Οδοιπορικό σε χαϊδεμένο τόπο

Κεφαλονιά (φώτο Σοφία.Φ)

Περήφανα βουνά που σκύβουν και λιάζονται στη θάλασσα.
Κήποι φροντισμένοι, με κάθε λογής λουλούδια.
Μια "παιδική χαρά" δίπλα σε αστυνομικό τμήμα. - Οξύμωρα σχήματα.
Βάρκες που κολυμπούν τα βράδια, σ' ένα πορτοκαλί φεγγάρι.
Γριές καλοσυνάτες καθισμένες, έξω από σπίτια παλιά.
Αρώματα κι εικόνες οικίες, σ' ένα ήρεμο χρυσαφί πέλαγο.
Τούτος ο τόπος ότι είναι να δηλώσει ... φαίνεται εξ αρχής.
     Ένα μωρό στην κούνια του, που το φροντίζουν όλοι !

Ένα πράσινο σεντόνι σκεπάζει τις πλαγιές
συμπληρωματικά δέντρα και θάμνοι, σπιτάκια γραφικά
και μια υγρασία π' ακουμπά τα πάντα γύρω, λίγο πριν την ομίχλη.
Αναβοσβήνει ο φάρος στο μόλο, όπως οι σκέψεις μου.
Κισσός αναρριχώμενος τα συναισθήματα,
     ψάχνουν από κάπου να κρατηθούν ...

Remetzo Cafe στο λιμάνι και πρόσωπα χαμογελαστά.
Αστέρια τ' ουρανού κι αστέρι κόκκινο, στο ποτήρι της Haineken,
φωτίζει το δρόμο στο "θείο βρέφος", που θ' αναδυθεί μέσ' απ' τη θάλασσα
     και θα ζωντανέψει το χώρο με τις φωνές του.

Μια σαύρα περνά χορεύοντας, 
απ' την μια στην άλλη, το κεφαλόσκαλο
     και χώνεται πίσ' απ' τις γλάστρες.
Έχει μια συνεδρίαση σήμερα για την πυραμιδωτή οικονομία.
Εδώ πίσ' απ' τους κάκτους, στα βραχάκια,
θα δώσουνε στον κάβουρα-κλητήρα το ψήφισμα για την νέα πολιτική.
Αυτό που φυτρώνει στα μυαλά των ανθρώπων,
     ξεβράζεται σαν φύκια στην ακτή, την άλλη μέρα.

Σμιλεμένες μορφές, ηφαιστειογενή πετρώματα,
τα νιάτα με τα γηρατειά αντάμα, μετρούν το χρόνο διαφορετικά,
     όταν σαν μουσική συνθέτουνε τις ομιλίες.
Γέλια και πίκρες περνούν και χάνονται
     στα κύματα της επιστροφής.
Ένα σταφύλι επιδόρπιο, σε ήδη χορτάτη παρέα,
     στέκεται στην πιατέλα μοναχό, στο βλέμμα της γάτας.

Όταν γυροφέρνεις σε νέες εικόνες και συναναστροφές ...
παθαίνεις μια στέρηση του "εγώ"
κι αποζητάς ξανά την μοναξιά,
     να φέρει την σκέψη σου στα "ίσια".

Ένα ταξίδι με τις "μπαταρίες" μισογεμάτες
     σαν το ποτήρι με το ερωτηματικό του.
Φρένο στα ράουλα και κλειστά τα φινιστρίνια,
να 'ρχεται η αλμύρα να σε τσιτώνει, να σε ξυπνά
     απ' την κρεβοτομουρμούρα της θάλασσας.
Έρχονται ταξιδιώτες, περνούν και χάνονται,
     κατ' από κεραμόσπιτα βράζει, κοχλάζει, η ζωή.

Γυναίκες που ποτέ δεν ξεχνούν τον ρομαντισμό τους
     όπως οι άντρες τον ρεαλισμό,
αλλά δεν είναι όλα, πάντα έτσι,
     όπως συνήθως τα λέμε ...
Όταν μια αράχνη εμφανίζεται καλούν τον άντρα,
     μες το πεζό τους ουρλιαχτό
κι όταν ο άνεμος ζωντανεύει τα μαλλιά της
     εκείνος θυμάται πως είναι δίπλα του, 
εκείνη, η από πάντα ... θεά του.

Εκεί που δύει ο ήλιος, εκεί που χαράζει το μέλλον
ανατέλλουν τα γέλια, απ' τα παιδιά των ανθρώπων,
     και γεμίζουν ηχόχρωμα, το χώρο ολάκερο.
Νύχτα ζεστή, σαν αγκαλιά.
     Χαϊδεμένος τόπος.

Πόρος - Κεφαλονιά 2019