Ο Τζίμης Πανούσης μας παρουσιάζει μια νέα πρωτοποριακή συσκευή.

Ο Τζίμης Πανούσης ήταν και είναι (στην μνήμη μας πια), ένα ξεχωριστό κεφάλαιο από μόνος του. Όσα σχόλια και να κάνω δεν πρόκειται να καλύψω την τεράστια προσφορά του στην σάτιρα και το Ελληνικό τραγούδι. Θα πω μόνο πως ήταν ένας μεγάλος αμφισβητίας (κι όχι ένας μεγάλος χίπις όπως είπανε τα κανάλια της χώρας μας), ένας ντροπαλός επαναστάτης, ένας που "έκαιγε" όλες τις ακρότητες της κοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα (μέχρι το τέλος) είχε τις αρχές και τα όρια του ΑΝΘΡΩΠΟΥ (με κεφαλαία). Δεν "κώλωσε",  δεν "μάσαγε", δεν μοιρολατρούσε. Ένας σύγχρονος Αριστοφάνης και όχι μόνο. Θα τολμήσω να πω, πως κάποιοι άλλοι το "παίζανε" επαναστάτες (βλ. Σαββόπουλο), μα άλλοι θα μείνουν στην Ιστορία, ακριβώς γιατί "πατήσανε επί των τύπων των ήλων". Και εδώ ανοίγω ένα μεγάλο θέμα, για την τέχνη ... Ο Τζιμάκος πατούσε πάνω σε ΞΕΝΑ κομμάτια για να κάνει την σάτιρά του (χωρίς να το κρύβει), ο Διονύσης (εξ αποδείξεως πια) κατάκλεψε τα πάντα. Αυτά για μας που μεγαλώσαμε, με την περίφημη γενιά του πολυτεχνείου (και βγήκανε διαμάντια και σκατά ταυτόχρονα) και που γράφουμε ακόμα την δική μας ιστορία ... Τζιμάκος για πάντα (Σύντοφοι καταναλωτές) ! Διαχρονική αξία !! Τέλος. !!!

Eις μνήμην Τζίμη Πανούση & Dolores O'Riordan ...

Ο νέος χρόνος, μας μπήκε με πολλές απώλειες ... (από τα χαμένα δικαιώματα ως τις χαμένες ελευθερίες και τα χαμένα οικονομικά ως το χαμένο τρόπο ζωής μας και τα χαμένα χρόνια μας) ... Εντάξει το παλεύουμε και θα ζήσουμε ... Κάποιοι όμως που έφυγαν θα μένουν (έτσι κι αλλιώς) στην μνήμη για πάντα ! Αν μη τι άλλο, είμαι πολύ νευριασμένος που ξανάρχεται στην επιφάνια το ΓΙΑΤΙ .... Γιατί όλοι οι μεγάλοι (και γνήσιοι) καλλιτέχνες φεύγουν νωρίς ? Γιατί δεν ψοφάνε πρώτα όλα τα καθίκια ... να καθαρίσει ο τόπος ? Ένα μικρό αφιέρωμα εις μνήμην ... Γιατί οι αξίες μένουν ... Τα υπόλοιπα είναι τα σκουπίδια του (από πάντα) συστήματος ... Κι αν ψάχνετε κάτι κοινό σ' αυτούς τους δύο ξεχωριστούς καλλιτέχνες (που δεν έχουν καμμία σχέση ο ένας με τον άλλον), να σας θυμήσω ότι και οι δύο μιλούσαν για τα ζόμπι. Τους ζόμπι ανθρώπους. Τίποτα άλλο ...

Χάρτης

Αριθμοί και αισθήματα.
Παρωπίδες και παραφροσύνη.
Δυο μορφές αφανείας.
Σε μια σύντομη ζωή.


Ιούνης '80
από τα "Χρόνια του χαρταετού"

Άγγελος & Ζωή

"Το βέλος του έρωτα
     τον βρήκε
          στην Αχίλλειο πτέρνα."

Το αξιοσημείωτο είναι
ότι δεν πέθανε
κι ας χάθηκε στην αγκαλιά της
     η ψυχή του.

15 / 4 / 80  Στον Άγγελο Χ.
από τα "Χρόνια του χαρταετού" 

Χρωματικά διαλείμματα

Van Gogh - Starry Night

Σε μια στιγμή
χορταίνω να φωνάξω
     στον αγέρα,
λούζομαι το τοπίο
     μέσ' απ' την ιστορία του
και σταματώ.

Σε μια στιγμή
προφταίνω στο βράχο
     μελωδίες,
γεύομαι τον ίλιγγο
     μέσ απ' τη ρίζα του
κι αποκοιμιέμαι.

Στιγμή που
άλλη μια παλέτα χρώματα
     χορεύει,
μέσ' στο ρυθμό της βάφοντας
     τη θάλασσα ζωή μου.

