολίτες να αγρυπνούν και να ενεργούν πλέον ως θεματοφύλακες του Συντάγματος. Το έχει ήδη πράξει ο κ. Αρχεισαγγελέας για λογαριασμό τους, αλαφρώνοντάς τους. Ως εκ τούτου, απαλλάσσονται από την υποχρέωση, την οποία προθύμως -προς τιμήν της- έχει αναλάβει η εξουσία, καθώς έχει σαφώς πληρέστερη και βαθύτερη αντίληψη για τις περιστάσεις στις οποίες ενδέχεται να έχει εφαρμογή το άρθρο 120Σ, προσδίδοντας μάλιστα στην αντίληψη αυτή το -προβλεπόμενο από το ίδιο το Σύνταγμα- κύρος της «αυθεντικής ερμηνείας». Wow!
90. Κατά κυριολεξία, στο όνομα του λαού μόνον ένα λαϊκό δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει. Στο όνομα του βασιλιά μόνον ο βασιλιάς μπορεί να εγκρίνει.
91. Η μορφή της διορισμένης και ισόβιας εξουσίας απαντά στο πρόσωπο των δικαστών. Είναι αξιοσημείωτο το πώς ο δημοκρατικός κόσμος το έχει κάνει γαργάρα.
92. Για όσους δεν το έχουν καταλάβει: ο δικαστής έχει εξουσία πάνω στη ζωή των πολιτών. Βρίσκεται πάνω από τον πολιτικό ηγέτη, καθώς νοείται ως το τελευταίο οχυρό ή καταφύγιο της δημοκρατίας. Τελευταίο οχυρό ή καταφύγιο, πάλι για όσους δεν το έχουν καταλάβει, σημαίνει κορυφαία αρχή και απώτατος θεματοφύλαξ. Κατά ένα περίεργο τρόπο όλοι παραπονούνται για το προτελευταίο οχυρό. Ελάχιστοι έχουν καταλάβει τον ρόλο των δικαστών. Εδώ υπάρχει ένα επαίσχυντο συμβόλαιο. Οι αχυράνθρωποι στους οποίους κατευθύνονται τα βέλη έρχονται και παρέρχονται, και ο σκληρός, διορισμένος γραφειοκρατικός πυρήνας από πίσω παραμένει και δουλεύει.
93. Όσοι παραπονούνται ότι οι κυβερνήσεις τους χειραγωγούνται από μη εκλεγμένα πρόσωπα και λόμπι, θα έπρεπε να θέσουν στον εαυτό τους πρώτα το ερώτημα «γιατί να ψηφίζω;».
94. Ο πατριωτισμός για τα κράτη-δορυφόρους είναι ανέκδοτο, και μόνον ως ψυχολογική αναπλήρωση μπορεί να νοηθεί.
95. Όταν ακούγεται από τα χείλη της θεσμισμένης πολιτείας ότι το Σύνταγμα έχει γίνει κουρέλι, τότε μόνον ρακοσυλλέκτες μπορούν να έχουν με αυτό μιαν φιλότιμη σχέση. Είσαι τέτοιος; Εγώ πάντως τα κουρέλια τα έχω για να καθαρίζω τις βρωμιές και τη μούργα. Κι όταν βρωμίζουν πολύ, τα καίω.
96. Όταν ακούγεται από τα χείλη βουλευτού μέσα στη ίδια τη Βουλή το «σας κάναμε την κωλάρα να!» και δεν υπάρχει καμία ουσιαστική και βαριά κύρωση, τότε γνωρίζεις ότι η Δημοκρατία σου είναι «Δημοκρατία της Ανοιχτής Κωλάρας», και μόνον ως ανοιχτό κώλο μπορείς να την αντιμετωπίζεις. Οι ανοιχτοί κώλοι δεν χρειάζονται θεματοφύλακες και δεν έχουν εχθρούς. Επιβήτορες αποζητούν.
97. Να αναθεωρείς όποτε αποδεικνύεσαι λάθος. Εξάλλου, ο άνθρωπος είναι ρευστός σαν το νερό.
(Σημ. 1 του "Πατημασιές") Το παρόν πόνημα, θα μπορούσε να εκληφθεί και σαν ποιητικο-πολιτικό μανιφέστο, του τελευταίου των ανθρώπων ... επί γης. Άρθρο άριστης τροφής για σκέψη και διάλογο !
(Σημ. 2) Το γιατί οι ρήσεις είναι 97 κι όχι 100 ... μάλλον είναι σαν το ανέκδοτο με τα 99 σουβλάκια ... (να τα κάνω 100 ? Και ποιός θα φάει 100 σουβλάκια ?) ... ενώ 97 θα τις "φάμε", δηλαδή !
Πήγε 11 ... Ώρα για τις εισπνοές μου, τα οξυγόνα μου ... Τα φάρμακα είναι για τα φαρμάκια, σε φαρμακερούς καιρούς ...
Εδώ, στο δάσος των αγγέλων ... για την ψυχή είναι το μετερίζι !
 |
| Digital Collage (Φ.Μ.) |
Ειν' όλα εδώ ...
Παρόν και παρελθόν
βιάζουν ένα μέλλον
φυλάκισης και απαγόρευσης.
Άνθρωποι σε πανικό
που στρουθοκαμηλίζουν.
Πληροφορίες σαν πυροβολισμοί
σπεύδουν να καλύψουν
τ΄ανεπανόρθωτα.
Στον νέο κύκλο Ιστορίας
στο χαοτικό τρελάδικο,
είν όλοι απελπισμένοι.
Κι αυτοί που μπολιάστηκαν
σε μια διαρκή πρέζα ...
κι αυτοί που δεν ενέδωσαν
στην νέα Γυάρο,
(δεν υπογράψαν το χαρτί) ...
βλέπουν να πλησιάζει το θανατικό
εν είδει λύτρωσης.
Σ' ένα κρυστάλλινο κόσμο,
το ύψιστο του φόβου
είναι μην σπάσει ...
Κι ειν' όλα εδώ ...
Άνθρωποι σε πανικό
που στρουθοκαμηλίζουν ...
