Των ποδηλάτων καλοκαίρι

Ένας φράχτης από ποδήλατα.
Άνθρωποι και ποδήλατα.
Έτσι καθώς ο ουρανός πάνω μου
     πράσινος, λόγω δέντρων
και μια θάλασσα που ξερνά Ερινύες τις τουρίστριες
     σ΄ένα καλοκαίρι χωρίς όνειρα.

Πίσ' απ' τις ζάντες
     λιθάρια των αρχαίων στη προκυμαία.
Ρωτώ : ποιός είν' ο πόνος,
μα τούτες οι κάρτες κι αυτές οι ιστορίες περιηγήσεων,
     δε με διαφωτίζουν.

Πάνω στα φρένα, 

     η θέληση μου λιάζεται ακαριαία.
Όταν στοιχείο διακοσμητικό,

     τα μάτια της σε αφίσσα,
κοιτώντας με συνεχώς, χωρίς συνέχεια
     έτσι μόνο, αφορμή,

να ζωγραφίσω καταρράκτη χρωμάτων 

μέσ' τη σκέψη,
     κοχύλια και καράβια από χρόνους χαμένους ...

Ώσπου τιμόνι και κατάρτι
     και πεταλιές στην άμμο,
φωτογραφικά πλάνα των αισθήσεων
     στα κουδούνια των ποδηλάτων,
φαρδιά φωτεινά ρούχα και ρόδες
- των ποδηλάτων καλοκαίρι -
αλλάζω αίσθηση στο περιεχόμενο
πλανεύοντας την ουσία,
     εγώ,
που δεν ήρθα για διακοπές.

2 / 5 / 82  Κως