Συμπληγάδες

Η νύχτα μαύρη, κρύα, αποκαλυπτική.
Εκφράσεις του προσώπου
     στον καθρέφτη του μπαρ.
Νομίζω πως αλλάζω - Ψευδαισθήσεις.

Κάτω απ' την νοσταλγική μουσική,
     μια σκληρή σιωπή πλανιέται,
γλείφει τα έπιπλα, ξεγελά τη σκέψη
κι ύστερα ανυψώνεται, κολλά στο ταβάνι,
ένα μαύρο ταβάνι - νύχτα,
     χωρίς να' ναι ουρανός.

Η νύχτα μαύρη, κρύα, αποκαλυπτική.
Χορτασμένα όνειρα
     από κραυγές που ποτέ δε θ' ακουστούν.
Φευγάτη ψυχή και μέλη ριζωμένα.

Κάτω απ' τα ρούχα
     μια ξεχασμένη ηδονή πλανιέται,
αγγίζει την ραχοκοκαλιά, χαϊδεύει τα σκέλια,
εκρήγνυται στο κεφάλι
     κι ύστερα πάει και κλαίει
διπλωμένος ο έρωτας σε μια γωνιά,
μια σκοτεινή γωνιά - νύχτα,
     χωρίς να' ναι δωμάτιο.

Η νύχτα μαύρη, κρύα, αποκαλυπτική.
Σκιές των φυλλωμάτων που χορεύουν,
     παιχνίδια του φωτός στους τοίχους.
Τρέχει η φαντασία - εκτροχιάζεται.

Μέσ' το ποτήρι
ένα κόκκινο ψάρι η ζωή μου,
     κολυμπάει στη βότκα,
κτυπά στα τοιχώματα - τραυματίζεται,
κι ύστερα βγαίνει στη επιφάνεια - πτώμα,
μου μαθαίνει μια ιστορία ...
μια λευκή ιστορία - νύχτα
     χωρίς να' μαι εκεί.

Η νύχτα μαύρη, κρύα, αποκαλυπτική.
Σαν συρματόπλεγμα με χώρισε απ' τη μέρα
     κι έπεσα πάνω της με ορμή.

27 / 10 / 87

(Σημ.) "Συμπληγάδες" ήταν κάποτε ένα ημι-υπόγειο μπαράκι στον Κορυδαλλό, με την δική του (και δική μου) ιστορία ...
Είναι γραμμένο με την διττή του έννοια. Συμπληγάδες του Οδυσσέα ΚΑΙ ... το μπαράκι του φίλου Χρήστου Π.