Μια φορά κι ένα καιρό γράφαμε ... και τραγούδια

Άνεμος κρύος,
     οι στέγες σφυρίζουν,
          τραγούδι που κλαίει ...
πάλι μόνος στις σκέψεις, που άφησα χθες.

Ψεύτικη αγάπη,
     τα όνειρα τρίζουν,
          οι ρόλοι μοιραίοι ...
παρεμπιπτόντως οι λέξεις, να ζουν με ενοχές.

Κορμιά π' αγαπιούνται,
     ψυχές που δεν σμίγουν,
          καθένας μονάχος ...
Τώρα γεννιούνται ορέξεις, για αξίες μικρές.

Άδειες οι ώρες,
     τη σκέψη εκφυλίζουν,
          δεσπόζει το λάθος ...
Υποθέσεις χαμένες, όλα εκείνα που θες.

Μηνύματα κούφια,
     φωνές που ξορκίζουν,
          οι καρδιές μένουν άδειες ...
Σαν χώρα πεθαίνεις, μ' ιδέες παλιές.

Ο έρωτας νάρκη,
     στα χέρια μου μέσα,
          με κάνει κομμάτια ...
Δεν είναι καιρός πια, για ποιητές.


1978-1979
από τα τραγούδια στα "Χρόνια του χαρταετού". Για τις μουσικές του νότες, επιφυλάσσομαι για αργότερα ...