Έχει το φως τ' ονείρου στα μαλλιά
'κει που χορεύουν οι ματιές
τα χέρια της σαν κύμα,
καθώς την παρασύρει ο ρυθμός
της μουσικής τα φώτα, τα ημίφωτα,
να ζωγραφίζει ξέφρενα
λευκές νιφάδες
ο ρομαντισμός της.
Και τώρα που την κοιτώ
έτσι όπως την κοιτώ,
σαν "εξ επί τούτου"
- χάρισμα σ' εμένα -
κεντά με τα χείλη
ένα πουκάμισο λευκό,
από δροσοσταλίδες χαμόγελα
πάνω στου έρωτα
... τα φύλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου