Είχε ένα οπτικό πεδίο
λες και είχε μονίμως κυάλια
καρφωμένα στα μάτια του.
Μιλούσε συνεχώς σε ανθρώπους
που βρίσκονταν τόσο μακριά του
και που φυσικά εκείνοι,
δεν τον άκουγαν ποτέ.
Εκείνο το δροσερό καλοκαιρινό απόγευμα,
πού 'μοιαζε σαν φέτα από καρπούζι,
χάθηκε κάνοντας μπάνιο στη θάλασσα,
γιατί (λογικό) δεν υπολόγισε σωστά,
την απόστασή απ' την ακτή.
Το βράδυ της ίδια μέρας,
βρήκαμε κάποια μαύρα κυάλια
στην παραλία.
Έκτοτε μάθαμε στην παρέα
να μην κοροϊδεύουμε τους καπετάνιους,
που τρακάρουν τα καράβια τους
στα βράχια.
Ήταν άλλη η αιτία ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου