Δευτερόλεπτα ... αισιοδοξίας

Morten Lasskogen (Digital-Art)

Δευτερόλεπτα ...
     Τόσα χρειάζονται μέχρι να χαθούν οι άνθρωποι, η οικογένεια, οι συγγενείς και φίλοι ... όταν όλα είν' εύθραυστα, μέσα στην λαίλαπα της αντιπαλότητας, όπου ο πόλεμος συνθλίβει ζωές και όνειρα ...

     Όμως υπάρχει ένας κόσμος, που οι αποστάσεις, τα σύνορα, οι τοίχοι, δεν υφίστανται ... Η συμπάθεια, η εκτίμηση, η αγάπη περιφέρονται λεύτερες - στην αυξομείωση τους - χωρίς να εξαντλούνται ...
     Υπάρχει ...

     Και τόσο η γνώση και η αίσθηση ότι, όλοι στον κόσμο αυτό, εκφράζουν τις ίδιες σκέψεις, τις ίδιες ιδέες, τα ίδια συναισθήματα, είναι συντριπτικά περισσότεροι, (σαν μια τεράστια πλειοψηφία που ο χωροχρόνος μοιάζει, σαν προϊστορικό απολίθωμα, ενός είδους που πάντα υπήρχε) και δεν θέλαμε να το δούμε ...
     Υπάρχει ...

     Μέσα στον ρου των γεγονότων που κυλούν, μέσα στο αίμα του παρελθόντος, του παρόντος και της παρακαταθήκης, υπάρχει κι ο κόσμος ο ξεχωριστός του καθενός, ο κόσμος ο παράλληλος, που δεν βλέπουμε ...
     Υπάρχει ...

     Μέσ' σε ερειπωμένα χαλάσματα σαν όνειρο στην αρχή, σαν επιδίωξη εν τέλει, αυτό που σε κάνει να ζεις ακόμα, να αναπνέεις από το ίδιο διά-φραγμα, την ίδια συσκευή ζωής ...
     Υπάρχει ...

     Υπάρχει αυτός ο "άλλος" κόσμος, ο ΔΙΚΟΣ μας ! Ο κόσμος της σύνθεσης κι όχι της αποσύνθεσης, της δημιουργίας κι όχι της αναδημιουργίας, που δεν χρειάζεται να γίνουν όλα μηδέν, (για να "δέσουν με το "ένα") δυαδικό σύστημα της ρομποτοποίησης ...
     Υπάρχει ...

     Κι αν όλα κάποτε χαθούν, τα όνειρα θα ζούνε ... όλα τα όμορφα και άσχημα που ζήσαμε μαζί, θα ζυμωθούν και θα μας συνοδεύουν εσαεί, κάτω απ' την ίδια ομπρέλα συν-ύπαρξης, καθώς η αγάπη θα μεταπλάθει - εκεί που όλα είναι ενωμένα - όλη την ουσία του σύμπαντος μαζί,
     στα ίδια δευτερόλεπτα !