Μέσα στο "Α" της αρχής (των γεγονότων),
μέσα στην οπτική τους ...
δεν υπάρχει χειρότερο,
από το να θες να καταγράψεις (ή να ζωγραφίσεις)
και να μην έχεις καν μολύβι ...
κι αν υποθέσω πως, ένα πολιτικό κείμενο ξεκινάει έστω,
από μιαν ελάχιστη παραδοχή ...
ε, ρε φίλε ...
σαν τους φυλακισμένους χαράζω στους τοίχους, στην πέτρα,
συμπυκνωμένα μηνύματα ...
ένας έρωτας αναπόφευκτος κι ανεκπλήρωτος,
σε μια ζωή βραδύνουσα, σκοταδισμού ...
δεν είναι που θέλω ψυχασθενικά να με θυμούνται ...
είναι που όλη η Ιστορία πρέπει, να ξαναβρεί την μνήμη της ...
κι ένα Α (άλφα) χαράζω πάλι, δυσνόητο,
σε τετράγωνο (της λογικής) όπως Ευκλείδειος γεωμετρία,
σε τρίγωνο (της επιβίωσης) όπως φωλιά και σπίτι,
σε κύκλο (των αισθημάτων), όπως αγκαλιά και θαλπωρή ...
οικοδομήματα των εποχών σπουδαία σε αναμονή ...
γιατί αύριο, κάποιος άλλος θα είναι στο κελί μου,
κι όπως : ένα βήμα τη φορά ... όλο και κάποιος κατοπινός,
θα μεταδώσει το μήνυμα της ολότητας, της απαρχής των πάντων ...
Το σωστά, χαραγμένο "Α" της αρχής, στου Σίσυφου τα μονοπάτια,
σ' αυτό το ατέρμονο το τέλος, που έχουμε φτάσει ...
Στον φίλο Θανάση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου