Μια πέτρα

Κύθηρα - Διακόφτι (φώτο Μ.Φ.)

Ακροθαλάσσι.
Ο διαρκής ήχος του παφλασμού
και το χρυσό χρώμα απ' τα φώτα του μόλου
- στην ευθεία των ματιών μου -
     αντικρινά στη θάλασσα το φέγγος.
Νοτιάς στ' αλμυρίκια, στα σκίνα,
     κρεσέντο στη γεύση της αλμύρας.

Είναι μια νοσταλγία χωρίς λόγο,
     να σκέφτομαι την χώρα μου ?
Γέλια, πειράγματα, παρέες νεανικές,
     κατηφορίζουν τα πλακόστρωτα.
Ένας τόπος π' αλλάζει επισκέπτες,
     π' αγνοούν την ψυχή της πέτρας.
Το ναυάγιο στη ξέρα,  μαύρη θωριά,
     φοβιστική, στη μαύρη νύχτα.
Ένας τόπος που προσπαθεί
να χτίσει στ' αποκαϊδια
και του περισσεύει η πολιτική,
     η διασκέδαση και το θεαθήναι.
Η δίψα με παρακινεί να παραγγείλω.
Θέλω ν' αποβάλλω το άγχος -
κάθομαι και χορταίνω εικόνες,
     γράφοντας ...

Ακροθαλάσσι.
Μια πέτρα που παριστάνει το κοχύλι
     η χώρα μου.