Τόσοι όμορφοι τρόποι θανάτου ...

Μωρό μου, ας μην ξαναπάμε σινεμά.
Πραγματικά, είναι να πεθαίνεις ...

Είναι να πέφτεις νεκρός στη σοφίτα,
     - πλάϊ η γάτα να γυροφέρνει -
κι από μια γρίλλια να πέφτει το φως
     πάνω στο αίμα ...
Είναι να 'ματοκυλιέσαι καταμεσής στην λεωφόρο
     με την ομπρέλα ακόμη στο χέρι,
κι όλα ν' αστράφτουν
     στα φώτα τ΄αυτοκινήτου ...
Είναι να παύεις να υπάρχεις,
     σβήνοντας σιγά-σιγά
στη γωνιά της τουαλέτας
κι η σύριγγα να πέφτει αργά
     στα πλακάκια ...
Είναι να πεθαίνεις στην πρώτη ευκαιρία.
Τώρα που υπάρχουν
     τόσοι όμορφοι τρόποι θανάτου.

Γι' αυτό σου λέω, ας μην ξαναπάμε σινεμά,
παρά μονάχα σ' ένα φιλμ
     που να μιλάει για τη ζωή.

Ιανουάριος '83