4 / 4 / 80
από τα "Χρόνια του χαρταετού"   

Αλφαβητάρι του φόβου

Marc Chagall

Αβέβαια
  Βήματα
    Για
      Δω
        Είναι
          Ζωή
            Ή
              Θηλιά;
                Ίχνη
                  Καταδικασμένου
                    Λόγου
                      Μήπως;
                        Να !
                          Ξύνει
                            Ο
                              Πόλεμος
                                Ρωγμές
                                  Στα
                                    Τείχη (της)
                                      Ύπαρξης.
                                        Φωνές
                                          Χιροσίμας
                                            Ψάλλουν
                                               Ωσαννά ...


Σεπτέμβρης 1978   
από τα "Χρόνια του χαρταετού"

Αθήνα, Γκάζι (Φεστιβάλ Jazz & Τζαζ)

Αθήνα, Γκάζι (Φεστιβάλ Jazz & Τζαζ) 2008 (φώτο Μ.Φ.)

Αθήνα, Γκάζι (Φεστιβάλ Jazz & Τζαζ) 2011 (φώτο Μ.Φ.)

Αθήνα, Γκάζι (Φεστιβάλ Jazz & Τζαζ) 2011 (φώτο Μ.Φ.)

Εφηβεία

Δίναμε μπουκιές στα σπουργίτια,
(απ' το κουλούρι μας)
δίναμε μπουκιές στα σπουργίτια,
φρενάροντας έτσι, τη δίνη των λόγων,
ξεγελώντας πως κάνουμε κάτι ...

Ήταν τα αισθήματα περίσσια
πλεξούδες απλωμένες χρυσαφιές
στα γυάλινα χωράφια των ονείρων μας.
Μπουκιές στα σπουργίτια
κι ένας Ρεμπώ που κελαηδούσε
όλο το γενάρη μέσ' τη σκέψη:
"ευγενικές φιλοδοξίες".

Δίναμε μπουκιές στα σπουργίτια,
γεμάτοι ντροπή κι ενοχές.
Δίναμε μπουκιές στα σπουργίτια,
γιατί δεν είχαμε
     για τους ανθρώπους.

Ιανουάριος '79
από τα "Χρόνια του χαρταετού" 

Μαρία Κ.

Δε με πείραξε που ήσουν μακριά μου
μα, που δεν βρήκα ούτε μια βάρκα
στο λιμάνι
     με τ' όνομά σου.

17 / 7 / 78  Ιθάκη 
από τα "Χρόνια του χαρταετού"

Παράκληση

Ω, γυναίκα
μη λες τον σιχαίνομαι
σκέφτεται μόνο τον εαυτό του ...
Κάθε φορά κοιτώντας τις βιτρίνες
κι εσύ το ίδιο κάνεις.

Ω, άντρα
μη λες αρνιέμαι το πάθος της
γιατί είναι ψεύτικο ...
Το γιατί εσύ ζεις με δανεικά πάθη
ποτέ δεν τ' αναρωτήθηκες.

Ω, θεέ μου
μη ξαναπαίξεις με τον πηλό
     απέβη μοιραίο.

1976
από τα "Χρόνια του χαρταετού"

Μάθημα Ιστορίας

Τούτος ο περίφημος ιστορικός,
περιέγραφε τους πολέμους
με τόσο ευρηματικά μυθοπλαστικό ύφος,
που σ' έκανε ν' απορείς.

Αυτό που σφράγιζε τις μάχες,
ήταν σίγουρα το αίμα ...
Μα αυτό δεν αναφέροταν !!

1976
από τα "Χρόνια του χαρταετού"

Πρωτοχρονιά

Όμορφη νύχτα
γιορτινό το σπίτι
     στολισμένο
και το πιάνο στη άκρη,
που δεν ακούστηκε σήμερα ...
     Πιο δυνατά η τηλεόραση.

Όμορφη που' σαι σήμερα
μιλώντας μου με βλέμματα
τώρα που θέλω ένα σου φιλί,
όχι, όχι στο στόμα ...
στό μάγουλο,
     σαν φίλοι.
Γιατί σε θέλω, σε θέλω
φίλη, γυναίκα, αδελφή
     και αιώνια ύπαρξη μου μαζί.

Όμορφη νύχτα
     γιορτινή
με τα λαμπιόνια στο δέντρο
ν' αναβοσβήνουν μέσ' τις φωνές μας,
πάνω στη τράπουλα, τα κέρματα, τα ποτά,
εγώ σε θέλω
     είτε χάσω, είτε κερδίσω.

Όμορφη νύχτα
     γιορτινή
και το πιάνο στη άκρη,
που δεν ακούστηκε σήμερα.
     Πιο δυνατά η τηλεόραση.

1 / 1 / 81  Κάτω Πατήσια