Αλληλογραφία στη βροχή

Γυρεύεις νερό ?
Να! η βροχή στα χέρια μου και πιες.
Άφησε πίσω εκείνες τις στιγμές
     που 'ναι καράβια που σφυρίζουν.
Κάλεσε το τοπίο πιο κοντά,
το βλέμμα ακολουθώντας τα βουνά.
Δες πως χαράζει μακρινά, μια άλλη ζωή.
Βλασταίνει η φαντασία,
     μεγαλώνει.

Γυρεύεις ελπίδα ?
Να! το ουράνιο τόξο δες.
Ο άλλος μισός του κύκλος, βρίσκεται μέσα σου.
Είναι μονόκερως που ξεπηδά, η κάθε λέξη.
Βλέμματα που ρωτούν, όταν ανοίγεις το παράθυρο.
Οράματα ντυμένα την διάσταση
     για τον δικό σου μύθο.

Γυρεύεις φωνή ?
Να κρίνεις ή να τραγουδήσεις ?
Ποια ελευθερία ακμάζουσα σου γνέφει,
     να σατυρίσεις τη ζωή ?
Άδειασε τη σκέψη, απ' τα ανθρώπινα σύνολα.
Αυτή η κιθάρα γυρεύει χέρια να την χαϊδέψουν.
Κι είν' η γραμμή που χάραξες στο χώμα, η αφορμή,
     όμως ή θέληση γεννάει την πορεία.

Κι όταν γυρεύοντας εμένα, δε μ' αντικρίζεις,
μια παλάμη όνειρα, κάκτοι στη γυάλα διατηρημένα,
είναι που έγινα διάφανος πολύ,
ξεχασμένη αλληλογραφία στη βροχή
     και δεν φαίνομαι.

20 / 11 / 82