Κυματολήγη (*)

Το κορίτσι είχε μια αγάπη με τα κύματα,
τόση, που βούτηξε και πνίγηκε στο όνειρο.

Όταν νύχτωσε,
από το μαύρο της θάλασσας
     γέννησε τα χρώματα.
Κι όταν ξημέρωσε
     χάραξε στην άμμο μια γραφή.

Τ' αγόρι που την διάβασε,
     δεν την κατάλαβε ...
Της χάρισε ένα κοχύλι.
Εκείνη τό 'βαλε στ' αυτί και άκουσε
     μια παραλλαγή του ονείρου.
Της άρεσε, μα δεν ήταν το ίδιο.
Χάραξε πάλι στην άμμο την γραφή.

Τ' αγόρι πάλεψε να βρει το νόημα,
     δεν τα κατάφερε ...
Της χάρισε μια βάρκα.

Εκείνη πήρε τη βάρκα,
     χώθηκε ξανά στα κύματα
κι εκείνα την γυρίσαν πίσω
     χωρίς νά' ναι εκεί.
Μια νύμφη ήτανε,
     μ' αυτός δεν τό' ξερε.

Τ' αγόρι την περιμένει ακόμα, στην ακτή,
     χαράζοντας στην άμμο μια γραφή.


(*) Μια Νύμφη, Νεράϊδα, Νηρηίδα, που είχε την ευχέρεια να σταματά τα κύματα.