Η ζωή είναι σαν να κάνεις ένα μακρινό ταξίδι.
Αλλιώς αισθάνεσαι όταν ξεκινάς,
αλλιώς όταν πλησιάζεις προς το τέλος.
Κι εγώ έχω την εντύπωση, ότι φτάνω λιγάκι στο τέλος του ταξιδιού. Ετοιμάζομαι να κατέβω ...
"Η Ιθάκη σου έδωσε τ' ωραίο ταξίδι, η Ιθάκη δεν σε γέλασε".
Ωραίο ταξίδι, ναι ! Με ποικιλία,
με αρώματα, μπαχαρικά και κάθε λογής πράγματα,
με πίκρες, πόνους, θανάτους, έρωτες, με απογοητεύσεις,
με τον αφανισμό ανθρώπων γύρω μου ...
Τά χρόνια πέρασαν ? Δεν μου έμαθαν τίποτα.
Ότι η ζωή είναι ένα τίποτα. Αυτό μονάχα ...
Ούτε με δίδαξαν τίποτα.
Όσα σφάλματα έκανα μικρός, τα ίδια και μεγαλύτερος,
τα ίδια κάνω και τώρα ...
Είμαι μόνος και νιώθω μόνος ... Όσο για την επιτυχία ... ποτέ μα ποτέ, δεν αισθάνθηκα καμία ασφάλεια ...
Θα υπάρχω ως μακρινή ανάμνηση, ως μια γνωριμία, που πρόσφερε κάποιες ευκαιρίες για κρίσεις,
για συγκρίσεις, για παραδείγματα προς αποφυγήν.
Ένας συμπαθής εφιάλτης ! Ο Χορν - θα λες - Θεός σχωρέσ 'τον, ήταν υποφερτώς ανυπόφορος ! ...
Δημήτρης Χορν
Απόσπασμα από το βιβλίο "Δημήτρης Χορν" του 1999, από το ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν.
Αναδημοσίευση παλαιοτέρας ανάρτησης σε βίντεο, τώρα σε κείμενο ... Από τα αγαπημένα μου !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου