Ημερολόγιο εγκλεισμού Α''

Α'' (με δύο τόνους και μαρουλόφυλλα)

     Αν δούμε την ζωή μας,  με μια μουσικολογική ματιά, είμαστε πάντα εκτός θέματος. Παράφωνοι, μέσα στην όποια όμορφα δομημένη, συμφωνία της φύσης. Άμουσοι με στερητικό σύνδρομο. Άτονοι, χωρίς σημεία στίξης και θαυμαστικά, με το κλειδί του σολ στη κρεμάλα, στο δέντρο, για τα αδικήματά του.
     Στα εφηβικά μας χρόνια, τότε που η τρυφερότητα ξεχυλίζει, εμείς ακούμε ότι πιο Hard Rock και Heavy Metal υπάρχει. Στα νεανικά μας χρόνια, που “ψαχνόμαστε”, ν’ ανέβουμε αισιόδοξα την σκάλα της ζωής, εμείς ακούμε ότι πιο μοντέρνο, αρχαίων ακουσμάτων (βλέπε :  ρεμπέτικα, blues, λαϊκά κι ότι εμπεριέχει κλάψα). Στα ώριμα υποτιθέμενα χρόνια, συνεχίζουμε την “κλάψα” λόγω κεκτημένης ταχύτητας, ώς την πλήρη κατάθλιψη. “Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς, με πρόδωσες, με ρήμαξες” ... κι ο αμανές ακόμα και ροκ να είναι, δεν παύει νά ‘ναι αμανές ...
     Κι Ω! του θαύματος, όλοι στον κηδεία τους, θέλουν να παίζει η Ηρωική (5η) του Μπετόβεν !