Μπάρμπα-Νιώτης

Διάλεγε πάντα γωνιακό τραπέζι
     και καθόταν σιωπηλός.
Περνούσε την ώρα του
κοιτώντας τους θαμώνες
     και πίνοντας μονάχος.
Θλιμμένος, σοβαρός,
     με νυσταγμένα μάτια.
Μοναξιά, μια λέξη
     που σου 'ρχόταν στο μυαλό.
Γεράματα, μια άλλη ...

"Το τραπέζι είναι πάντα τετράγωνο,
     όπως και να το δεις"
κι "η χαρά δεν συμπεριλαμβάνεται
     στο μενού".
Αυτά ήταν τα μόνα που έλεγε
     συνεχώς τα βράδια ...

Κι ύστερα χανόταν η μορφή του,
μέσ' την λήθη,
     ως την άλλη μέρα.