Βζζζ ... (Θόρυβος στα ερτζιανά του κρανίου)

Ξημερώνει.
Ο δρόμος της επιστροφής είναι πάντα σπαρμένος,
     από περίεργους θορύβους,
εκεί που φυτρώνουν ευδόκιμα οι σκιές της νύχτας,
τότε που με βήματα αργά, φοβισμένα
     και "στο περίπου", τραβάς για το σπιτικό.

Είναι εκεί που θα συναντήσεις,
     όλα αυτά που υπάρχουν μόνο στην σκέψη ...
την σκιά της μαυροφορεμένης γριάς στα σκαλοπάτια,
το μαύρο διαβάτη που κατέβηκε βιαστικά
     και που μπορεί να μην ήταν αληθινός,
την γάτα που κατάλαβες την ύπαρξή της
     μόνο απ' τα μάτια της στο σκοτάδι,
ή την άλλην από το θόρυβο
     μέσα στον κάδο των σκουπιδιών ...

κι όλες αυτές τις εικόνες,
που φτιάχνει το μυαλό, στο "κάγα" μεθύσι του,
     στην έκσταση των στιγμών,
μαζί με τις θολές εντυπώσεις, της παρέας πριν λίγο ...
     ανακατεμένα κομμάτια από παζλ
που πρέπει να ξεδιαλέξεις, νά 'βρεις το κατάλληλο,
που θα σου ανοίξει τα μάτια, 
     μην μπερδευτείς ασκόπως,
νά 'βρεις το δρόμο για το σπίτι
κι εκεί ξερός να πέσεις, σωριαστείς,
     ώς το επόμενο μεθύσι ...

Μια και ο δρόμος δεν είναι μόνο, της επιστροφής ...
Οι δρόμοι είναι, για να τους διαβαίνουμε !

Ξημέρωσε.
Ώρα για ύπνο, ώρα για όνειρα ...