Χαμάμ (*)

Επιβλητικότητα του μυστηρίου.
Μουσική ανάμεσα σε καπνούς.
Μαγεία της ανατολής,
στα φθαρμένα καθίσματα,
     στους τοίχους, στα ψηφιδωτά ...
Κάποια φαναράκια κρεμαστά
κι ένας φόβος - έκπληξη :
κάτι θα πεταχτεί στα ξαφνικά
     μεσ' απ' τις καμάρες.
Χανούμισσες ή άντρες με σπαθιά ?

Ζεστασιά του φορεμένου,
χαμόγελα κι οχλοβοή,
     ζω κι εγώ στο φίλμ,
ρόλοι και σκηνικά,
τα βλέμματα ψάχνονται,
     κιλίμια και μπερντέδες.
Μια αργή μουσική, π' ερεθίζει
κι ο θόλος στο ταβάνι, 

     με γυάλινες τρύπες.
Χύνεται μέσα, ένα χρυσό φεγγάρι.
     Ανέλπιδο.

Αισθητική που με ζαλίζει,
     λαμποκοπούν τα μπακίρια.
Χορεύω άπληστα,
καθώς δυναμώνει ο ρυθμός
κι όταν σωριάζομαι στα πλακάκια ...
     πόσο βαρύ, τελικά,
το χρυσάφι του φεγγαριού.

30 / 10 / 82

(*) ήταν κάποτε καφέ-μπαρ στην Κω