Μίλα μου ...

Μίλα μου για τη σελήνη,
τις μπουκαμβίλιες, τον αφρό των κυμάτων
     και τις κληματαριές του καλοκαιριού,
όσο εγώ θα γίνομαι ορειβάτης
     στη ρόγα του στήθους σου.

Άσε τον άνεμο να σε παρασύρει
     σαν γύρη από κυκλάμινο
την ώρα που μέλισσα εγώ,
χαράζω πάνω στο σώμα σου
     τα δικά μου αυλάκια τρυφερότητας.

Πες μου μια ιστορία
     για την ανακάλυψη της φωτιάς,
τον έρωτα δυο αγνώστων
     στις φυλακές της ύπαρξης,
ή για τον τρόπο που κυλάει ένα ποτάμι
και φέρνει ζωή σ' ένα χωριό
     που πεθαίνει από ξηρασία.

Μη με πιέζεις να μιλήσω.
     Θέλω μονάχα να σ' ακούω.
Τώρα που ξεχειλίζω από εσένα
και το ημίφως φτιάχνει πτυχές
ανεξερεύνητες, πάνω στο κορμί σου,
     μίλα μου.
Μίλα μου εσύ ...

Πες μου το μυστικό σου όνομα,
αυτό που έχεις καταχωρηθεί στους αστερισμούς,
ίσως και νά 'μαστε γειτόνοι
     σ' αυτόν τον ουρανό της νύχτας.

Σφάλισε τα χείλη
     πάνω στα δικά μου,
έτσι όπως κλείνουν
οι πύλες οι βαριές των κάστρων
και προφυλάσουν μέσα
     θησαυρούς και όνειρα
και νά 'ναι σε μάκρος το φιλί
     όπως η λέξη: σιδηρόδρομος.

Όταν χαμογελάς,
     χαράζει ο ουρανός καινούργια μέρα.

Μίλα μου για τους ανθρώπους
όσο μεθώ μέσ' στ' άρωμά σου,
και γίνεσαι Πυθία και Αθηνά μου
και μου μαθαίνεις ιεροτελεστία
κι ωριμότητα στα χάδια,
     έτσι συνέχισε, συνέχισε ...
 
Πες μου και γι' αυτές
     τις "άλλες" ιστορίες, που βλέπω,
μέσα στα γελαστά σου μάτια,
έτσι όπως με δαγκώνεις σαν γατάκι
και θέλω να σου κάνω παρέα
     στα κεραμίδια,
έτσι που παλεύουμε μαζί
γύρω απ' το ψαροκόκκαλο,
ποιανού θα γίνει κτήμα
     αυτός ο έρωτας ...

Μίλα μου για τη σελήνη,
     εγώ εξαντλήθηκα.

28 / 9 / 88
Στη Μανίνα Π.