Εφηβεία

Δίναμε μπουκιές στα σπουργίτια,
(απ' το κουλούρι μας)
δίναμε μπουκιές στα σπουργίτια,
φρενάροντας έτσι, τη δίνη των λόγων,
ξεγελώντας πως κάνουμε κάτι ...

Ήταν τα αισθήματα περίσσια
πλεξούδες απλωμένες χρυσαφιές
στα γυάλινα χωράφια των ονείρων μας.
Μπουκιές στα σπουργίτια
κι ένας Ρεμπώ που κελαηδούσε
όλο το γενάρη μέσ' τη σκέψη:
"ευγενικές φιλοδοξίες".

Δίναμε μπουκιές στα σπουργίτια,
γεμάτοι ντροπή κι ενοχές.
Δίναμε μπουκιές στα σπουργίτια,
γιατί δεν είχαμε
     για τους ανθρώπους.

Ιανουάριος '79
από τα "Χρόνια του χαρταετού"