Footprints on the sand

Footprints on the sand

Αναζήτηση σ' αυτό το ιστολόγιο

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2020

Ημερολόγιο εγκλεισμού Β

Γλυπτό των Claes Oldenburg & Coosje van Bruggen

Β (βήτα άτονο)

     Έχει γίνει η διαφορά δικαίωμα τόσο, που αχνοφαίνεται πια η πραγματική υποχρέωση σαν άνθρωπος. Δέχεσαι νά ’σαι υπόχρεος στο κράτος, αλλά όχι στους άλλους ανθρώπους. Δέχεσαι να χρωστάς σε μια ανώνυμη εταιρεία, αλλά όχι στον διπλανό σου, στον φίλο, τον γνωστό, ή και στον έρωτά σου ακόμη. Είναι δικαίωμα σου. Είναι δικαίωμά σου να ζεις όπως γουστάρεις ! Τότε προς τι οι νόμοι και οι ηθικοί κανόνες ? Σ’ ένα παράλογο κόσμο, δέχεσαι παθητικά το οτιδήποτε δεν σου χαλάει την λογική σου και το ραχατιλίκι σου. Δεκτόν εν μέρει ...
    Όμως στο στάδιο αυτό της ύπνωσης, του ζόμπι, ο άνθρωπος είναι μόνο ζήτουλας. Δεν κάνει τίποτα, δεν παράγει τίποτα. Είναι φαϊ, κακά και νάνι. Κι όλο αυτό το “Ιερό” όλων των ιδεολογιών και των  θρησκειών (παραγωγή και πίστη) γκρεμοτσακίζεται στον Καιάδα. Αυτό το “τίποτα δεν είναι αληθινό” δίνει την θέση του στο “επιτέλους, πρέπει να ορίσουμε τι είναι αληθινό”. Κι όσο δεν βρίσκουμε το φάρμακο καταπολέμησης της ασάφειας, τα ζόμπι θα βασιλεύουν, όσο και η μικροβιακή τους ιδεολογία.
     Ζω, αλλά δεν ζω. Είμαι ελεύθερος, αλλά δεν είμαι. Έχω δικαιώματα, αλλά κατ’ ουσία δεν έχω. Μου ανήκει κάτι, αλλά δεν μου ανήκει τίποτα. Κάνω σεξ όπως όλα τα ζωάκια, τρώω όπως κι εκείνα, νευριάζω όταν μου παίρνουν την τροφή μεσ’ απ’ το στόμα, μισώ το χέρι που με χαϊδεύει, πριν με ξυλοφορτώσει  ... αλλά δεν είμαι ζώο ! Είμαι άνθρωπος !   Τώρα τι μάρκα άνθρωπος είμαστε κι από ποιό εργοστάσιο έχουμε βγει, παίζεται ... αμφίβολα. Το πάν είναι το δικαίωμα στην  διαφορά.
     Εγώ σου λέει ο άλλος, δικαιωματικά ανήκω όπου γουστάρω, γιατί έτσι αγωνίζομαι για την ελευθερία μου. Κι αφού ανήκεις κάπου, πως είσαι ελεύθερος ? Είναι υψηλά  μαθηματικά, το ένα κι ένα κάνουν δυο. Αυτό το αυτονόητο που βλέπουν μέχρι και  τα ασπόνδυλα, εμείς πεισματικά δεν θέλωμε να το δούμε. “Είναι δικαίωμά μου να μην βλέπω” και γέμισε ο πλανήτης τυφλούς. “Είναι δικαίωμά μου το όποιο πάθος” και γέμισε ο πλανήτης παθητικούς. “Είναι δικαίωμά μου ο θάνατος” και γέμισε ο πλανήτης ΖΟΜΠΙ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου