Αναγκαίο κακό

(φωτο Μ.Φ.)

Υπάρχει μια αράχνη
στις (τρεις) γωνιές επιφανείας,
     στο ταβάνι ...

είναι ο μόνος
     ζωντανός οργανισμός
(εκτός από εμένα)
     μέσ' το δωμάτιο ...

κι όμως αντί να χαίρομαι
     (μέσα στη μοναξιά μου)
εγώ, τόσο πολύ θέλω
     ... να την σκοτώσω !

και να μην έχω σκάλα ...

(Σημ.) Σημείωση-Ανάλυση : Κοινώς "τι θέλει να πει ο ποιητής" ? Έτοιμη τροφή λέγεται ! Αλλά το κάνω γιατί κάποιοι / κάποιες που το διαβάσαν, χάσανε "τα αυγά και τα πασχάλια" ... Ας ξεκινήσω λοιπόν από τον τίτλο. Ποιό είναι το κακό και μάλιστα αναγκαίο ? Το "κακό" ότι υπάρχει μια αράχνη που όλοι σιχαίνονται, φοβούνται, γιατί είναι κάτι μη νορμάλ, σε μια ζωή κονσέρβα ? (Δεν θα επεκταθώ για τα οφέλη της αράχνης που μας γλυτώνει από όλα τα άλλα έντομα) ... Το "κακό" ότι δεν ανεχόμαστε κανέναν άλλον, πέρα από το "εγώ" μας, αλλά ούτε κι αυτό ? (Μιας και μόνο στην απόλυτη. βίαιη μοναξιά, συνειδητοποιείς την αξία των άλλων) ? ... Το "κακό" και "αναγκαίο" του φόνου ? "Μόνο αν σκοτώσω την πηγή του προβλήματός μου θα γλιτώσω" ? (Βλέπε και Αλμπέρ Καμύ : "Ο επαναστατημένος άνθρωπος") ? ... Ή το ότι δεν έχω μια σκάλα (μέσον) να φτάσω στην λύση του όποιου "ψυχασθενούς" προβλήματος μου ? Τα ερωτήματα μπορούν να είναι τρία - τέσσερα ή δεκάδες ... Από το πόσα μπορείς να απαντήσεις από μόνος σου, εξαρτάται και η "στάση ζωής" σου ! Και τελικά εγώ που το έγραψα, κάνω χιούμορ, ειρωνεύομαι ή τα λέω σοβαρά ? Το αφήνω λοιπόν, απλά τροφή για σκέψη, μια και εγώ δεν είμαι ούτε σοφός, ούτε προφήτης, ούτε καν σπουδαίος, αλλά ένας απλός καταγραφέας της όποιας "στρεβλής" πραγματικότητας που πηγάζει μόνο από την δική μου (λάθος ή όχι) οπτική γωνιά και τα σημεία "στίξης" μου ... "Άλλοι" το λένε : "Τέχνη", εγώ ΟΧΙ, ακόμα ... (Αυτή η σημείωση θα μπορούσε και να μην υπάρχει, αλλά "είθισται" να υπάρχει, για τους επερχόμενους) ! Να ένα ακόμη, αναγκαίο !