Footprints on the sand

Footprints on the sand

Αναζήτηση σ' αυτό το ιστολόγιο

Παρασκευή 24 Απριλίου 2020

Και ένα ανέκδοτο ...

... ένα ανέκδοτο "κοινωνικής μηχανικής" των ημερών μας !

Ένας άνεργος μηχανικός σκέφτηκε να ανοίξει μία κλινική για να βγάζει λεφτά.
Μία ταμπέλα απ’ έξω έγραφε: Θεραπευτείτε για τα πάντα, με 50 ευρώ.
Αν δεν θεραπευτείτε σας επιστρέφουμε εμείς, 100 ευρώ.

Ένας γιατρός νομίζοντας ότι είναι μία καλή ευκαιρία να βγάλει ένα 100αρικο πάει επίσκεψη.
 

Ασθενής: Γιατρέ, έχω χάσει την αίσθηση της γεύσης. 
Γιατρός: Αδελφή, φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο 22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς. 
Ασθενής: Φτύνει το φάρμακο και λέει: Μα αυτό δεν είναι φάρμακο ! Είναι πετρέλαιο ! 
Γιατρός: Συγχαρητήρια. Η γεύση σας επέστρεψε ! 50 ευρώ παρακαλώ.

Ο δήθεν ασθενής γιατρός φεύγει τσατισμένος αλλά δε το βάζει κάτω
και επιστρέφει σε μερικές μέρες αποφασισμένος να πάρει πίσω τα χρήματά του.
 

Ασθενής: Γιατρέ έχασα τη μνήμη μου και δεν θυμάμαι πια τίποτα. 
Γιατρός: Αδελφή φέρτε παρακαλώ το φάρμακο Νο 22 και ρίξτε 3 σταγόνες στο στόμα του ασθενούς. 
Ασθενής: πανικόβλητος: Μα αυτό το φάρμακο είναι για τη θεραπεία της γεύσης! 
Γιατρός: Συγχαρητήρια! Η μνήμη σας επανήλθε. 50 ευρώ παρακαλώ.

Ο γιατρός φεύγει εξαγριωμένος με τον εαυτό του και αμετανόητος, μετά από μερικές ημέρες επιστρέφει.
 

Ασθενής: Γιατρέ η όρασή μου έχει αδυνατίσει πολύ. Μπορείτε να κάνετε κάτι ? 
Γιατρός: Δυστυχώς κύριε δεν έχουμε φάρμακο για αυτό. Παρακαλώ πάρτε αυτό το 100ρικο. 
Ασθενής: Μα αυτό είναι 20αρικο! 
Γιατρός: Συγχαρητήρια. Η όρασή σας επανήλθε. 50 ευρώ παρακαλώ.
 
Σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου