Πάνω-κάτω στα Πατήσια

Αγ. Ελευθέριος - Πατήσια (φώτο Μ.Φ.)

Μέσ' το μελαγχολικό απόγευμα
     μέσ 'το ψιλόβροχο και την "μουντάδα",
παίζω με τις φουσκάλες
     που κάνει η βροχή στο συντριβάνι.

Από κοντά ακούγεται
     η καμπάνα μιας εκκλησίας.

Απόγευμα με ολοζώντανα χρώματα.
Απόγευμα σε μια γωνιά της πόλης,
που εύκολα μπερδεύεσαι
     νομίζεις ότι είσαι αλλού ...

Μέσ' το μελαγχολικό απόγευμα  
      μέσ 'το ψιλόβροχο και την "μουντάδα",
φωνάζω δυνατά,
θέλω ν' ακουστώ
     πιο πάνω απ' την καμπάνα.

Σωπαίνω τώρα, ο έρωτας ήταν ...
     μείνε όρθιος λέω και γονατίζω.
Μια άλλη "μαντόνα" αγιογραφία απέναντι,
     μου λέει να ελπίζω.

Μα πέρασαν καράβια, φλάμπουρα,

τα όνειρά μου
     κι ήπιαμε απλά έναν καφέ.

Μέσ' το μελαγχολικό απόγευμα 
      μέσ 'το ψιλόβροχο και την "μουντάδα",
αφήνω απλά τη βροχή,
     να μου ξεπλύνει το πρόσωπο,
προνοώντας το τέλος, 
     πριν καν συμβεί !

17 / 5 / 17  Στην Β.Σ.